اختصاصی طرفداری | باواریایی‌ها در یک دیدار خارج از خانه برابر لایپزیش موفق شدند که از شکست 2-0 فرار کنند و با کسب نتیجه 2-2، به یک امتیاز دست یابند. بایرن مونیخ حالا 2 امتیاز از کورس با تیم جذاب امسال ژابی آلونسو عقب مانده است و اشتوتگارت شگفتی‌ساز نیز با 15 امتیاز به یک امتیازی تیم بایرلورکوزن رسیده است. تیم سختکوش لایپزیش نیز تحت هدایت مارکو روزه، 13 امتیاز را در 6 مسابقه به‌دست آورده تا رتبه پنجم را به‌دست بیاورد. نگاهی داریم به آنالیز این جنگ تاکتیکی:
دو تیم چگونه یکدیگر را تحت فشار قرار می‌دادند؟
تیم لایپزیش سیستم 2-3-1-4 را برای حالت پرسینگ خود انتخاب کرده بود و با استفاده از دو مهاجم خود به همراه یکی از هافبک‌های وسط که در یک راستا با هافبک‌های کناری قرار گرفته است، تیم حریف را تحت فشار قرار می‌دادند. لوئیس اوپندا یک بازیکن آزاد بود و از طرفی هم یوسف پولسن با نزدیک شدن به لئون گورتسکا قصد داشت که برنامه بایرن مونیخ در ضدپرس را کامل از بین ببرد. کوین کمپل بازیکن بود که با یوسوا کیمیش حرکت می‌کرد. ژاوی سیمونز و امیل فورسبرگ نیز دو بازیکن کناری در کمربند میانی لاپیزیش بودند که ارتباط مرکز زمین بایرن مونیخ با کناره‌ها را قطع می‌کردند. شاور اشلاگر نیز به عنوان تک هافبک دفاعی در زمین قرار داشت تا به خط دفاع کمک کند.
شاگردان توماس توخل اما ترجیح دادند با سیستم معروف آلمانی‌ها در گگن پرسینگ یعنی 2-2-2-4 استفاده کنند. در این صحنه جمال موسیالا به خط حمله ملحق می‌شود تا در کنار مهاجم انگلیسی تیم خود قرار بگیرد. لروی سانه به سمت چپ زمین می‌آید تا پشت سر موسیالا و کنار کینگزلی کومان قرار بگیرد. در نهایت نیز دو هافبک مرکزی تیم بایرن مونیخ پشت سر 4 بازیکن بایرن مونیخ قرار می‌گیرند. این دو هافبک نزدیک به خط میانی لایپزیش که رابطی برای ایجاد ضدحملات هستند قرار می‌گیرند تا اجازه رسیدن توپ به آن‌ها را ندهند. این چینش بازیکنان بایرن مونیخ، حریف را در یک فضای مستطیل شکلی قرار می‌دهد و با احاطه کردن این بازیکنان در فضای مذکور، قدرت بازیسازی را در عقب زمین حریف مختل می‌کنند.
خوش‌فکر همچون دو تیم در ایجاد حملات!
همچون دیدارهای گذشته تیم بایرن مونیخ، خط دفاع این تیم در میانه زمین دیده می‌شد. لایپزیش از این مسئله نهایت بهره را برد و با عقب کشیدن خط حمله خود، سعی کرد در ضدحملات و استفاده از پاس مستقیم، به عمق حریف بزنند. یوسف پولسن بازیکنی بود که به عنوان زوج لوئیس اوپندا در خط حمله، به عنوان یک بازیکن در کمربند میانی نیز ایفای نقش می‌کرد تا نقشی مهم در کنترل میدان داشته باشد. در عکس زیر بالا آمدن شاور اشلاگر را ملاحظه می‌نید و پاس پولسن به او و ارسال به اوپندا باعث شد تا در یک ضدحمله برق‌آسا، این لایپزیش باشد که دروازه باوارایایی‌ها را فرو بریزد.
