|
پائولو روسی مردی بود که همیشه عجیب ترین ها را انتخاب می‌کرد. برای چهارصد مارک آلمان از فوتبال محروم می‌شد. اما بعد از محرومیت تبدیل به قهرمان جام جهانی اسپانیا می‌شد. اشک برزیل را در میاورد. چیزی که بعدها عنوان یک کتاب پر فروش شد.
من اشک برزیل را در آوردم... او در جریان محرومیت خود همواره اظهار بی‌گناهی می‌کرد. چیزی که در نهایت اثبات هم شد. البته با اندکی تاخیر... او می‌توانست قهرمانی جام جهانی، کفش‌طلای جام جهانی، توپ طلای جام جهانی و توپ طلای فرانس فوتبال رو در یک سال به دست بیاورد. می‌توانست به سری آ صعود کند.
او می‌توانست در اوج جوانی در جام جهانی فیکس آتزوری شود. زدن سه گل مقابل فرانسه، مجارستان، و اتریش، و حذف مقابل هلند پر ستاره، او در آن زمان نمی‌دانست قرار است قهرمان آتزوری شود.
متهم به قتل
سال ۱۹۸۲ است. آن زمان هنوز ایتالیا تبدیل به تیمی نشده که دو دوره به جام ملت نرسد. برزیل هم تیمی نشده که بازیکنانش مشتی رقاص باشند.
برزیل جام جهانی اسپانیا بهترین برزیل تاریخ بود؟ این سوالی است که جواب آن شاید است. اما به هرحال، روسی قاتل آن برزیل شد. هتریکی که برزیل را به آتش کشید. و زمان مرگ او بود که خبرگزاری ها می‌گفتند: پائولو که مدت ها قبل از جام جهانی1982 اسپانیا به خاطر اتهام به تبانی محروم شده بود به یک باره به قله فوتبال دنیا رسید. قهرمانی جام جهانی، آقای گلی جام جهانی، عنوان بهترین بازیکن جام جهانی، اروپا و جهان نصیب روسی شد تا او را به یک قهرمان ملی تبدیل کند.
تمام این افتخارات در حالی نصیب روسی شد که او حتی به تعداد 50 بازی ملی هم نرسید! او در 48 مسابقه ملی، 20 گل زد. ستارهٔ یوونتوس که تیم او جام را خوب شروع نکرده بود توانست تیمش را قهرمان جام کند. او آن روز ال دیگو را نابود کرد. برزیل پر ستاره حذف شد. و پس از آن بود که در برابر لهستان دبل کرد و تیمش ر به فینال رساند. در فینال هم زهرش به آلمان ها ریخت و یک گل زد تا تیمش قهرمان جهان شود. آلمان غربی و ایتالیا در مادرید، جدال دو دشمن دیرینه همواره ترشح آدرنالین را به حداکثر می‌رساند. چه برسد به اینکه یک نیمه پر از خطا ببینیم. یک پنالتی از دست رفته ببینیم و... اینها برای ناامید کردن آتزوری کافی نبود. نیمهٔ دوم شروع شد. دقیقهٔ ۵۷، سانتر کلودیو و ضربهٔ سر پابلو روسی، اینها برای به زانو درآوردن آلمان غربی کافی بود. اما گل دوم آلمان غربی را به زانو درآورد. ایتالیا بعد از ۴۴ سال قهرمان جهان شد. پابلو آقای گل و بهترین بازیکنان جام شد. و این برای اسطوره شدن کافی بود...
_lp17.jpg)
در یوونتوسی که پر از ستاره بود تبدیل به یک مهرهٔ فیکس شد. برای میلان بازی کرد، به هلاس ورونا رفت.
_xtd9.jpg)
اما او برای هیچکس یک ستارهٔ تک بعدی و رنگی نبود. به طوری که وقتی اعلام شد که از دنیا رفته است توییتر میلان نوشت: ما تو را در پیراهن آتزوری تحسین کردیم و با پیراهن روسونری تو را در آغوش گرفتیم، یادمان همیشه به لبخند شیرین تو، بدرود پابلیتو.»
