از هفته چهارم بوندسلیگای آلمان، دو تیم بروسیا دورتموند و فرایبورگ به مصاف هم رفتند. این دیدار که با نتیجه 4-2 به اتمام رسید در سه مقطع، برنده را تغییر داد و سرانجام شاگردان ادین ترزیچ بودند که موفق شدند فاتح جنگ با شاگردان سختکوش کریستین استرایش باشند. نگاهی فنی داریم به این مسابقه:
ترکیب دو تیم
بوروسیا دورتموند از سیستم 3-3-4 استفاده کرده بود. این سیستم با حضور بازیکنان دو پسته همچون یولیان برانت، دونیل مالن و کریم آدیمی، انعطاف تاکتیکی تیم ترزیچ را می‌رساند. از طرفی نیز سیستم 1-2-4-3 از طرف تیم کریستین استرایش با حضور بازیکنانی همچون ریتسو دوان و لوکاس هولر بدین معناست که این تیم کنترل در میانه زمین را در اولویت اول خود قرار داده است و در ادامه قصد دارد به حملات خود بپردازد.
دورتموند چگونه اجازه هیچ‌کاری را به فرایبورگ نمی‌داد؟
این تیم در گام اول سعی داشت تا پرسینگ را از خط حمله آغاز کند. این تیم برای پرسینگ، سیستم 1-3-2-4 را انتخاب کرد. سیستمی که یولیان برانت به عنوان هافبک شماره 10 در آن حضور پیدا می‌کرد و در ادامه ماجرا نیز کریم آدیمی به عنوان وینگر راست حضور داشت و این مالن بود که در سمت چپ زمین دیده می‌شد. برانت نقشی کلیدی در پرسینگ داشت. او بازیکنی ثابت در سمت چپ و راست بود که بازیکنان کناری حریف را تحت فشار قرار می‌داد و از وینگر آن منطقه برای کمک به او درخواست می‌کرد.
هنگامی که شاگردان استرایش مالکیت خود را به یک سوم تهاجمی می‌بردند، باز هم برای بستن روزنه‌ها، ادین ترزیچ سیستم 1-3-2-4 را در دستور کار قرار می‌داد. مارسل سابیتزر نزدیک به امره جان بازی می‌کرد و این دو نفر دقیقا بین خط دفاع و خط هافبک تهاجمی قرار می‌گرفتند. این مسئله باعث می‌شد تا فرایبورگ توپ را به کناره‌ها ببرد و ارسال توپ از آن منطقه را در دستور کار خود قرار دهد.
استفاده دورتموند از دو بازیکن کلیدی در خط هافبک برای ضدپرس
بروسیا دورتموند برای خارج شدن از زیر پرس تیم کریستین استرایش تصمیم گرفت که دو بازیکن کلیدی را برای این امر در دسترس داشته باشد. مارسل سابیتزر و یولیان برانت! این دو بازیکن بسته به چینش حریف در یک سوم دفاعی یا تهاجمی قرار می‌گرفتند. هر چند این سابیتزر بود که بیشتر نزدیک به محوطه خودی دیده می‌شد. حضورو مارسل سابیتزر نزدیک به امره جان، آزادی عمل بسیار زیادی را برای این هافبک آلمانی مهیا می‌کند.
لازم به ذکر است که پرس خطی فرایبورگ بسته به شرایط باعث می‌شد تا سابیتزر در میانه میدان قرار بگیرد و این یولیان برانت باشد که توپ را از عقب زمین برای تیم خود بگرداند.
چگونه فرایبورگ موفق شد قفل دروازه دورتموند را بشکند؟
پس از ورود وینچنزو گریفو در دقیقه 28، این بازیکن خوش‌تکنیک برنامه تیم استرایش را به طور کامل به توپ‌های بلند تغییر داد. گریفو در زدن ضربات ایستگاهی بسیار زبان‌زد است و خیلی کم به او پرداخته می‌شود. این بازیکن که دو بار موفق شد در این مسابقه پایه‌گذار گل‌های تیم خود شود، برنامه اصلی تیمش نیز بود و آن‌ها با توجه به چینش خطی و بسیار کم‌نفوذ دورتموند، چاره‌ای جز استفاده از پاس‌های بلند گریفو نداشتند.
در نیمه دوم چگونه همه چیز به کام ترزیچ و تیمش رقم خورد؟
در نیمه دوم فرایبورگ تصمیم گرفت که پرس بسیار سنگینی را برروی دروازه دورتموند به وجود بیاورد. این مسئله نقطه عطف این مسابقه محسوب می‌شد. استرایش حاضر نشد با بالا بردن خط هافبک خود، خط دفاع را نیز نزدیک به کمربند میانی کند و بدین شکل یک روزنه بسیار خوبی میان این دو شکل گرفت. پرس سنگین فرایبورگ اما اجازه نفس کشیدن را هم از دورتموند گرفته بود و آن‌ها نمی‌توانستند نزدیک به محدوده موردنظر و نفوذپذیر شوند. تعویض فلیکس انمچا و حضور این بازیکن آلمانی به جای کریم آدیمی باعث شد تا این تیم بتواند قدرت عمل را در میانه زمین بر دست بگیرد و بدین شکل و با نفوذ انمچا و مالن به این منطقه، دروازه تیم سرسخت فرایبورگ را باز کنند.
پس از اخراج نیکولاس هوفلر و گل متس هوملس، این تیم در منطقه موردنظر بسیار شکننده‌تر شد و بار دیگر و با استفاده از آن ناحیه، دورتموند موفق شد تیر خلاص را به فرایبورگ شلیک کند.
نتیجه گیری
تیم ادین ترزیچ موفق شدند که با استفاده از هرآنچه که در دست داشتند، هم راه‌های نفوذ به حریف را پیدا کنند و علاوه بر آن اجازه نفوذ را به حریف سرسخت خود ندهند. کریستین استرایش نیز یک بازی بسیار زیبا و خوش‌فکر را برای تیم خود به نمایش گذاشت. هر دو تیم این هفته باید در رقابت‌های اروپایی به مصاف رقبا بروند. المپیاکوس حریف فرایبورگ در لیگ اروپا می‌باشد و همچنین پاریس سنت ژرمن رقیب بروسیا دورتموند می‌باشد. باید ببینیم که شرایط چگونه رقم خواهد خورد.
