در دیدار هفته سوم لیگ برتر انگلیس در فصل 2023/24 نیوکاسل با ارائه یک بازی هوشمندانه و پرتحرک و از طرفی لیورپول با جنگندگی خود موفق شدند، یکی از بهترین دیدارهای ممکن را به نمایش بگذارند. این کامبک تماشایی را آن هم در شب اخراج ویرجیل فن دایک و از طرفی آن‌هم در مقابل نیوکاسل سرسخت ادی هاو، از یاد هواداران لیورپول نخواهد رفت. لیورپول حالا 7 امتیاز دارد و نیوکاسل نیز تنها موفق به کسب 3 امتیاز شده است. به همین بهانه نگاهی داریم به نکات تاکتیکی این مسابقه:
ترکیب دو تیم و چینش آن‌ها در مسابقه
لیورپول طبق همیشه با ترکیب 3-3-4 وارد زمین شد. در خط هافبک یورگن کلوپ واتارو اندو، هافبک 30 ساله و جدید ژاپنی خود را در کنار الکسیس مک‌آلیستر و دومنیک سوبوسلای قرار داد. این سرمربی آلمانی از پرس تیم ادی هاو مطلع بود و سعی داشت تا با استفاده از این هافبک دونده و پرتلاش خود، پرس نیوکاسل را از بین ببرد. این تیم با همین چینش وارد مسابقه شد.برای نیوکاسل نیز ترکیب منتخب برای این دیدار، به سیستم 3-3-4 برمی‌گردد. حضور ساندرو تونالی، برونو گیمارش و جوئلینتون در خط هافبک رقابت جذابی را رقم می‌زند و بی‌شک پیروز نبرد خط هافبک، نتیجه این مسابقه را مشخص می‌کند. در زمین اما این تیم برونو گیمارش را عقب‌تر از ساندرو تونالی و جوئلنیتون در اختیار داشت و آنتونی گوردون به همراه میگل آلمیرون در راستای دو هافبک جلو کشیده بازی می‌کردند و الکساندر ایساک هم تک مهاجم سیستم 1-4-1-4 بود.
پرسینگ لیورپول در زمین به چه شکل بود و نیوکاسل چه برنامه‌ای برای شکستن آن داشت؟
نیوکاسل قصد دارد که طبق همیشه از عقب زمین بازیسازی خود را انجام دهد و کودی خاکپو به عنوان مهاجم نوک سیستم یورگن کلوپ به عنوان دونده‌ترین بازیکن تیم ظاهر می‌شود و سعی می‌کند بازیکن صاحب توپ را تحت فشار بگذارد و محدوده خاصی برای پرسینگ او مشخص نشده است. محمد صلاح و لوئیس دیاز، دو وینگر لیورپول هستند که باید حرکت خود را از بین مدافع وسط و فولبک کناری آن‌ها آغاز کنند و در ادامه نیز و وابسته به روند حرکت توپ به سمت مدافع مرکزی یا فولبک می‌روند.
مهم‌ترین نکته برای نیوکاسل بی‌شک حضور برونو گیمارش بود. بازیکنی که به عنوان یک رابط از دفاع به خط هافبک پیش روی خود عمل می‌کند. این هافبک برزیلی در سیستم 1-4-1-4 مهم‌ترین نقش را دارد و باید تیم نیوکاسل را از زیر پرس لیورپول خارج کند. لیورپول هم که از شرایط این بازیکن آگاه است همانند عکس زیر، الکسیس مک‌آلیستر را بین این بازیکن و ساندرو تونالی قرار می‌دهد تا ضدپرس نیوکاسل را مختل کنند. هر چند این امر برای از کار انداختن برونو گیمارش کارساز نبود.
نیوکاسل چه برتری‌هایی را در امور دفاعی داشت؟
مهم‌ترین عنصری که نیوکاسل را تا آخرین لحظات به عنوان یک تیم مدعی ظاهر می‌کرد، یارگیری نفر به نفر (Man-To-Man) آن‌ها بود. روشی که بارها باعث می‌شد تا لیورپول مجبور شود وینگرهای خود را به عقب بیاورد و به اصطلاح عناصر تهاجمی قرمزهای مرسی‌ساید را از کار بیاندازد!
همین مسئله و قرار گرفتن میان بازیکنان لیورپول باعث شد تا این تیم توسط آنتونی گوردون به گل ارزشمندی دست پیدا کند.
از طرفی لازم به ذکر است که نیوکاسل پس از اینکه حملات لیورپول را از میانه زمین مختل کرد، می‌دانست که قرار است حملات از کناره‌ها صورت بگیرد و همین مورد کافی بود تا تیم مشکی و سفید پوش زمین، وینگرهای خود را همانند صحنه زیر که آنتونی گوردون حضور دارد، به عقب بیاورد و به فولبک‌های خود بیش از پیش کمک کنند.
نیوکاسل سعی داشت چگونه در امور تهاجمی خطرناک ظاهر شود؟
اولین نکته در امور تهاجمی برای نیوکاسل، اضافه شدن جوئلینتون به محوطه جریمه بود. هافبک برزیلی که پیش از ورود ادی هاو به عنوان مهاجم نوک بازی می‌کرد، هنوز آن شم گلزنی خود را همراه خود دارد و از طرفی تحت فشار قرار دادن خط دفاع لیورپول از جلوترین نقطه ممکن، نکاتی بودند که این ستاره برزیلی را به جلو می‌برد.
از طرفی نیز وقتی که نیوکاسل مالکیت را به لیورپول داد و عقب‌تر رفت، این کیران تریپیر بود که به عنوان تک موتور محرک نیوکاسل فعالیت می‌کرد. در صحنه زیر ملاحظه می‌فرمایید که تمامی عناصر نیوکاسل عقب آمده بودند و با بازپس‌گیری توپ، فولبک انگلیسی به سمت جلو حرکت می‌کند و تنها سه راس مثلث تهاجمی نیوکاسل در مقابل او حضور دارند.
