بارسلونا روز یکشنبه در دلا سرامیکا موفق شد در دیداری جذاب تیم سرمربی سابق خود یعنی ویارئال کیکه ستین را 4-3 شکست دهد. دیداری که در آن بارسلونا دوبار پیش افتاد و ویارئال نیز یک بار و سرانجام این تیم ژاوی بود که در غیاب سرمربی اسپانیایی و جوان خود توانست پیروز از میدان خارج شود. به همین بهانه نگاهی داریم به نکات فنی این دیدار جذاب:
ترکیب دو تیم چه تفاوتی نسبت به چینش در زمین داشت؟
تیم بارسلونا از چینش 3-3-4 در این مسابقه استفاده کرد و حضور همزمان چهار هافبک که یکی از آن‌ها در پست وینگر به میدان رفته بود، مهم‌ترین نکته ترکیب این تیم بود. ژول کونده در قلب خط دفاعی حضور داشت و سرجی روبرتو که بیشتر در پست هافبک در ماه‌های اخیر به کار گرفته شده بود نیز به سمت راست خط دفاعی رفته بود.
برای ویارئال نیز که با سیستم 3-3-4 وارد زمین شده بود، در خط هافبک خود از سه بازیکن متفاوت استفاده کرده بود. اتین کاپو با قدرت تخریب خود در کنار دنی پارخو با بازیسازی بالا و از طرفی نیز رامون تراتس با دوندگی خود، سعی در پرس تیم حریف و تخریب بازی آن ها داشتند و دنی پارخو نیز از عقب سعی می‌کرد بازیسازی را شکل دهد.
نکته جالب هر دو تیم چینش متفاوتی بود که نسبت به شماتیک ارائه کرده بودند. برای تیم میزبان یعنی ویارئال، این تیم از همان دقیقه اول با سیستم 3-2-1-4 وارد زمین شد و اتین کاپو به همراه رامون تراتس سعی می‌کردند از جلوترین نقطه ممکن به بارسلونا فشار ایجاد کنند و همچنین دنی پارخو در عقب زمین حضور داشته باشد. بارسلونا از زوج فرنکی دییونگ و اوریل رومئو در خط هافبک استفاده کرد و ایلکای گوندوگان را یک خط جلوتر بود و در کنار گاوی که در پست وینگر چپ حضور داشت و همچنین لامین یامال در وینگر راست، به جدال در این مسابقه پرداخت. حضور گاوی یک برتری عددی به بارسلونا می‌دهد و او هم در وسط زمین و در ادامه در کانال کناری سمت چپ نیز حضور دارد.
پرسینگ دو تیم و سیستمی که برای خروج از پرس استفاده شد
دو تیم از روش‌های مختلفی برای پرسینگ و تحت فشار قراردادن رقیب استفاده کردند ولی بارسلونا بسیار در این امر متنوع بود. پیش از بررسی نکات پرسینگ بارسلونا نگاهی به زیردریایی‌ها داریم. ویارئال از یارگیری Man-To-Man برای این مسئله استفاده می‌کرد. در عکس زیر ملاحظه می‌کنید که بارسلونا که تحت پرس قرار می‌گیرد، اوریل رومئو را به عقب می‌برد تا به مارک آندره تراشتگن برای بازیسازی کمک کند. ویارئال که از سیستم 2-1-3-4 برای پرسینگ استفاده می‌کند، جرارد مورنو را کنار اتین کاپو و دنی پارخو قرار می‌دهد و رامون تراتس یک خط جلوتر بازی می‌کند. الکس بائنا در سمت چپ و الکساندر سورلوت در سمت راست مشغول به پرسینگ هستند. هنگامی که رومئو به عقب حرکت می‌کند، تراتس نیز با او حرکت می‌کنند و پله پله خط هافبک ویارئال به جلو می‌آیند و با حرکت تراتس و رومئو، خط پرس خود را یک خط جلوتر می‌آورند.
