|
برگزاری مسابقات، که لازمهٔ آن مشارکت دولت است، وجهه‌ی بین‌المللی را بیشتر می‌کند. عربستانی‌ها میزبان جام جهانی باشگاه‌های بعدی در دسامبر خواهند بود و پس از آن جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۲۷، بازی‌های آسیایی زمستانی در سال ۲۰۲۹ و بازی‌های آسیایی که در سال ۲۰۳۴ برگزار می‌شود را میزبانی می‌کنند.
عربستان سعودی با زمینه‌سازیِ بسیاری از افراد خارج از کشور که به طرز مرموزی تأمین می‌شوند و حضور آنها در ورزشگاه‌های لیگ برتر بیشتر می‌شود، می‌بایست شانسی جدی برای برگزاری جام جهانی در سال ۲۰۳۴ باشد.
اما کسانی که فکر می‌کنند حمله عربستان به زیربنای فوتبال- اصلاً گلف و بوکس مهم نیست- خارج از صحرای عربستان رخ داده، به خوبی توجه نکرده‌اند. در حال حاضر ترس از این که عربستان با دلارهای نفتی باشگاه‌های اروپایی را بخرد یا اتحادیه‌های فوتبال برای تأمین سرمایه خود وابسته به اسپانسرهای دولتی [سعودی] باشند، هیچ فایده‌ای ندارد. آنها از پیشبرد ورزش‌شویی (sport washing: تطهیر فعالیت یک کشور غیردموکراتیک از طریق فعالیت‌های ورزشی) در مقیاس بزرگ ابایی ندارند. عربستان سعودی برای مدت طولانی تحت تأثیر نقض حقوق بشر و اعدام‌های دسته جمعی قرار گرفته و این موضوع به بخشی از پیشینه این کشور تبدیل شده است.
اگرچه خیلی دیر است. برخلاف پروژه کوتاه‌مدت سوپرلیگ چین، برنامه سعودی‌ها نه منحرف می‌شود و نه از بین می‌رود. حتی قبل از اینکه اولین بازی تیم ملی عربستان در جام جهانی ۱۹۹۴ با گل انفرادی قابل توجه سعید العویران به بلژیک، به پایان برسد، فوتبال یکی از ویژگی‌های مهم فرهنگ ورزشی عربستان بود.
گل سعید العویران به بلژیک یکی از به یاد ماندنی‌ترین لحظات جام جهانی 1994 بود.
تمام ۲۲ بازیکن تیم ملی عربستان در سال ۱۹۹۴ مانند ۲۶ بازیکنی که در جام جهانی قطر در سال گذشته حضور داشتند، از باشگاه‌های داخلی بودند. با توجه به توان مالی، رقابتی و فرهنگی لیگ داخلی، دلیلی برای مهاجرت به خارج از کشور/ لژیونر شدن وجود ندارد. این یک ناامیدی برای مربیان برزیلی و بریتانیایی که به این کشور آمدند، ایجاد کرد: اعمال انضباط در شرایطی چنین سودآور که تاوان و جریمه‌ها بی‌اهمیت بودند، غیرممکن بود.
پیشرفت سه دهه‌ای عربستان- با ذکر این نکته که هر کشوری حق توسعه، پیشرفت و داشتن پروژه دارد- در صحنه بین‌المللی – چهار مرحله تاریخی را طی کرده است: نتایج در رقابت‌های بین‌المللی، برگزاری رویدادها، نفوذ در رده‌های بالا و گسترش سرمایه‌گذاری خارجی. همه این‌ها با حمایت دولت انجام شده است، اگرچه همه چیز طبق برنامه پیش نرفت.
جایگاه بین‌المللی یک کشور با نتایج بازی‌های آن برجسته‌تر می‌شود، و از همه مهم‌تر، از زمانی که رتبه‌بندی جهانی فیفا نقشی محوری در گروه‌بندی مسابقات ایفا می‌کند.
کسانی که فکر می‌کنند حمله عربستان به زیربنای فوتبال – اصلاً گلف و بوکس مهم نیست – خارج از این کشور گسترش یافته، توجهی نکرده‌اند که عربستان سعودی روند مثبتی در فوتبال ملی و داخلی دارد. آنها سه بار قهرمان جام ملت‌های آسیا شده‌اند و از اولین حضورشان در سال ۱۹۹۴، شش بار در جام جهانی حاضر شده‌اند. رقابت آنها در سال ۲۰۲۲ با پیروزی دراماتیک در اولین دیدار مقابل آرژانتین- قهرمان نهایی رقابت‌ها – خاطره‌انگیزترین بازی‌شان بود. عربستان سعودی علی‌رغم پنالتیِ زودهنگام برجسته‌ترین سفیر گردشگری‌اش، لئو مسی، به پیروزی رسید.
پیروزی عربستان مقابل آرژانتین یکی از بزرگترین شگفتی‌های جام جهانی 2022 قطر بود.
در سطح باشگاهی، الهلال با چهار بار قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا رکوردار است و به پنج فینال رسیده است. الهلال همچنین قدرت عربستان را نشان می‌دهد؛ آنها به عنوان اولین تیم آسیایی در فوریه ۲۰۲۲ به فینال جام باشگاه‌های جهان راه یافته که با نتیجه ۵ بر ۳ مقابل رئال مادرید شکست خوردند.
برگزاری مسابقات، که لازمهٔ آن مشارکت دولت است، وجهه‌ی بین‌المللی را بیشتر می‌کند. عربستانی‌ها میزبان جام جهانی باشگاه‌های بعدی در دسامبر خواهند بود و پس از آن جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۲۷، بازی‌های آسیایی زمستانی در سال ۲۰۲۹ و بازی‌های آسیایی که در سال ۲۰۳۴ برگزار می‌شود را میزبانی می‌کنند. آنها همچنین برای جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۶ زنان نامزد شده‌اند و خواهان میزبانی مسابقات جام جهانی فوتبال مردان هستند. پیشنهاد مشترک با یونان و مصر برای جام جهانی ۲۰۳۰ همیشه در حد حدس و گمان بود. اما اکنون عربستان سعودی در سال ۲۰۳۴ به تنهایی خواهان میزبانیست و موقعیت خوبی دارد...
|