بایرن مونیخ اما طبق معمول هری کین را به عنوان یک بازیکن موثر در موقعیت‌های خود می‌دید. این‌بار مهاجم گلزن بایرن مونیخ به عقب آمده بود تا در پرسینگ و بازپس‌گیری توپ در مرکز زمین به تیم خود کمک کند. بازپس‌گیری توپ، بیلدآپ سریع را برای بایرن مونیخ به همراه دارد و با حضور کین به عنوان هافبک شماره 10، جمال موسیالا در خط حمله شرکت می‌کند و کین نیز با یک پاس خط‌شکن، موسیالا را در موقعیتی تک‌به‌تک قرار می‌دهد. هر چند این هافبک جوان آلمانی قدر این پاس تماشایی را از سوی هری کین ندانست.
اشتباهاتی ریشه‌ای در بایرن توخل!
بایرن مونیخ در دو صحنه از مسابقه نشان داد که کماکان از دیدارهای قبلی خود درس نگرفته است و باز هم اشتباهات تکراری است که این تیم را در خط دفاعی شکننده ظاهر می‌کند. اولین نکته به تصمیمات نادرست بازیکنان بایرن مونیخ در میانه زمین برمی‌گردد. گورتسکا و یوسوا کیمیش بازیکنانی هستند که در میانه زمین لحظه به لحظه با بازیکنان صاحب توپ بایرن مونیخ گام برمی‌دارند و توماس توخل نیز تصمیم گرفته است از لایمر به عنوان یک فولبک معکوس استفاده کند. نقشی که به مدافعان کناری برای حضور در میانه زمین داده می‌شود. لایمر این روزها در دوئل‌ها خوب عمل نمی‌کند و در صحنه زیر و با اینکه دو بازیکن در سمت چپ او در حال حرکت هستند و حتی جمال موسیالا نیز جلوتر فضایی خالی قرار گرفته است، تصمیم به حرکت تکنیکی می‌گیرد تا توپ را از دست بدهد. این بازیکن اتریشی دو بازیکن را هم در خط دفاعی در اختیار داشت. اشتباهی که باعث عصبانیت توماس توخل نیز شد. توماس توخل کماکان اصرار بر استفاده از لایمر در این پست حساس و کلیدی دارد و این بازیکن اتریشی در این دیدار 11 بار مالکیت را از دست داده است و هیچ بازیکن دیگری در این دیدار به این میزان دوئل تن به تن را شکست نخورده است تا مشخص شود که این بازیکن برای حرکت از کناره‌ها و تقابل با حریف برای عبور توپ ساخته نشده است. تصمیم‌گیری‌های نادرست کمربند میانی از ضعف‌های بزرگ سرمربی آلمانی در کنترل میدان است و از دست مرکز زمین در لیگی همچون بوندسلیگا ضربات جبران ناپذیری را به وجود می‌آورد.
گل دوم لایپزیش روی فاجعه تیم بایرن مونیخ در جایگیری بازیکنان در ضربات شروع مجدد بدست آمد. اگر به گل دوم کاسمیرو به بایرن مونیخ در جریان برتری 4-3 بایرن مونیخ برابر منچستریونایتد در هفته اول لیگ قهرمانان اروپا نیز دقت کنید، متوجه ضعف عجیب و غریب مدافعان بایرن مونیخ در یارگیری بازیکنان حریف که در محوطه‌ای شلوغ شکل می‌گیرد، می‌شوید. لوئیس اوپندا تک بازیکنی‌ست که پشت سر اسون اولرایش قرار گرفت تا اشتباه این دروازه‌بان استفاده کند. مسئله مهم‌تر به سه بازیکن بایرن مونیخ برمی‌گردد که او را احاطه کرده‌اند اما از ضربه سر او نمی‌توانند جلوگیری کنند. از طرفی نیز کاستلو لوکبا، بازیکنی‌ست که با حضور سه بازیکن بایرن مونیخ در مرکز اصلی محوطه جریمه، به راحتی دروازه تیم سیاه‌پوش را باز کرد تا کماکان از ضعف تیم مونیخی در امور دفاعی به هنگام ضربات شروع مجدد حریف بگوید.