یا در صحنه‌ای دیگر که ویارئال موفق شده است تیم بارسلونا را تحت پرس قرار دهد، فرنکی دییونگ به عقب می‌آمد و به عنوان نفر سوم در دفاع سه نفره حضور پیدا می‌کرد تا بتواند با حرکت پا‌به‌توپ خود در عمق، پرس ویارئال را از مقابل بردارد یا با ارسال پاس‌های بلند فارغ از بحث ضدپرس، موقعیتی را برای هم‌تیمی‌های خود ایجاد کند. بارسلونا در طول بازی بارها از این سیستم 3-1-3-3 استفاده کرد.
بارسلونا از همان ابتدای کار با به کارگیری همان سیستم 1-3-2-4 سعی کرد پرسینگ را با جلوترین بازیکن تیم یعنی رابرت لواندوفسکی شکل دهد. این تیم نیز سعی داشت از ابتدا با یارگیری نفر به نفر بازیسازی از عقب زمین را برای ویارئال از کار بیندازد که در این امر ناکام بود. در عکس زیر ملاحظه می‌کنید که رهبری این پرس با رابرت لواندوفسکی شکل گرفته بود و در عکس زیر ملاحظه می‌کنید که این بازیکن به لامین یامال اشاره می‌کند که از کناره‌ها کمی فاصله بگیرد و به مدافع مرکزی که متمایل به سمت چپ بازی می‌کند، نزدیک شود.
در صحنه‌ای دیگر نیز ملاحظه می‌فرمایید که ایلکای گوندوعان به سمت عقب حرکت می‌کند تا بازیکن ویارئال را تحت پوشش قرار دهد و هنگامی که می‌بیند فولبک چپ ویارئال یعنی آلفونسو پدرازا توسط لامین یامال احاطه شده و مدافع مرکزی ویارئال یک یار آزاد است، فوراً تغییر مسیر می‌دهد و به سمت مدافع مرکزی ویارئال حرکت می‌کند.
پس از دو گلی که بارسلونا در این مسابقه به ثمر رساند، تلاش کرد تا با آوردن مارکوس آلونسو در یک خط جلوتر، جنب و جوش را در خط هافبک افزایش دهد و اجازه ندهد جرارد مورنو که از سمت چپ بارسلونا به وسط زمین ملحق شده است، موقعیتی را بر روی دروازه تیمش شکل دهد.
حضور همزمان فرنکی دییونگ و اوریل رومئو دوندگی خط هافبک بارسلونا را چند برابر بیشتر می‌کند. این دو تا بازیکن سعی می‌کنند جلوی خط دفاع تیم خود را پوشش دهند و ویارئال وقتی که سعی می‌کند با پاس مستقیم از عقب پرس بارسلونا را بشکند، یکی از دو هافبک ذکر شده به عقب می‌آیند و فوراً این ارتباط را قطع می‌کنند. همانند حرکت فرنکی دییونگ در عکس زیر:
همچنین حرکت اوریل رومئو در عکس زیر که موفق شد موقعیتی را برای بلوگرانا به دست بیاورد.
ویارئال چگونه حملات خود را برروی دروازه بارسلونا ایجاد می‌کرد؟
ویارئال گل اول خود را روی ارسال از کرنر به دست آورد. کرنری که به نظر می‌آمد نکته‌ای ندارد ولی اگر کمی دقت کنید، ملاحظه می‌کنید که بازیکنان ویارئال با برنامه به این گل دست پیدا کردند. آن‌ها در یک منطقه از محوطه جریمه جمع می‌شدند و سعی می‌کردند تا پس از ضربه به سمت جلو حرکت کنند و بدین شکل به دلیل شلوغه در هنگام حرکت، بازیکنان بارسلونا یار خود را پیدا نمی‌کردند و بدین شکل ویارئال گل او خود را در این مسابقه بدست آورد. این سبک کرنر بارها ویارئال را تیم زهرداری نشان داده است.
