|
دیشب پسر اندلسی توانست رکورددار بازی در لالیگا شود. اگر بگوییم راموس ستون و نخ تسبیح تیم زیدان بود بیراه نگفته‌ایم. شاید هیچ وقت یادمان نرود که مدافع جوان سویا چگونه جام جهانی، افتخاری که بازیکنانی مانند پوشکاش، جرج بست و... به آن نرسیدند را بالای سر برد. شاید هیچ وقت رئال مادرید_ اتلتیکو مادرید را از یاد نبریم. ۹۲:۴۸، همه کار را تمام شده می‌دانند... اما ضربهٔ سر سرخیو راموس، برد ۴ گله رئال مادرید و سرانجام قهرمانی... این چیزی است که از یاد هیچکس نمی‌رود. از همین شروع می‌کنیم.
رئال مادرید_اتلتیکو مادرید، ۹۲:۴۸
«همیشه آن گل در یادها خواهد ماند. آن ضربه سر در دقیقه 93. با یادآوری آن گل، همیشه سر ذوق می آیم و لبخند به صورتم می نشیند. سنم که بالاتر رفت، همراه فرزندان و نوه هایم آن گل را تماشا خواهیم کرد. با این حال، پیروزی و کسب لادسیما برای من باارزش تر و به یادماندنی تر از گلم بود.»
بازی دارد تمام می‌شود و اتلتیکو قهرمان، چشمان همه به دنبال یک منجی می‌گردد. از اول شروع کنیم. برای نخستین بار دو تیم از یک شهر به مهم‌ترین فینال باشگاهی در جهان رسیدند. سفیدپوشان باید در لیسبون به مصاف همشهری‌شان اتلتیکو مادرید می‌رفتند. رقابت دو همشهری در ورزشگاه دا لوژ به یکی از بهترین داربی‌های جهان تبدیل شد. ژابی آلونسویی نبود که همه امیدوار به درخشش او باشند. کارلتو ناچاراً سامی خدیرا را جایگزین ژابی آلونسو کرد. بازی شروع شد.
دیگو سیمئونه یک گل می‌خواست. فقط یک گل؛ اتفاقی که او می‌خواست در دقیقهٔ ۲۷ اتفاق افتاد. خروج بد ایکر کاسیاس، گودین و توپی سرگردان... و اتفاقی که نباید میفتاد افتاد. دیگو سیمئونه به خواستهٔ خود رسید. و برتری یک گله اتلتیکو تا ۹۲:۴۸... حالا نوبت راموس بود. یک ارسال روی دروازهٔ تیبو کورتوا، سرخیو راموس و گلی که باید زده می‌شد. مارکا می‌گوید:
| بازی در حالی در وقت‌های اضافه پیگیری شد که رئال مادرید پر انگیزه بود. سفیدپوشان برابر حریفی که با گل راموس از لحاظ ذهنی تخریب شده بودند به دنبال گل پیروزی بودند. روخی بلانکو هم‌چنین از لحاظ جسمانی به خاطر یک فصل سخت تضعیف شده بود. پاس هوشمندانه آنخل دی ماریا به بیل باعث شد بازی ۲ بر یک به نفع مادرید شود. سپس مارسلو در یک حرکت فردی کار را برای اتلتیکو تمام کرد. آخرین گل به نام رونالدو ثبت شد تا دسیما برای رئال باشد.
لیسبون مسیر را برای جام‌های دیگر باز کرد. مادرید در فینال میلان (دوباره برابر اتلتیکومادرید)، کاردیف و کی‌یف هم جشن قهرمانی گرفت. سری قهرمانی‌هایی که از زمان آلفردو دی استفانو دیده نشده بود. فینال لیسبون بازی بود که تاریخ را برای مادریدی‌ها عوض کرد. |
کشتن زنبورها که کامل نشد.