در نیمه دوم چگونه بایرن مونیخ به بازی برگشت؟
بایرن مونیخ در نیمه دوم و با حضور ماتیس تل و رافائل گریرو قصد داشت تا تحرک و سرعت را در تیم خود بالا ببرد و این سرعت بالا در خط هافبک و خط حمله باعث می‌شد تا هری کین برای دقایق نقشی مرکزی‌تر داشته باشد و در ضدحملات این جمال موسیالا باشد که مغز متفکر تیم خود لقب بگیرد و با سرعت این بازیکن به همراه لروی سانه و ماتیس تل در کناره‌ها، ضدحملاتی خطرناک برای بایرن مونیخ بسازد. در نهایت نیز یکی از حملات به ضربه آخر لروی سانه و گل دوم بایرن مونیخ ختم شد.
نقشی مهم از محمد سیماکان برای تحت فشار گذاشتن خط هافبک بایرن مونیخ
محمد سیماکان، مدافع فرانسوی لایپزیش این روزها، بسیار درخشان ظاهر شده است و با حرکات پویا و هوشمندانه به خوبی از لایپزیش حفاظت می‌کند. این بازیکن جوان و آینده‌دار با حرکت خود به مرکز زمین و بازی در نزدیکی هافبک‌های رابط بایرن مونیخ یعنی یوسوا کیمیش و رافائل گریرو (در نیمه اول لئون گورتسکا)، اجازه نمی‌داد که تیم حریف با استفاده از پاس‌های مستقیم حملاتی زهردار شکل دهد و با تحت فشار گذاشتن هافبک‌های مهم، به خوبی آن‌ها را از جریان مسابقه خارج می‌کرد.
مسئله دیگر نیز به حرکت این مدافع فرانسوی با خط حمله بایرن مونیخ برمی‌گردد. بازیکنانی همچون ماتیس تل، کینگزلی کومان و لروی سانه، گاهی با حرکت در مرکز زمین، سعی بر هدف گرفتن عمق دفاع حریف دارند. سیماکان بازیکنی است که با حرکت گام‌به‌گام، اجازه نمی‌دهد که بازیکن مرکزی بایرن مونیخ آزادی عمل داشته باشد و بنابراین بازیکن صاحب توپ یا باید فوراً پاس به نزدیک‌ترین یار خود بدهد یا مالکیت را به لایپزیش بدهد.
نتیجه گیری
تیم لایپزیش بازی حساب شده‌ای را به نمایش گذاشت و با ساختن حداقل موقعیت‌ها به حداکثر گل دست یافت. این تیم در امور دفاعی نیز بسیار فوق‌العاده عمل کرد و در دو اشتباه که یکی از آن‌ها منجر به ضربه پنالتی شد، دروازه خود را باز شده دید. بایرن مونیخ اما با وجود حملات زیاد، ضعف‌های بسیار مهم و اساسی را حس می‌کند که عدم پوشش آن‌ها ضربات بسیار بدی را در ادامه فصل به پرافتخارترین تیم تاریخ فوتبال آلمان وارد می‌کند. توماس توخل کماکان برخی اشتباهات را در سیستم خود می‌بیند اما تغییری برای رفع آن شکل نمی‌گیرد و به نوعی این سرمربی آلمانی روی اشتباهات خود پافشاری عجیبی دارد! پاسخ این سوال که آیا شرایط برای بایرن مونیخ در زمین (فارغ از نتیجه)، بدین شکل ادامه پیدا خواهد کرد یا خیر، تنها به زمان وابسته است و گذر زمان، پاسخ این سوال را خواهد داد.
