گویند: "سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آنست که نامش به نکویی نبرند". جیمی مورفی اما یک قاعده استثنا است! اگر شما همین الان میکروفونی را در دست بگیرید و تمام هواداران منچستریونایتد را در دورهمی جمع کنید و از آن‌ها درباره مهم‌ترین فرد تاریخ منچستریونایتد سوال بپرسید، اغلب آن‌ها به شما نشانه‌هایی از سرالکس فرگوسن یا سرمت بازبی خواهند گفت. پاسخی که بی‌شک نادرست نیست ولی درست هم نیست. این اسطوره منچستریونایتد آنقدری میان هواداران منچستریونایتد ناشناخته است که جایزه بهترین بازیکن سال به نام "سرمت بازبی" ثبت شده است و نام "جیمی مورفی" برای جایزه بهترین بازیکن تیم آکادمی قرار گرفته است.
سرالکس فرگوسن و سرمت بازبی دو سرمربی هستند که منچستریونایتد را به عناوین بسیار مختلفی رساندند اما سوال این است که جیمی مورفی برای منچستریونایتد چه افتخاراتی را به ثبت رسانده است که با این دو فرد بزرگ در تاریخچه منچستریونایتد مقایسه می‌شود؟
در سال 1945 سرمت بازبی با جیمی مورفی عهدی بستند تا استعدادهایی را گرد هم بیاورند و با استفاده از قدرتی که دارند، این استعدادها را همزمان با باشگاه پرورش دهند. جیمی مورفی دست راست بازبی بود و این مربی ولزی بود که از مدت‌ها پیش، سعی در ایجاد بازی روانی داشت. بازی‌ای که این روزها با ژوزه مورینیو یاد می‌شود اما این موضوع در زمانی اختراع شد که هنوز توپ‌های فوتبال با دست تولید می‌شدند! این مربی بزرگ بازیکنان را با داستانی که سعی می‌کرد حرارت بازی آن‌ها را افزایش دهد، وارد زمین می‌کرد و حتی ویلیام مک‌گینس نیز بارها در مصاحبه‌های خود گفته بود که پیش از دیدار برابر ولورهمپتون به سمت او آمد و از او درباره پیتر برودبنت گفت. او گفت که بازی را برایش سخت کند و درباره چشم داشت نسبت به پول و خانواده خود گفته بود.
اوقات تلخی‌ست اما فلش‌بکی می‌زنیم به دهه 50 میلادی! آن پرواز و آن شب لعنتی! جیمی مورفی در آن پرواز حضور نداشت و این مسئله را مدیون بازبی بود. چند ماه پیش از آن اتفاق، مورفی با پیشنهاد سرمربی ولز روبرو می‌شود. افتخاری بزرگتر از این برای خود و کشورش وجود نداشت اما مورفی بلافاصله دست رد بر سینه فدراسیون زد و اعلام کرد که نسبت به سرمت بازبی متعهد است. سرمت بازبی وقتی از این موضوع باخبر شد، به مورفی اعلام کرد که باید این پیشنهاد را بپذیرد و از او بابت این تعهد تشکر کرد و راه آن‌ها پس از 12 سال جدا شد.
پس از پرواز مونیخ و آن سقوط که اغلب بازیکنان مستعد این تیم همانند جف بنت، تامی تیلور، ادی کلمن، دانکن ادواردز و البته بخشی از کارکنان باشگاه والتر کریکمر، تام کری و برت والی از دنیا رفتند و همچنین بازیکنانی همانند جانی بری و جکی بلنچ‌فلاور ک هرگز نتوانستند بازی کنند، هیئت مدیره باشگاه با حضور سرمت بازبی و جیمی مورفی سعی کرد تصمیمی را درباره آینده باشگاه بگیرد. جیمی مورفی با علاقه خود همزمان با وظیفه‌اش در ولز، با قراردادی یک‌ساله به کمک سرمت بازبی آمد. در فیلم-مستند یونایتد گفتگویی میان رئیس باشگاه و جیمی مورفی وجود دارد که به شرح ذیل است:
رئیس باشگاه اعلام کرد که "ما قصد داریم این باشگاه را منحل کنیم" و جیمی مورفی فوراً برخاست و اعلام کرد این باشگاه "بیش از هر زمان دیگری به کمک نیاز دارد!". این دیالوگ رئیس باشگاه اما آتش مورفی را بیشتر کرد: "صادق باشیم! نمی‌توانید در زمانی کوتاه پیراهن منچستریونایتد را بر تن کنید!" (اشاره به اینکه نمی‌توانید مجدداً این تیم را به روزهای خوب برگردانید). مورفی وقتی اعلام کرد که می‌تواند و رئیس باشگاه مخالفت کرد، این دیالوگ ماندگار را گفت: "شما نمی‌توانید بگویید من چه‌کاری را نمی‌توانم انجام دهم! این همان تیمی‌ست که کسی فکر نمی‌کرد قهرمان لیگ شود و با همین بچه‌ها با تیم‌های برتر اروپایی بازی کند. یونایتد پس از عهد من و بازبی هرگز در تاریخ این میزان موفقیت را لمس نکرده است و ما باید نشان دهیم چه کسی هستیم و با نهایت اخترام این کار شدنی‌ست!" رئیس باشگاه می‌گوید این تعطیلی به واسطه احترام به کسانی‌ست که درگذشتند. مورفی اعلام می‌کند که این ربطی به آن خاطرات ندارد. ما باید نشان دهیم که یک سقوط نمی‌تواند مانع ما شود! اینکه تیم در آینده چه شکلی داشته باشد، به تصمیم امروز ما بستگی دارد! من تیمی جدید را ارائه می‌دهم و تا وقتی که در این باشگاه هستم باید با من جوانمردانه رفتار شود! سوال دیگری نیست؟ و او جلسه را ترک کرد.
از آن جلسه حدود 65 سال می‌گذرد و حدود 55 سال پیش نیز منچستریونایتد خود را به اولین باشگاهی تبدیل کرد که انگلیس را بر قله اروپا قرار می‌دهد. از پرافتخارترین تیم‌ها در انگلیس و جهان است و من و میلیون‌ها نفر عاشقانه این تیم را دنبال می‌کنیم.
تمام این نکات را گفتم تا پاسخ سوال ابتدایی‌ام را اینگونه بدهم: "جیمی مورفی افتخاری را کسب نکرده است و از این لحاظ به سرالکس فرگوسن و سرمت بازبی نمی‌رسد ولی از بعد دیگری به این مسئله نگاه می‌کنم. جیمی (جیمز) پاتریک مورفی یعنی منچستریونایتد و اگر او نبود الان منچستریونایتدی برای دنبال کردن وجود نداشت و نمی‌توانستیم از افرادی همانند سرالکس فرگوسن و سرمت بازبی در تاریخ باشگاه خود یاد کنیم و اوست که باری دیگر منچستریونایتد را متولد و احیا کرد"
به یاد او که هرگز معروف نبود و عنوان "مرد فراموش‌شده" را دوست داشت. سرانجام وی در 14 نوامبر سال 1989، در سکوت خبری چشم از جهان فروبست.
