دو تیم بایرن مونیخ و بایرلورکوزن که موفق شده بودند که به 9 امتیاز کامل پیش از این مسابقه دست پیدا کنند، در یک دیدار جذاب که در نهایت با نتیجه 2-2 به اتمام رسید، نوار پیروزی‌های خود را پاره شده دیدند. شاگردان ژابی آلونسو از به خوبی در زمین برای امتیاز جنگیدند و تیم بایرن مونیخ نیز پیش از تقابل با منچستریونایتد، عملکرد نسبتاً خوبی را از خود به جای گذاشت. نگاهی فنی داریم به این مسابقه:
ترکیب دو تیم
در ترکیب 1-3-2-4 تیم توماس توخل، مهم‌ترین نکته به حضور کنراد لایمر به عنوان فولبک راست برمی‌گردد. این بازیکن که به صورت تعویضی و در دیدار برابر بروسیا مونشن گلادباخ در این پست به کار گرفته شد، با تصمیم توخل در این دیدار به عنوان یار فیکس حاضر شد. بنابراین مشخص بود که این تیم قرار است از سیستم Inverted-FullBack استفاده کند. سیستم 1-2-4-3 برای تیم ژابی آلونسو نیز مشخص می‌کند که این تیم قصد دارد تا با کنترل میانه میدان و حرکت از جناحین زهر خود را بر بایرن وارد کند.
جنگ پرسینگ و ضدپرس؛ نکته‌ای که کل بازی را دربر گرفته بود!
بایرن مونیخ به شدت سعی داشت تا با استفاده از پرسینگ شدید اجازه مالکیت را به بایرلورکوزن ندهد. این تیم برای این کار از سیستم 1-4-3-2 استفاده میکرد. آلفونسو دیویس به همراه کنراد لایمر در یک راستا با یوسوا کیمیش قرار می‌گرفتند. از طرفی نیز لئون گورتزکا یک خط جلوتر می‌رفت و با چهار هافبک که پشت سر هری کین قرار گرفتند، اجازه هرگونه خلاقیت را از حریف می‌گرفتند.
هر چند تمرکز بایرن مونیخ تنها بر استفاده از یک سیستم پرسینگ نبود. این تیم با چینش متفاوت بازیکنان خود قصد داشت که حرکات را در خط حمله بیشتر کند تا بتواند خط پرس خود را جلوتر ببرد. در صحنه زیر ملاحظه می‌کنید که سرژ گنابری در پست خود حاضر شده است اما لروی سانه به مرکز خط حمله رفته است و هری کین نیز پشت سر او حاضر شده است تا بتواند نقشی کلیدی در خارج کردن خط هافبک حریف از مدار مسابقه داشته باشد. توماس مولر نیز در سمت راست خط حمله، جای خالی لروی سانه را پر میکرد.
در امر ضدپرس، بایرلورکوزن از دو بازیکن استفاده میکرد. رابرت آندریش و گرانیت ژاکا دو بازیکنی بودند که با قرارگیری نزدیک به دفاع، سعی داشتند که نقطه عطفی در بازیسازی تیم سیاهپوش میدان باشند.این دو بازیکن با هدفگیری فضای بین بازیکنان پرس کننده، هرگونه پرس بایرن مونیخ را خنثی می‌کردند.
حذف گورتزکا از مدار مسابقه؛ نقشه‌ای که در اولویت اول برای ژابی آلونسو قرار داشت!
شرکت لئون گورتزکا در تمام فعالیت‌های زمین، مهم‌ترین نکته‌ای بود که ژابی آلونسو را مجبور میکرد تا از رابرت آندریش و ادموند تاپسوبا استفاده کند تا فعالیت گورتزکا در زمین به حداقل برساند. در عکس زیر ملاحظه می‌کنید، به هنگام چرخش توپ در خط دفاعی بایرن مونیخ، لئون گورتزکا به سمت آن‌ها می‌رود و رابرت آندریش نیز به سرعت خود را نزدیک به هافبک آلمانی می‌کند.
در تصویری دیگر نیز که اسون اولرایش تحت پرس سنگین بایرلورکوزن قرار می‌گیرد، گورتزکا را در فضایی خالی می‌بیند. ادموند تاپسوبا فوراً به سمت این بازیکن می‌رود و با قطع توپ موقعیتی تماشایی را در اختیار تیم خود قرار می‌دهد. موقعیتی که ویکتور بونیفیس به راحتی و در کمال ناباوری از دست می‌دهد.
در نیمه دوم چه تغییراتی شکل گرفت؟
بالاتر رفتن خط حمله بایرلورکوزن در نیمه دوم، ترسی را در بایرن مونیخ به وجود آورد. نکته کلیدی این بحث به تصمیم جالب توماس توخل برمی‌گردد. او به جای عقب کشیدن تیم خود، تصمیم گرفت تا بالاتر بیاید. این اتفاق باعث شد تا خط آفساید بایرن مونیخ نیز بالاتر بیاید. بدین شکل به هنگام ضدحملات بایرلورکوزن، ویکتور بونیفیس نمی‌توانست در عمق حرکت کند و در آفساید جا می‌ماند.
بایرن مونیخ در دقایق پایانی با خروج هری کین، تصمیم گرفت که از سیستم هافبک نفوذی استفاده کند. به نوعی مهاجم نوک که اریک ماکسیم چوپو موتینگ باشد، نقش یک مهاجم فالس ناین را بازی می‌کند. همین مسئله کافی است تا از پشت سر او، هافبکی همچون لئون گورتزکا به درون محوطه نفوذ کند تا پاس عرضی ماتیس تل در اختیار این بازیکن قرار بگیرد. اتفاقی که منجر شد تا تیم سبزپوش زمین گل دوم خود را نیز توسط کاپیتان گورتزکا به ثمر برساند.
نتیجه گیری
بایرن مونیخ با ارائه یک بازی بسیار تهاجمی و زیبا و همچنین بایرلورکوزن با ارائه یک بازی هوشمندانه و بسیار متفکرانه موفق شدند تا بازی بسیار جذابی را رقم بزنند. هر دو تیم از شرایط خوبی برخوردار هستند. بایرلورکوزن در اولین دیدار مرحله گروهی لیگ اروپا باید میزبان باکن سوئد باشد. بایرن مونیخ نیز در آلمان باید پذیرای منچستریونایتد باشد. باید ببینیم که در ادامه فصل دو تیم چه شرایطی را پس از 4 هفته جنگ در صدر جدول خواهند داشت؟
