او از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۷ برای تیم فوتبال آژاکس آمستردام بازی کرد و سپس به تیم میلان ایتالیا رفت و به سبب مصدومیت در دوران اوج خود در آن تیم مجبور به خداحافظی از فوتبال شد.
او در کل ۲۸۰ بازی باشگاهی انجام داد و در این تعداد بازی موفق به زدن ۲۱۸ گل شد. فان باستن همچنین ۵۸ بار برای تیم ملی هلند به میدان رفت و ۲۴ گل برای این تیم به ثمر رساند.
پس از بازنشستگی به حرفه مربیگری روی آورد و در ابتدا به عنوان سرمربی تیم ملی هلند رهبری این تیم را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ بر عهده داشت و سپس کار خود را با سرمربی گری تیم فوتبال آژاکس آمستردام ادامه داد.
او در طول دوران بازیگری خود یکی از بزرگترین بازیکنان دوران خود بود و توانست ۳ بار توپ طلای اروپا را از آن خود کند و همچنین در دومین دورهٔ انتخاب بهترین بازیکن جهان نیز به عنوان برترین بازیکن سال جهان انتخاب شد. در الینکویک بازی می‌کرد، تا این که در سال ۱۹۸۲ به آژاکس آمستردام پیوست. وی اولین حضور خود در تیم حرفه‌ای را در آوریل ۱۹۸۲ در پیروزی ۵ بر ۰ مقابل نایمخن تجربه کرد که توانست اولین گل خود را نیز برای قرمز- سفیدپوشان به ثمر برساند. او در آن بازی به جای اسطوره فوتبال هلند، یوهان کرایف، وارد زمین شد. وی در فصل ۸۳/۱۹۸۲ هم در سایه ویم کیفت قرار داشت که در فصل بعدی به باشگاه پیزا کالچو در سری A ایتالیا رفت.
فان باستن در سال‌های ۱۹۸۴، ۱۹۸۵، ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ آقای گل لیگ فوتبال هلند شده و تبدیل به یکی از برترین گلزنان دهه ۸۰ شد. این مهاجم ۱۸۸ سانتی‌متری در سال ۱۹۸۶، همچنین آقای گل اروپا شد. وی در آن فصل ۳۷ گل در ۲۶ بازی زد. در سال ۱۹۸۷، در دیدار فینال جام در جام باشگاه‌های اروپا در مقابل اف.ث. لایپزیگ گل پیروزی‌بخش تیمش را زد.
ون باستن به دلیل شم بالای گلزنی و مهارت عالی، به عنوان یکی از بزرگترین و کاملترین مهاجمان و بازیکنان تاریخ این ورزش شناخته می‌شد، به دلیل ظرافت و بازی تهاجمی هوشمندانه و تمایل او برای به ثمر رساندن گلهای آکروباتیک «قوی اوتراخت» لقب گرفت. قد و قدرت او به او اجازه می‌داد در هوا سرآمد باشد، و توانایی فنی و چابکی او باعث شد که او در طول دوران حرفه ای خود مانند حملات والی و ضربات دوچرخه حملات چشمگیری انجام دهد. یک مهاجم سریع و فرصت طلب با واکنشهای سریع و حرکت عالی، او اغلب در محوطه جریمه به دلیل توانایی پیش‌بینی مدافعان از توپ‌های شل استفاده می‌کرد و قادر به کنترل توپ‌های سریع و دشوار با یک لمس یا حتی شوت زدن اول بود. زمان. او صاحب یک ضربه قدرتمند و دقیق و کاملاً بالینی بود که از هر نقطه زمین به پایان می‌رسید و قادر به زدن گل با هر دو پا از داخل یا خارج از محوطه جریمه و همچنین با سر بود. او همچنین در زدن ضربات پنالتی و ایستگاهی دقیق بود. در طول زندگی حرفه ای خود، ون باستن از ۵۴ پنالتی دریافت شده ۵۱ پنالتی را با موفقیت ۹۴/۴۴٪ تبدیل به گل کرد بعد از کسب این افتخار به آ.ث. میلان پیوست، تیمی که در آن به همراه هم‌وطنانش، رود گولیت و فرانک ریکارد، بهترین مثلث فوتبال اروپا را شکل داد. میلان با فان باستن در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد. تقریباً در اواخر دوران بازی‌اش، به دلیل مصدومیتی جدی در ناحیه قوزک پا، مجبور به استراحت شد. آخرین بازی رسمی برای میلان را در فینال جام باشگاه‌های اروپا در برابر المپیک مارسی در تاریخ ۲۶ مه سال ۱۹۹۳ انجام داد. بلافاصله بعد از آن، به دلیل همان مصدومیت، دوباره مجبور به استراحت و عدم بازی شد، اما با وجود زحمات زیاد، دیگر نتوانست به فعالیتش ادامه دهد و بالاخره در سال ۱۹۹۵ از فوتبال خداحافظی کرد.
توجه داشته باشید که وی تمام افتخارات خود را طی 9 سال به دست آورد
ممنون از نگاهتون🌹
کاری از حذب متحدین🏛️
👇در آخر هم چند عکس از مثلث هلندی تیم میلان👇