این شجاعت بود که لیورپول را زنده نگه داشت و وای از اندو!
لیورپول پس از اخراج ویرجیل فن دایک تیم خود را عقب نکشید و چه بسا با اعتماد به نفس بالایی تیم خود را بالا نگه داشت و با ارائه ترکیب 3-3-3، نیوکاسل را مجبور کرد از موضع خود کمی عقب‌تر برود. دومنیک سوبوسلای پس از تعویض جو گومز به سمت راست خط حمله رفت و از طرفی نیز صلاح در مرکز خط حمله حاضر شد و خاکپو هم جای خالی دیاز را پر کرد. رابرتسون نیز در خط دفاع بازی کرد و این الکساندر آرنولد بود که در مرکز زمین حاضر بود.
واتارو اندو در این سیستم که قابلیت تبدیل به 1-3-1-4 را نیز داشت، به خوبی توانست فشار نیوکاسل را در خط هافبک تحمل کند و به عنوان تک هافبک دفاعی بسیار خوب نقش توپ‌پخش‌کن را برعهده داشت. چرا که پس از اخراج فن دایک و تا پایان نیمه اول، نیوکاسل فشار سنگینی را بر روی لیورپول آورد و این اندو بود که به خوبی جلوی آن‌ها ایستادگی می‌کرد.
همچنین اندو به عقب می‌رفت و توپ را از عقب دریافت می‌کرد تا روزنه‌هایی را برای تیم خود باز کند.
در صحنه‌ای دیگر نیز بازیکنان نیوکاسل در اقدامی جالب فشار را از روی تمام بازیکنان لیورپول برداشته و مستقیم به سمت واتارو اندو می‌روند. تصمیمی که هیچ تغییری را در روند بازی هافبک ژاپنی ایجاد نکرد.
در نیمه دوم چه تغییراتی رخ داد؟
نیوکاسل در نیمه دوم فشار را بر روی لیورپول چند برابر کرد. آن‌ها در دقایقی سعی داشتند که گل دوم را بزنند و به اصطلاح لیورپول را در این بازی بکشند که این تیم به رهبری واتارو اندو در خط هافبک به خوبی مقاومت می‌کرد. در عکس زیر حالت سه دفاعه نیوکاسل را ملاحظه می‌کنید که نشان می‌دهد آن‌ها قصد داشتند پرس خود را از جلو شکل دهند و با نفرات بالا حمله کنند.
دیگر نکته فشار بالای نیوکاسل توپ‌هایی بود که لیورپول در کناره‌ها می‌آورد و شاگردان ادی هاو در کناره‌ها حرکت می‌کردند و به یکباره شروع به پخش شدند می‌کردند. همانند عکس زیر:
لیورپول اما سعی کرد در نیمه دوم اندرو رابرتسون را در حملات در اختیار داشته باشد. همانند عکس زیر که پس از توپگیری خط هافبک لیورپول، رابرتسون به سرعت شروع به حرکت می‌کند تا به تیم در امور تهاجمی کمک کند.
لازم به ذکر است که نیوکاسل نیز دقیقاً پشت سر فولبک اسکاتلندی را برای حملات خود انتخاب کرده بود.
نونیز به عمق زد و آن‌ها نترسیدند و پیروز شدند!
مهم‌ترین نکته‌ای که لیورپول را به گل رساند، ریسکی بود که رهبر لیورپول در آن دقایق پذیرفت. ترنت الکساندر آرنولد به لطف پاس در عمق خود، به نوعی فارغ از خط‌شکن بودن پاس، توانست لیورپول را در شرایط عالی برای گلزنی قرار دهد.
داروین نونیز با حرکت پشت مدافعین لیورپول و شلیکی دیدنی دروازه نیک پوپ را باز کرد.
برای گل دوم اما همه چیز به پرسینگ تماشایی هاروی الیوت در خط هافبک برمی‌گردد. آلیسون بکر توپ را به خوبی دور کرد و همین مسئله کافی بود که توپ در خط هافبک به نیوکاسل برسد و هاروی الیوت فوراً به سمت این بازیکن رفت و توپ پس از برخورد به هافبک-وینگر انگلیسی در اختیار لیورپول قرار گرفت.
در ادامه نیز باز هم فرار از داروین نونیز و باز هم پاس در عمق و این بار هم توپ به قلب نیوکاسل شلیک شد!
نتیجه گیری
نیوکاسل بازی بسیار خوب و هوشمندانه‌ای را از خود به نمایش گذاشت و غرور آن‌ها در دقایق پایانی مسابقه و همچنین عقب نکشیدن تیم خود در مقابل تیمی ده نفره که مهاجمی سریع و بسیار دونده را در راس خط حمله خود دارد، بزرگترین اشتباهات ادی هاو و تیمش بود. از طرفی لیورپول نیز بسیار جنگنده عمل کرد و همچنین بسیار مقاوم در مقابل سنگین‌ترین پرس‌های حریف ظاهر شد. داروین نونیز به نسبت فصل گذشته خود بسیار پخته‌تر و از طرفی تمام کننده‌تر و هوشیارتر بازی کرد و همچنین واتارو اندو به عنوان یک هافبک توپ‌پخش‌کن و ضدپرس یکی از بهترین عملکردهای خود را داشت و باید ببینیم که لیورپول در این فصل آیا می‌تواند به بهترین فرم خود با داشتن خط هافبکی قدرتمند برسد و نیوکاسل نیز با این فشاری که هم‌اکنون متحمل شده است به کجا خواهد رسید؟
