پرسپولیس در حالی پس از 12 برد پیاپی مقابل ذوب آهن تن به تساوی داد که 10 درصد از پیش قراردادها پرداخت شده بود.
به گزارش طرفداری، درحالی که طی هفته های اخیر بازیکنان و مربیان پرسپولیس بابت دریافت نکردن مطالبات خود و همین طور پیش قراردادها گلایه داشتند، باشگاه پرسپولیس هم پاداش ویژه 25 تا 30 میلیونی برد مقابل تراکتور و هم 10 درصد از پیش قراردادهای فصل جدید را به حساب یحیی گل محمدی و شاگردانش واریز کرد اما در حالی که پیش بینی می شد با دریافت این مبالغ، سرخ پوشان با روحیه ای مضاعف به مصاف ذوب آهن بروند و اختلاف امتیازی خود با استقلال را در آستانه دربی به 3 امتیاز برسانند، در یک روز بد در ورزشگاه خانگی مقابل ذوب آهن تن به تساوی دادند. آن هم در شرایطی که بازی خوبی هم ارائه ندادند. موضوعی که باعث شد تمامی کارشناسان متفق القول این ادعا را مطرح کنند که پرسپولیس مقابل ذوب آهن در قواره یک تیم پیروز و قهرمان نشان نداد.
در این میان اگرچه یحیی گل محمدی باز هم طبق معمول بدون اشاره به ضعف های فنی تیمش، عواملی چون بلندی زمین را عامل اصلی این نتیجه تلقی کرد اما نگاهی به آمار نشان می دهد گویا پرسپولیسی ها به نوعی اشباع شده اند و دیگر آن عطش و سیری ناپذیری قبلی برای پیروزی را ندارند.
کافی است نیمه اول بازی دو تیم را مرور کنیم تا دریابیم پرسپولیس در این نیمه هیچ راهی برای رسیدن به دروازه ذوب آهن پیدا نکرد. البته که طبق ادعای یحیی باید چمن بلند را یکی از دلایل این نمایش ضعیف تلقی کنیم اما پرسپولیس با این همه ستاره و ملی پوش و بازیکنانی که در قواره پوشیدن پیراهن تیم ملی هستند باید تیم بی ستاره و جوان محمد ربیعی را آن هم در خانه اش زمین گیر کرده و به چهار میخ بکشد.
موضوع زمانی نگران کننده می شود که پرسپولیس نه تنها در نیمه اول روی دروازه حریف به قول فوتبالی ها پخ هم نکرد بلکه به حریف چند موقعیت هم داد که اگر بازیکنان ذوب کمی باتجربه تر بودند کار برای یحیی سخت تر هم می شد.
پرسپولیس در نیمه دوم با وجود اینکه یک گل عقب بود اما باز هم دست از بازی با دو هافبک دفاعی برنداشت و مسعود ریگی را هم راهی میدان کرد. تعویضی که ریتم بهتری به بازی سرخ ها داد اما همچنان نمی توانست راه دروازه حریف را پیدا کند. سانترهای بی هدف در حالی که مهاجم سرزنی در میدان نبود، پاس های کوتاه برای رسیدن به عمق دفاع حریف بی نیتجه بود و درنهایت حرکات انفرادی که آخرین امید یحیی بود نیز با توجه به این که بازیکنان خلاق تیم از امیری گرفته تا ترابی و صادقی شرایط خوبی نداشتند، نتیجه نداشت.
این گونه بود که پرسپولیس با وجود اینکه 10 بار صاحب کرنر شد اما فقط 7 شوت در چارچوب و 3 موقعیت قطعی گل برای خود به ثبت رساند.
در این شرایط یحیی گل محمدی باز هم مثل فصل های قبل تصمیم گرفت به سبک سرمربیان سابق اش در دهه 70 و 80 یک مدافع را برای سر زدن به زمین بیاورد و خلاف فصل های قبل که فرجی و هنانوف را به زمین می فرستاد، گولسیانی را راهی میدان کرد تا بهترین گلزن پیچ و مهره شده به نیمکت سرخ ها، با ضربه ای تمام کننده تیمش را از اولین شکست خانگی نجات دهد.
در پایان نیز گل محمدی بدون هیچ اشاره ای به مسائل فنی چمن بلند آزادی را دلیل این مشکلات فنی تیمش عنوان کرد. آن هم در حالی که پرسپولیس در این بازی بهتر مالکیت توپ بیشتری نسبت به بازی با تراکتور در چمن خوب یادگار امام داشت و 70 درصد زمان بازی را صاحب توپ بود.
به هر روی این بازی بد و کسب نتیجه تساوی در روزی که پرسپولیسی ها هم پاداش ویژه و هم 10 درصد پیش قراردادهای خود را دریافت کرده بودند این ابهام را ایجاد کرد به راستی پرسپولیس در روزهای بی پولی تیم بهتری نیست و وقتی بی پول هستند بهتر بازی نمی کنند؟
