مدتی است که حضور کانته در پست 8/5 سر و صدایی به پا کرده است. او که در لستر به عنوان یک هافبک دفاعی تخریبی معروف شد، حالا خود را در پست هافبک تهاجمی می‌بینید. اما این چیز عجیبی نیست. نمونه‌های زیادی شبیه این در چند سال اخیر دیده‌ایم. پائولینیو در بارسای والورده و برزیل جام جهانی، فلینی ابتدا زیر نظر فن‌خال و بعد زیر نظر مورینیو، ژوائو ماریو در پرتغال، اخیرا نمونهٔ دفاعی تر آن پارتی اتلتیکو هم دیده‌ایم حتی در دقایقی راکیتیچ هم در بارسا کارهایی مشابه این بازیکنان می‌کند. هر کدام از این بازیکنان، چیزهای زیادی به تیم در خطوط جلویی هدیه می‌دهند. قدرت سرزنی و گلزنی فلینی، پوششی که راکیتیچ ایجاد می‌کند، گرفتن توپ‌های برگشتی، بازیخوانی و پرس از جلو و... که کانته علاوه بر این‌ها مزیت‌های دیگری هم برای تیم دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
رهبری دفاع تیمی
کانته جلوتر از جورجینیو و چهار مدافع تیم است و زمان دفاع با حرکتش می‌تواند بازیکنان پشت سرش را هدایت و راهنمایی کند. چلسی دفاع را از یک سوم هجومی و میانی آغاز می‌کند و فشردگی خاصی در بین بازیکنان هست و فاصلهٔ خاصی رعایت می‌شود. کانته یکی از اولین بازیکنانی است که درگیر می‌شود. او با حرکت جلوتر از پنج-شش بازیکن عقب تر یا کناری اش، آن‌ها را هدایت می‌کند به این صورت که دیگر بازیکنان باید موقعیتشان را با او تنظیم کنند. البته در تیم چلسی بیشتر به خاطر سبک بازیشان باید مقابل ضد حملات حریف دفاع کنند که در ادامه بیشتر توضیح می‌دهیم.
گرفتن توپ‌های برگشتی
توپگیری‌ها و تکل‌های کانته را همه می‌شناسند اما شاخصهٔ دیگر او سرعت و بازیخوانی سریع او است که در ادامه بیشتر به آن اشاره می‌کنیم. این دو ویژگی باعث می‌شود مسیر توپ‌های برگشتی را تشخیص دهد و بعد سریع تر از حریف آن‌را تصاحب کند. تنها ایراد او به نظر قد کوتاهش است که ممکن است در توپ هایی با ارتفاع بیشتر برایش درد سر ساز شود. اما در چلسی بیشتر سانترهای زمینی را می‌بینیم که در این مورد هم باید جداگانه بحث کرد.
گلزنی به شیوه‌ای متفاوت
قبلا گفتیم که چه طور پائولینیو و فلینی نقش مهاجم دوم تیم را بازی می‌کنند اما شرایط کانته کمی متفاوت است. پائولینیو بیشتر در سیستم ۴-۱-۴-۱ این نقش را دارد که وینگرهای تیم اکثرا در کانالهای کناری حرکت می‌کنند. اما در تیم چلسی بیشتر پدرو زمان ارسال‌ها تبدیل به مهاجم می‌شود. قطعا بازیخوانی و هوش کانته به جاگیری هایش کمک خواهد کرد اما موقعیت‌های گلزنی‌های او بیشتر روی پاس‌های در عمق و فرار به پشت دفاع است. گفتیم که کانته بازیکن سریعی است و در چلسی که وینگرهای تیم اغلب زمان بازی‌سازی از عقب، عقب می‌آیند تا از قدرت دریبلینگشان استفاده کنند، کانته از فضاهای ایجاد شده استفاده می‌کند و در فضایی که مدافعان با دنبال کردن پدرو/هازارد/ویلیان رها می‌کنند، فرار رو به جلو و پشت دفاع انجام می‌دهد. بیشتر موقعیت‌های گلزنی او به این شکل و جلو تر از خط آفساید به وجود می‌آیند.
