درخشش کریستوفر نت و بازی فشرده فولادی ها باعث شد تا پرسپولیس برای گلزنی دچار مشکل شود.
به گزارش طرفداری، در نیمه اول بازی پرسپولیس و فولاد که با نتیجه 2 بر صفر به سود سرخپوشان پایتخت همراه شد، یحیی گل محمدی به دنبال برتری تاکتیکی در خانه فولاد بود. سرخ ها اگرچه تلاش زیادی برای گلزنی کردند اما به نظر می رسید شوتزنی حربه اصلی شاگردان یحیی برای رسیدن به گل در نیمه اول بود.
لایه‌های فشرده دفاعی فولاد، از میانه زمین تا درون دروازه، پرسپولیسی ها را مجبور می کرد تا با قدرت و تخصص خود در شوتزنی راه گلزنی به فولاد را آزمایش کنند و جالب این که گویا فولادی ها نیز از این حربه استفاده می کردند چرا که دروازه بانی در چارچوب داشتند که روی شوت و ضربه های از راه دور تبحر زیادی دارد.
این درحالی است که تیم فولاد برخلاف سه بازی قبلی خود در نیمه اول بازی با پرسپولیس خوب دفاع کرد. این تیم که با دریافت ۹ گل در ۳ بازی اول، ضعیف‌ترین خط دفاعی لیگ را به تنهایی از آن خود کرده بود، در بازی مقابل پرسپولیس سعی داشت با تجمع در پشت محوطه ۱۸ قدم و یارگیری نفر به نفر، از مدافعان کناری و وینگرهای سرعتی پرسپولیس اجازه خودنمایی را بگیرد. تاکتیکی که البته در نیمه اول جواب داد و پرسپولیسی‌ها با وجود پاس‌های پرتعداد و مالکیت توپ در موقعیت سازی موفق نشان ندادند.
مرور بازی نشان می دهد اگر چه پرسپولیس در ۴۵ دقیقه صاحب چند موقعیت خوب شد و تا آستانه گلزنی هم پیش رفت، اما تمام این موقعیت‌ها از روی ضربات از راه دور و شوت‌های بازیکن این تیم از جمله مسعود ریگی بود که در دقیقه 25 بازی ضربه فوق العاده و سر ضرب او را کریستوفر نت با عکس العملی به موقع و با نوک انگشت، توپ را از زیر طاق دروازه بیرون کشید.
به تمام این ها اضافه کنید که نفراتی چون دانیال اسماعیلی فر، مهدی ترابی، سعید صادقی و حتی میلاد سرلک همچنان از روزهای اوج فاصله دارند و یکی از دلایل عقیم ماندن تاکتیک های هجومی پرسپولیس همین موضوع بود.
در نیمه دوم اما پرسپولیس به وینگ‌بک های خود اجازه نفوذ بیشتری داد و جا به جایی وحید امیری با علی نعمتی در منطقه چپ خط دفاعی نیز مزید بر علت شد تا موقعیت های زیادی را روی دروازه فولاد ایجاد کنند.
در یک کلام می توان این ادعا را مطرح کرد که پرسپولیس در بازی مقابل فولاد تمام راه های گلزنی را در زمین پیاده کرد و با دو گلی که مرتضی پورعلی گنجی و یاسین سلمانی به ثمر رساندند، ثمره آن را هم دید.