به دلیل اینکه بارسلونا سعی می‌کرد بالا بازی کند یا به اصطلاح از بالا پرس خود را اجرا کند، ویارئال سعی می‌کرد توپ را از کناره‌ها جلو ببرد و با ارسال پاس کات‌بک؛ منطقه‌ای را هدف بگیرد که فرنکی دییونگ و اوریل رومئو باید در آن حضور پیدا می‌کردند. دییونگ و رومئو به دلیل اینکه به جلو می‌آمدند در ضدحمله جا می‌ماندند و در صحنه زیر هم ملاحظه می‌کنید که دییونگ با اشتباه محاسباتی خود در منطقه نادرستی برای جلوگیری از حمله ویارئال حضور دارد و ضربه الکس بائنا بسیار خطرناک زده می‌شود.
همچنین این تیم با توجه به جلو آمدن دو مدافع کناری بارسلونا، سعی کرد تا از فضای پشت سر آن‌ها استفاده کند. همانند صحنه زیر که در غیاب مارکوس آلونسو؛ الکساندر سورلوت توجه سه مدافع بارسلونا را به خود جلب کرد و با یک پاس به کناره‌ها موقعیت بسیار خوبی را برای جرارد مورنو بدست آورد.
بارسلونا چگونه ویارئال را در 15 دقیقه میخ‌کوب کرد؟
اولین نکته از بارسلونا تمایلی بود که این تیم به حرکت از سمت راست داشت و بارها سعی می‌کرد تا با بردن توپ به کناره‌ها و ارسال لامین یامال به گل برسد. اتفاقی که سرانجام در گل اول شکل گرفت.
این تیم برای ساختن فضایی در عمق خط دفاع زردپوشان، رابرت لواندوفسکی را کمی جلوتر می‌آورد تا بازیکنان ویارئال را مشغول کند و ایلکای گوندوعان با فرار از پشت او، با دروازه‌بان تک‌به‌تک می‌شد. همانند صحنه زیر که این بازیکن آلمانی موفق ظاهر نشد.
گل دوم بارسلونا نیز با پاس گوندوعان و عقب آمدن لواندوفسکی و همچنین به عمق زدن هافبک آلمانی بدست آمد.
بارسلونا پس از گل سعی کرد تا فشار تیم خود را به خط هافبک بیاورد و با بدست گرفتن مالکیت اجازه خطر را به ویارئال ندهد. این تیم با سیستم 1-4-1-4، به خوبی ویارئال را تحت فشار گذاشته بودند و ویارئال سعی می‌کرد با ضدحمله فشار را از روی خود بردارد.
در نیمه دوم چه تغییراتی رقم خورد؟
بارسلونا در نیمه دوم سعی کرد تا در نیمه دوم خط هافبک خود را قدرتمند تر کند و به همین دلیل گاوی را به مرکز زمین برد و سعی کرد تا سیستم 2-1-4-3 را اجرا کند و پشت سر دو مهاجم تیم یعنی ایلکای گوندوعان و رابرت لواندوفسکی بازی دهد و سرجی روبرتو در مرکز خط دفاع قرار گرفته بود. همچنین لامین یامال در سمت راست و مارکوس آلونسو در سمت چپ حضور داشتند. ویارئال اما در نیمه دوم رامون تراتس را به مرکز خط حمله برد و الکساندر سورلوت را زوج او قرار داد تا با سیستم 2-4-4 و آرایش خطی بارسلونا را از خلق موقعیت ناکام سازد.
بارسلونا با افزایش بازیکنان مرکزی سعی کرد ارسال توپ را از کناره‌ها بیشتر کند و به همین خاطر بر خلاف نیمه اول، در نیمه دوم از هر دو طرف برای ارسال توپ به محوطه جریمه استفاده کرد و به همین دلیل بود که مارکوس آلونسو یک خط جلوتر آمده بود تا با حضور بازیکنان متعدد در محوطه جریمه احتمال گلزنی خود را بالاتر ببرد.
