شهاب زاهدی با امیدهای بسیاری به خط حمله پرسپولیس اضافه شد؛ مهاجمی خوش استیل که آمار قابل توجهی در لیگ‌های ایسلند، اوکراین و مجارستان به جا گذاشته بود و در استانداردهای فوتبال ایران، هنوز جوان به حساب می‌آید.
طی چند فصل گذشته، هیچ‌کدام از پنجره‌های نقل و انتقالاتی پرسپولیس بدون لینک شدن شهاب به سرخپوشان پایتخت نگذشت، بازیکنی که خود نیز برای برگشتن به تهران بی‌میل نبود اما هر بار، این انتقال صورت نمی‌گرفت. بالاخره تابستان ۱۴۰۲ فرا رسید و شهاب به تیم محبوبش بازگشت؛ بازگشتی که با توجه آمار این بازیکن در اروپا و سابقه خوب لژیونرهای بازگشته به ایران طی فصول اخیر، به نظر می‌رسید باشکوه رقم بخورد.
اما تردیدها از پیش‌فصل شروع شد؛ جایی که شهاب آسمان پرسپولیسی‌ها آنچنان هم درخشان نشد و تنها ارسال دو پاس گل، حاصل عملکرد او مقابل حریفان مختلف بود. مسابقات دوستانه‌ای که مهدی عبدی در یک مورد از آن‌ها، مقابل شمس آذر قزوین پوکر کرد.
بالاخره بیست و سومین فصل از رقابت‌های لیگ برتر خلیج فارس آغاز شد و پرسپولیس به عنوان مدافع عنوان قهرمانی، در اولین گام به مصاف آلومینیوم اراک رفت. دیداری که شهاب زاهدی پس از عملکردی پایین‌تر از حد تصور، در دقیقه ۶۳ جای خود را به امید عالیشاه داد. اتفاقی که هفته بعد مقابل تراکتور هم اتفاق افتاد و این بار محمد عمری جانشین مهاجم ملایری پرسپولیس در دقیقه ۷۵ بود.
در هفته سوم، شهاب زاهدی باز هم در ترکیب فیکس پرسپولیس حضور داشت چرا که سرخپوشان پایتخت به معنای واقعی کلمه، مهاجم تخصصی دیگری در اسکواد خود ندارند. پریرا، دیاباته و آل‌کثیر به شکل قطعی و مهدی عبدی به شکل قرضی پرسپولیس را ترک کرده‌اند و علیرضا خدادادی هم دوباره از ناحیه رباط صلیبی دچار مصدومیت شده تا دست یحیی خالی بماند.
شهاب زاهدی مقابل آلومینیوم اراک، عملکردی بدتر از سه هفته قبل خود داشت. سردرگمی در زمین، جایگری‌های بد و دور بودن از دروازه حریف، نقاط ضعف مهاجم جدید پرسپولیس در اولین ۹۰ دقیقه کامل او بود. البته سیستم و تاکتیک خاص یحیی گل‌محمدی که عملا زهر را از مهاجمین تخصصی تیمش می‌گیرد نیز تا حد نسبتا زیادی در گل‌نزنی فورواردهای این تیم طی فصول اخیر موثر بوده است که در مطلبی دیگر، مفصل به آن پرداخته‌ایم؛ اما این دلیل نمی‌شود که از سطح نچندان بالای شهاب زاهدی چشم پوشی کرد.
بخوانید: داستان تکراری ضعف خط حمله پرسپولیس؛ شاید تقصیر مهاجمان نیست!
بدون تعارف، شهاب زاهدی آن مهاجمی نبود که پرسپولیسی‌ها تصورش می‌کردند. زاهدی پاس‌های نسبتا خوبی می‌فرستد و در پرس تیمی هم همانند مهدی عبدی منفعل نیست، اما در فاکتورهای بسیار مهم‌تری برای یک مهاجم نوک، نظیر فرصت‌طلبی، تصمیم‌گیری، خودخواهی، جایگیری، توانایی رد کردن یار مستقیم و تمام‌کنندگی، چیزی بیشتر از امثال مهدی عبدی و لئاندرو پریرا ارائه نمی‌کند؛ کمااینکه مهاجمان مذکور حتی در فاکتورهایی، از مهاجم جدید پرسپولیس بهتر هم بوده‌اند.
شهاب زاهدی شاید در سطح لیگ‌هایی مثل ایسلند، اوکراین و یا مجارستان، مهاجم بسیار خوبی باشد و در کیفیت بالقوه این بازیکن، شکی نیست؛ اما در لیگ فیزیکی ایران که مهاجمان باید همانند یورگن لوکادیا از تک فرصت‌ها نهایت بهره را ببرند، کار بسیار سخت‌تر خواهد بود.
چیزی که مشخص است، این است که آسمان خط حمله پرسپولیس بیشتر از شهاب، به یک ستاره نیاز دارد. ستاره‌ای که حالا با رسیدن به روزهای پایانی فصل نقل و انتقالات، پیدا کردن آن تقریبا غیرممکن است.