آری پائولو زنده نبود تا ببیند، ببیند که او را برای مشتی مارک آلمان محروم کردند و در فوتبال امروز چه پول هایی جابه‌جا می‌شود. مرد لبخند به لب زنده نماند تا تساوی به ایرلند و عدم رسیدن ایتالیا به جام جهانی را برای دومین دورهٖ ببیند.
او دیگر نیست که به نیمکت نشینی ایگواین اعتراض کند. نیست تا تحلیلگر شبکه های تلویزیونی شود. روسی حتی پس از پایان کار بازیگری، به عنوان یک ستون‌نویس و صاحب نظر درگیر فوتبال بود. انریکو واریاله، مجری «رای اسپورت» هنگام اعلام خبر گفت: «چه خبر ناراحت کننده‌ای: پائولو روسی ما را ترک کرده است. پابلیتو فراموش نشدنی، باعث شد همه ما در تابستان ۱۹۸۲ عاشق فوتبال شویم و در طی سالهای اخیر یک همکار کار گرانبها و شایسته در شبکه رای بود.» اصلا بیایید همه چیز را با «رای اسپورت» مرور کنیم.
:«مهاجم سابق یوونتوس و میلان، ایتالیا را در اسپانیا در سال ۱۹۸۲ به شکوه جام جهانی رساند، این مهاجم با شش گل خود توپ طلای مسابقات را به دست آورد. روسی در پیروزی ۳-۲ برابر برزیل هت‌تریک کرد، قبل از اینکه هر دو گل را در نیمه‌نهایی برابر لهستان به ثمر برساند و در فینال مقابل آلمان غربی، که ایتالیایی‌ها با پیروزی ۳-۱ و سومین عنوان قهرمانی خود در جام جهانی را بدست آوردند. با کسب عنوان قهرمانی جام جهانی، توپ طلایی و کفش طلایی، روسی اولین بازیکنی شد که هر سه افتخار را به طور همزمان در اختیار گرفت، تا اینکه این موفقیت توسط رونالدو نازاریو در سال ۲۰۰۲ تکرار شد. رکورد حرفه‌ای و بین‌المللی روسی شامل ۴۸ بازی ملی و ۲۰ گل برای ایتالیای محبوبش بین سالهای ۱۹۷۷-۱۹۸۶ بود.
روسی پس از آغاز فعالیت باشگاهی خود با ویچنزا و سپس بلوغ با پروجا، اندکی پس از پیوستن به یوونتوس در ۱۹۸۱، خود را به عنوان یک ستاره ثابت کرد. روسی، معروف به پابلویتو ، که اولین بازی در سری A را با پیراهن کومو انجام داده بود، در پایان کار خود برای میلان و هلاس ورونا بازی کرد. او در ۳۳۸ مسابقه باشگاهی ۱۳۴ گل باورنکردنی به ثمر رساند و بدون شک یکی از بهترین مهاجمان زمان خود محسوب می‌شود. روسی دو بار با یوونتوس در سالهای ۱۹۸۲-۱۹۸۱ و ۱۹۸۴-۱۹۸۳ عنوان قهرمانی سری A را به دست آورد و همچنین جام قهرمانی اروپا را با بانوی پیر در سالهای ۱۹۸۵-۱۹۸۴ بالای سر برد.
روسی حتی پس از پایان کار بازیگری، به عنوان یک ستون‌نویس و صاحب نظر درگیر فوتبال بود. انریکو واریاله، مجری «رای اسپورت» هنگام اعلام خبر گفت: «چه خبر ناراحت کننده‌ای: پائولو روسی ما را ترک کرده است. پابلیتو فراموش نشدنی، باعث شد همه ما در تابستان ۱۹۸۲ عاشق فوتبال شویم و در طی سالهای اخیر یک همکار کار گرانبها و شایسته در شبکه رای بود.»
|