ویارئال با این حجم از فشار بارسلونا چگونه به گل رسید؟
شاگردان کیکه ستین که در نیمه اول به طور کامل با پرس سنگین بارسلونا آشنا شده بودند، در نیمه دوم فیلیپ یورگنسن، دروازه‌بان 21 ساله خود را به عنوان یک بازیکن کلیدی برای خروج تیم خود از پرس استفاده کرد. این سنگربان دانمارکی در پنجاهمین دقیقه مسابقه با پاسی بلند جرارد مورنو را در مرکز زمین صاحب توپ کرد و این بازیکن با بردن توپ به کناره‌ها، ویارئال را تنها با خط دفاع بارسلونا روبرو کرده بود. همین مسئله کافی بود تا بارسلونا که خط دفاع خود را به میانه زمین آورده بود، دیگر توان مقابله با بازیکنان سرعتی ویارئال را نداشته باشد و الکس بائنا با ضربه‌ای تمام کننده، گل سوم تیمش را وارد دروازه مارک آندره تراشتگن کرد.
فضاسازی؛ عنصری که بارسلونا را به زیبایی به مسابقه برگرداند!
بارسلونا پس از ورود فران تورس سیستم خود را به 2-2-2-4 تغییر داد تا بتواند گاوی را در مرکز زمین داشته باشد و با استفاده از حضور ایلکای گوندوگان و لامین یامال خلق موقعیت خود را چند برابر کند. و از سرعت فران تورس در کنار رابرت لواندوفسکی بهره‌مند شود. تعویض اریک گارسیا نیز به دلیل این بود که بتواند در سیستم سه دفاعه فضاهای خالی توسط این بازیکن پوشش داده شود.
حضور گاوی در میانه زمین باعث می‌شد تا با حرکات سریع خود چند بازیکن را درگیر خود کند و در گل سوم نیز با حرکت در عمق و از میان مدافعان زردپوش ویارئال، توپ را از فران تورس دریافت کرد و در ادامه نیز مهاجم اسپانیایی در دو مرحله دروازه ویارئال را باز کرد.
فضاسازی مهم‌ترین نکته‌ای بود که ایلکای گوندوعان با خود به اجرا می‌گذاشت. در گل چهارم اکثر افراد به حرکت در عرض لامین یامال و ضربه او دقت می‌کنند ولی بد نیست به حرکت ایلکای گوندوعان نگاهی داشته باشیم. حرکت معکوس با حرکت لامین یامال، باعث شد تا این هافبک آلمانی دو مدافع را کامل با خود از مقابل بردارد و همین مسئله کافی بود تا فضایی برای ستاره 16 ساله بارسلونا باز شود و توپ پس از برخورد به تیرک در مقابل لواندوفسکی قرار بگیرد تا ستاره لهستانی زننده گل چهارم بارسلونا لقب بگیرد.
فضای پشت سر کاپیتان روبرتو بلای جان بلوگرانا!
مهم‌ترین و البته اشتباه‌ترین تصمیم ژاوی در این مسابقه به حضور سرجی روبرتو در پست دفاع راست برمی‌گردد. مدافع راست-هافبک بارسلونا به دلیل آگاهی محیطی پایین به نقطه ضعف بارسلونا در این دیدار تبدیل شده بود. اولین تصویر به چهارمین دقیقه از مسابقه برمی‌گردد که جرارد مورنو با حرکت عرضی از سمت راست، فضایی را پشت سر روبرتو می‌بیند و آلفونسو پدرازا را با پاسی چیپ صاحب توپ می‌کند.
