این روزا حال هممون خرابه تو این چند ماه گذشته خیلی سختی کشیدیم،بعد از اون شب رویایی و پیروزی 3 بر 2
تیم جلو سیتی که با جشن و خوشحالی بازیکنا و هوادارا در آنفیلد همراه بود همه نحسی ها و اشک هامون از
اونجا شروع شد،هفته بعدش شکست تلخ 2 بر 0 جلو چلسی تموم رویاهامونو نابود کرد،تساوی 3 بر 3 جلو
کریستال پالاس هم با اشک های جرارد و بقیه بازیکنا و همین طور ما هوادارا همراه بود،بعد جام جهانی و حذف
زود هنگام یاران استیوی در تیم ملی انگلیس رو شاهد بودیم،و پس از بازگشت هم شاهد ترک کردن ما توسط
سوارز و رفتن به بارسلونا شدیم.با آغاز فصل جدید هم نتایج تلخ و نا امید کننده تیم رو نظاره گر شدیم و
مصدومیت های ادامه دار استوریج هم شرایط رو برامون بحرانی کرده،اما شاید اینا هنوزم پایان ناراحتی ها
و غصه هامون نباشه شاید قسمتمون اینه که جلو استوک سیتی هم ببازیم و در ادامه جلو بازل هم با
شکست و پس از 4 فصل دوری با یک خاطره ناراحت کننده از لیگ قهرمانان حذف بشیم.شاید فکر کنین این
نهایت و اوج بدبختی لیورپول میتونه باشه ولی دارین اشتباه میکنین،چیزی که بدتر از همه اینهاست اینه که
همدلی بینمون و حمایتمون از لیورپول رو بشکنیم پس بیاین یه قولی به هم بدیم،بیاین مثل تموم این سال
ها بازم هر چی شد پشت تیم باشیم.ما هوادران لیورپولیم و تا آخرین نفس کنار تیممون میمونیم حالا
میخواد قسمتمون هر چی باشه.دیگه از نا امیدی حرف نزنین ما دوباره بلند میشیم باید به کاپیتان ایمان
داشته باشیم،و تو این سال های آخر کاپیتان جرارد باید همه با هم کنارش باشیم.البته شاید همه
چیز حتی از الانم بهتر بشه ولی هرگز یه چیز رو فراموش نکنید ما همین الان هم با ارزشترین چیزها
رو داریم.افتخار داشتن بازیکنی مثل جرارد رو با هیچ چیز دیگه ای نمیشه مقایسه کرد.
"you'll never walk alone"