اجازهٔ ریسک بیشتر
کانته همواره پوششی پشت توپ ایجاد می‌کند که حملات تیم در ۱/۳ هجومی هم از این امر مستثنی نیستند. پس وقتی کواچیچ یا پدرو که به او نزدیک تر هستند، قصد حرکتی دارند با ریسک بیشتر و اطمینان از این که بازیکنی پشت سرشان هست حرکت می‌کنند. بازیکنی که در صورت لو رفتن توپ توانایی بازپس گیری آن یا کاهش خطر ضد حمله را دارد. با این مقدمه به بخش بعد می‌رویم.
قطع ضدحملات حریف
تیم هایی که با مالکیت بالا بازی می‌کنند، بر خلاف تصور رایج، به جای برگشت سریع، سعی می‌کنند دفاع را بعد از تعویض مالکیت و از همان منطقه شروع کنند(کانتر پرس) اما در لیگ انگلیس همواره تیم‌ها در ضد حملات بسیار سریع و خطرناک هستند. خوب کانته علاوه بر این که می‌تواند با بازیخوانی در کانتر پرس شرکت کند، توانایی برگشت سریع و پوشش فضاهای حیاتی عقب زمین را هم دارد. او چندین بار با دنبال کردن توپ تا ۱/۳ دفاعی ضد حملات حریف را قطع کرده است. این یک مزیت بزرگ برای هر تیمی است که هم توانایی کانتر پرس و هم برگشت سریع به دفاع را داشته باشد. به نظر در میان تیم‌هایی با این سبک، چلسی مستحکم ترین دفاع با توانایی های دفاعی مختلف را دارد
شمارهٔ ۶ جایگزین تیم زمان رد شدن از جورجینیو
قبل از این هم گفته بودیم که چلسی به دلیل مدافعان کندی که دارد، نمی‌تواند با جلو کشیدن خط آفساید در دفاع از جلو، فشردگی ایجاد کند و فضای بین خطوط را برای بازی حریف کم کند. پس فضای قابل توجهی بین خطوط چلسی هست. اما ساری با اتکا به این واقعیت که طول زمین فوتبال زیاد است و رسیدن از یک دروازه به دیگری نسبت به دیگر ورزش ها زمان بیشتری می‌طلبد، این مشکل را به کمک کانته برطرف کرده است.
کانته با هوشمندی در صورت خارج شدن از جریان بازی، برمی‌گردد و پشت سر جورجینیو پوششی که قبل این او ایجاد می‌کرد را پشت سر شمار شش اصلی تیم(جورجینیو) ایجاد می‌کند. به این ترتیب کانته به شمارهٔ شش تیم و عقب ترین هافبک تبدیل می‌شود.
حتی در حملات سریع حریف هم این اتفاق می‌افتد و در صورت رد شدن توپ از او و رد شدن احتمالی از جورجینیو پشت سر او پوشش لازم را می‌دهد.
برعکس این اتفاق در لحظاتی که کواچیچ/بارکلی جلوتر از او دفاع می‌کنند هم می‌افتد. در صورت خارج شدن بازیکن جلو تر او، کانته از پشت او پوشش می‌دهد و تاخیر لازم را ایجاد می‌کند تا جای دو بازیکن عوض شود.
به اشتباه انداختن حریف یا جلوگیری آن‌ها از چیزی که ساری می‌خواهد؟
در همین چند هفته بسیاری از کارشناسان تحلیل‌هایی در مورد خطری که توپگیری های کانته در ۱/۳ هجومی داشته است، نوشتند. اما آمار نشان می‌دهد که بیشتر توپگیری های کانته عقب تر از یک سوم هجومی بوده. هر چند که این عامل هم بسیار مهم است و در صورت توپگیری او خطر زیادی مقابل دفاع نیمه کارهٔ حریف ایجاد می‌شود، اما این اتفاق تا به این‌جا رخ نداده و بیشتر نقش کانته برگشت به دفاع در ضد حملهٔ حریف و سازماندهی مجدد خط هافبک در زمان دفاع بوده. باید منتظر ماند و دید که آیا این تاکتیک مد نظر ساری هست؟ آیا قصد غافلگیری در لحظات حساس را دارد یا...
من Mehdi Abbaszadeh هستم و این یکی از نوشته های قدیمی من در حوزه فوتباله:)