در دومین صحنه که الکساندر سورلوت با مارک آندره تراشتگن تک‌به‌تک می‌شود، کاملاً واضح است که باز هم ضعف سرجی روبرتو این موقعیت را برای ویارئال شکل داده است. الکساندر سورلوت شروع به حرکت می‌کند و خوان فویث دقیقا توپ را در نزدیکی مدافع راست بارسلونا ارسال می‌کند.
سومین صحنه به پیش از کرنری که به گل اول ویارئال منجر می‌شود، ویارئال صاحب موقعیت خطرناکی شد، برمی‌گردد. بارسلونا که خط آفساید خود را به میانه زمین آورده بود، به یارگیری‌ها دقت خوبی نکرده بود و آلفونسو پدرازا با حرکت از پشت سر لامین یامال و سرجی روبرتو صاحب موقعیت ایده‌آلی می‌شود که توپ با مهار تماشایی تراشتگن به بیرون می‌رود.
در صحنه گل دوم ویارئال که چهارمین فاجعه روبرتو را رقم می‌زند، به پاس جرارد مورنو دقت کنید که توپ از جلوی سرجی روبرتو رد می‌شود و آلفونسو پدرازا نیز به طور کامل از پشت سر این مدافع عبور می‌کند و الکساندر سورلوت را مقابل دروازه خالی قرار می‌دهد.
در نهایت نیز کافی‌ست به گل سوم ویارئال اشاره کنیم تا به پنجمین اشتباه روبرتو پی ببریم. توپ پیس از اینکه به کناره‌ها می‌رود، سرجی روبرتو با تاخیر به سمت توپ ارسالی حرکت می‌کند و این تاخیر در حرکت نه او را به توپ می‌رساند و نه می‌تواند مجدداً به الکس بائنا نزدیک شود که پیش‌تر توسط فولبک اسپانیایی یارگیری شده بود و سرانجام این وینگر گل سوم را وارد دروازه بارسلونا می‌کند.
بارسلونا به چه شکل برتری خود را حفظ کرد؟
بارسلونا پس از گل چهارم، سیستم خود را بار دیگر به 3-3-4 که قابلیت تبدیل به3-1-2-4 2-2-2-4 و همچنین 2-1-2-1-4 را دارد، تغییر داد. پس از تعویض لامین یامال با آنسو فاتی، مهاجم شماره 10 بارسلونا به عنوان هافبک تهاجمی به بازی گرفته شد و ایلکای گوندوعان در سمت راست خط حمله بازی می‌کرد. بارسلونا برای کنترل میدان، فران تورس را در سمت چپ خط حمله بازی می‌داد و در هنگام عقب آمدن ایلکای گوندوعان، در خط حمله کنار رابرت لواندوفسکی حاضر می‌شد. گوندوعان نیز برای اینکه فشار را از روی تیم خود بردارد در مرکز زمین حاضر می‌شود و پشت سر آنسو فاتی و کنار گاوی قرار می‌گرفت. فرنکی دییونگ نیز یا عقب‌تر از دو هافبک شماره 6 و 22 بازی می‌کرد یا در بین این دو بازیکن به حرکت خود ادامه می‌داد. بارسلونا بدین شکل قصد دارد مالکیت را حفظ کند و سعی کند که با حضور متعدد بازیکنان در کمربند میانی، فشار را از روی تیم از بین ببرد.
نتیجه گیری
بارسلونا سبک بسیار هوشیارانه و البته خلاقانه‌ای را شکل داد تا بتواند ویارئال سرسخت کیکه ستین را از دست دهد. این تیم با اضافه شدن ژائو فلیکس و ژائو کانسلو می‌تواند فارغ از برطرف کردن نقاط ضعفی که به آن اشاره شد، بیلد آپ (بازیسازی) بسیار سریعی را شکل دهد و این تیم در خلق موقعیت بسیار خوب عمل می‌کند اما در امور دفاعی بسیار مبتدیانه دروازه خود را باز شده می‌بیند و باید ببینیم که ژاوی در ادامه به چه شکل این مشکل را برطرف خواهد کرد؟
