| میزبانی ایرانی ها از رونالدو و دوستان، از بیرون زمین تا داخل چمن |
انتظار ها فرا رسید، کاروان النصر همراه با رونالدو و ستاره های سال های نه‌چندان دور اروپا، به ایران رسیدند. مردم سراسر هیجان ایران به خیابان ها ریختند و خیلی زود علاقه خودشان به فوتبال و رونالدو را نشون دادند، بعضی اتفاقات رخ داده قطعا زیبا نبود اما عقل حکم میکنه به جای سرکوفت و تحقیر معلول به علت های اصلی پرداخت.
نداشتن برنامه و نظارت نادرست و در نگاه عمیق تر نبود فرهنگ سازی از طبقه های بالا باعث رخ دادن این اتفاقات شد. وقتی مردم از کوه صاف بالا میروند و به هتلی که کاروان النصر در اون اقامت دارند، حمله میکنند فقط میشه متوجه این شد که این سیستم تا چه اندازه در فرهنگ سازی میان مردم ناموفق بوده! انداختن همه تقصیر ها به گردن مردم فقط باعث انحراف افکار ها از علت اصلی میشود.
گرچه اگر یک مقدار نظارت بیشتر بود مردم تا این اندازه بی‌نظم به‌طرف اتوبوس کاروان النصر حمله ور نمیشدند.
از همه این ها عبور کنیم به صحنه استقبال درویش و دیگر مسئولان از رونالدو میرسیم. صحنه ای که رضا درویش با ذوق عجیبی مشغول اهدای فرش دست باف به رونالدو میشود. فرشی که قیمت آن سه الی چهار میلیارد تخمین زده میشود. شاید اگر قیمت این فرش خرج ترمیم چمن های ازادی میشد میزبانی خیلی بهتری از تیم عربستانی انجام میشد.
نکته جالب دیگه هم حضور دختر درویش در مراسم استقبال از ستاره های فوتبال بود که واکنش های زیادی رو به دنبال داشت.
این استقبال با واکنش یک دختر هنرمند همراه بود با محتوای اینکه؛ چرا دختر درویش اره و من نه! در اخر خواسته های این دختر مورد توجه قرار گرفت و بدون شک یکی از زیبا ترین صحنه ها رقم خورد. صحنه ای که فراتر از هر چیزی بود، صحنه ای که در آن یک دختر معصوم و بی‌گناه به آرزوی خودش میرسد، صحنه ای که هیچوقت از ذهن سراسر خلاقش پاک نمیشود.
فردی که بدون پول پدر و رانت حکومتی و اقازاده بودن و تنها با استعداد خیره کننده اش تونست به دیدار رونالدو بره، این دخترک لیاقت این شادی و این خنده رو داشت.
و بلاخره بازی بین پرسپولیس و النصر انجام میشود، بازی سراسر از اشتباه فردی و تاکتیکی برای پرسپولیس بود گرچه همه این مشکلات زیر سایه چمن ورزشگاه مخفی شد. چمنی که واکنش های زیادی رو در پی داشت، از مصدومیت زودهنگام ترابی تا عصبانیت رونالدو و صحبت های مجری عربستانی.
و همه این ها نشان دهنده عقب افتادگی عجیب ایران نسبت به عربستانه، حتی اومدن رونالدو هم نتونست وضعیت چمن رو بهبود ببخشه و آبروریزی واقعی وضعیت چمن بهترین ورزشگاه ایران بود نه چیز دیگه ای.
مجری عربستانی هم که با گفتن اینکه این چمن و کیفیت دوربین مال ۲۰ یا ۳۰ سال پیشه این موضوع رو تصدیق کرد که فاصله الان ایران و عربستان در حال حاضر از فاصله بین زمین تا آسمون هم بیشتره.
جدا از همه این ها پرسپولیس با یک ذهنیت کاملا بازنده پا به زمین گذاشت. اشتباهات فردی ناشی از استرس و اشتباهات تاکتیکی از جمله تعویض دیرهنگام و البته بازی دادن به شهاب زاهدی و محمد عمری، باعث شکست پرسپولیس شد. به گل بخودی اسماعیلی فر هم ایرادی وارد نیست وقتی که ۱۰ نفره در محوطه جریمه هستید مشخصا یا توپ به بازیکن حریف یا به بازیکن خودی برخورد میکند و وارد دروازه میشود.
پرسپولیس توانایی حمله نداشت اما بعد از خوردن گل سعی کرد بازی تهاجمی ارائه بده که اگه ترس بازیکنان النصر از مصدومیت و امادگی بیرانوند نبود شاید حماسه بازی استقلال و العین تکرار میشد. مشخصا پرسپولیس نه در لیگ و نه در آسیا چیز تازه ای برای رو کردن نداره و تمام تفکرات یحیی و پرسپولیس قدیمی و منسوخ شده و گل محمدی باید هر چه سریع تر یک فکری برای این ضعف تاکتیکی بکنه وگرنه کار پرسپولیس خیلی سخت میشه.
گفتنش خالی از لطف نیست که یک زمانی تیم برانکو با اخراج هافبک دفاعی‌اش در دقیقه ۱۰ در نهایت برنده میدان میشد.
جدا از امار بازی که به وضوح مشخصه دیگر نکته منفی، درخواست شهاب زاهدی برای گرفتن پیراهن رونالدو بود. مهاجمی که چندین بازی بهش فرصت رسیده و در اخر نشون داد اصلا قابلیت پوشیدن لباس پرسپولیس رو نداره!
ایکاش مهاجم پرسپولیس به جای اینکه به فکر پیراهن رونالدو باشد به فکر بهبود عملکرد فنی خودش باشد تا حداقل تاثیر مثبتش بر روند بازی از یک هوادار که بازی را از تلوزیون تماشا میکند بیشتر باشد.
حضور ستاره ها در روز های تاریک بهترین عنوان برای این اتفاقه...