ته دل همه روشن بود که پروژهٔ دسیمای مورینیو پایان خوبی خواهد داشت. بازی رفت در آلمان ۳ بر ۰ شده بود. در بازی برگشت در مادرید دل همه روشن بود. اما موقعیت از دست دادن های مسعود اوزیل کار را خراب کرد. در دقایق آخر گل بنزما امید را به سانتیاگو برنابئو برگرداند. دقیقهٔ ۸۸ سرخیو راموس، گل دوم، رئال تنها یک گل می‌خواهد. اما نشد که نشد. داور سوت پایان را می‌زند. و سرخیو اشک ریزان بر زمین سرد سانتیاگو برنابئو میفتد. با وجود خاطرهٔ بدی که از این بازی در ذهن هواداران و بازیکنان رئال مادرید ماند گل سرخیو راموس یکی از بهترین گل های دقیقهٔ نودی او بود. هر چند که سکانس آخر آن راموسی بود که در آغوش ایکر کاسیاس اشک می‌ریخت. و دورتموندی که شادی می‌کرد. اشک‌ها و لبخندها کامل شد. و سرخیویی که قول داد سال بعد تیمش به فینال برسد. و به قولش وفا کرد.
لاکرونیا و باز هم کاپیتان
یک بازی بی اهمیت تر نسبت به دیگر بازی های این پست، بازی بی اهمیت بود ولی به یاد ماندنی شد.
کار گره خورده است. دیپورتیو خوب دفاع می‌کند. هواداران اندک اندک ورزشگاه را ترک می‌کنند. بازی مساوی است. باز هم کرنر، باز هم ارسال و باز هم سرخیو راموس، این بار هم ناجی رئال می‌شود. مخصوصاً وقتی بدانیم که تا دقیقهٔ هشتاد مسابقه رئال مادرید ۲ بر ۱ عقب بود. زیدان در دقایق آخر بازی رئال مادرید انتحاری حمله می‌کرد. خاطرات فینال لیسبون داشت زنده می‌شد. اما وقتی تمام خاطرات زنده شد که راموس باز هم دقیقهٔ ۹۲ را برای گلزنی انتخاب کرد. ضد فوتبال دیپورتیو لاکرونیا شکست خورد. کاپیتان سرخیو باز هم ناجی شد...
شکست پپ با گل دقیقهٔ ۸۲
رئال ۴ روز قبل بارسلونا را از دور رقابت‌های کوپا دل ری حذف کرده بود. در قصه‌ها قرار بود بارسلونا این بازی را ببرد تا حساب کار تیم ها مساوی شود. روی اشتباه آلوس موراتا سانتر می‌کند، بنزما گل می‌زند. و حالا انگار نوبت اشتباه راموس است. مسی با شوت خود کار را مساوی می‌کند،بازی تا دقیقهٔ ۸۲ مساوی بود. مودریچ ارسال کرد، باز هم ضربهٔ سر راموس، باز هم گل، و باز هم کابوس لوس بلانکوس برای کاتالان های ۱۰ نفره...
الکلاسیکو و این بار دقیقهٔ ۸۹
بارسلونا از رئال در نیوکمپ پیش است.
سوارز گل زده است. روی کاغذ قرار است بارسلونا برنده شود و رئال از ریل پیروزی خارج شود.هواداران بارسلونا نیوکمپ را روی سر خود گذاشته اَند. باز هم یک توپ که به روی دروازه فرستاده می‌شود. باز هم راموس و گلی زیبا که باعث شد شکست تبدیل به تساوی شود. و روزبه جاریانی که در گزارش بازی نوشت: اما راموس ناجی شد. سانتر دیدنی مودریچ از فاصله ای حدودا 30 یاردید روی سر راموس که همیشه ناجی رئال بوده است نشست و او با یک ضربه سر که راهی جز تسلیم شدن مقابلش نبود، دروازه را گشود. رئال در انتهای فصل سه گانه گرفت.
|
