طرفداری | خاویر زانتی در آستانه تولد پنجاه سالگی‌اش، در یک مصاحبه مفصل با گاتزتا دلو اسپورت درباره دورانش در اینتر، برخی بازیکنان از جمله روملو لوکاکو و لائوتارو مارتینز و خیلی از موضوعات دیگر صحبت کرده است.
خاویر زانتی کاپیتان سابق و نایب رئیس کنونی اینتر درباره اینکه در آستانه 50 سالگی قرار دارد، گفت:
از این 50 سال، 28 سالش را در اینتر و ایتالیا گذرانده‌ام که این یک امتیاز است. اکنون نیز به عنوان یک پدر و حرفه‌ای و همچنین با تشکر از مردم، خوشحال هستم. من فقط درباره طرفداران اینتر صحبت نمی‌کنم بلکه منظورم رقبا نیز هستند.
زانتی درباره اینکه در چه مرحله‌ای از زندگی‌اش قرار دارد، گفت:
مرحله‌ای که من هنوز، مثل همیشه در تیم و برای تیم کار می‌کنم. هر کسی به این فکر می‌کند که زانتی چه کاری انجام می‌دهد، بدانید که در من در پشت صحنه هستم و سعی می‌کنم برای انجام کارها، مفید باشم. در پروژه‌های اجتماعی با نقشی که در یوفا و فیفا نیز دارم، به رشد باشگاه فکر می‌کنم. همچنین من سعی می‌کنم که خودم هم بهتر شوم. برای ادامه دادن در چنین شغلی باید آماده باشید و مدام یاد بگیرید. من برای یک دوره مدیریت و کارآفرینی ثبت‌نام کرده‌ام و آن را در ماه مارس یا آپریل تکمیل خواهیم کرد تا دید بزرگ‌تری از فوتبال داشته باشم. تلاش و فداکاری یک عادت برای آنکه خوب به نظر برسید، نیست بلکه برای آن است که خودتان احساس خوبی داشته باشید.
زانتی درباره فینال استانبول و از دست دادن لیگ قهرمانان اروپا مقابل منچسترسیتی، گفت:
انتظار چنین فینالی را داشتم که پایاپای و با شجاعت بازی کنیم. با این حال استفاده از فرصت‌ها و داشتن کمی شانس، این چیزی بود که ما از دست داده بودیم. اما همچنان به خودمان افتخار می‌کنیم.
زانتی درباره اینکه سیمونه اینزاگی چه شباهت‌هایی با مربیانی که زیر نظر آن‌ها کار کرده، دارد، گفت:
ویژگی اصلی او آرامش است. آرامش در لحظات سخت و تعیین‌کننده و در عین حال، در کاری که می‌خواهد انجام دهد جدی و مصمم است و این قدرت را نیز دارد که در میانه راه، دچار شک‌وتردید نشود. او شخصیت بزرگی دارد و مرا یاد جیجی سیمونی (سرمربی سابق و فقید اینتر) می‌اندازد.
زانتی درباره کاپیتانی لائوتارو مارتینز در اینتر، گفت:
او همراه با تواضع و فروتنی، قدم‌های درستی برداشته است. من از مسیری که لائوتارو طی کرده، خوشحالم. او اکنون باید کاپیتانی خود را با برعهده گرفتن مسئولیت‌های بیش‌تر، نشان دهد. او همچنین احساس تعلق به باشگاه دارد و می‌داند چگونه مانند یک الگو باشد. چنین چیزهای یک کاپیتان را می‌سازند.
خبرنگار گاتزتا سپس درباره روملو لوکاکو از زانتی سوال می‌پرسد و می‌گوید اگر او برای هواداران اینتر نماد صداقت باشد، لوکاکو نقطه مقابلش خواهد بود. زانتی درباره حواشی این بازیکن بلژیکی از مذاکراتش با یوونتوس و جواب ندادن تماس‌های اینتری‌ها، گفت:
لوکاکو خیانت کرد و با کارهایی که اینتر برای او انجام داد، ما انتظار رفتار متفاوتی داشتیم اما این ناامیدکننده بود. ما از او به عنوان یک حرفه‌ای و حتی به عنوان یک مرد، انتظار بیش‌تری داشتیم. هرکس حق دارد هرجایی که می‌خواهد برود، تنها باید در زمان درست آن را به ما می‌گفت. با این حال هیچکس بزرگ‌تر از باشگاه نیست و هنگام ساختن یک تیم همیشه باید این را در نظر بگیرید که چه کسی را در رختکن قرار می‌دهید.
زانتی در حالی که خبرنگار گاتزتا از او می‌خواهد به لیونل مسی و کریستیانو رونالدو اشاره نکند، درباره بهترین و قدرتمندترین بازیکنی که مقابلش قرار گرفته، گفت:
مسی و رونالدو در یک رده دیگر هستند، بنابراین می‌گویم زیدان. او بی‌نظیر بود، توپ را از دید تو پنهان می‌کرد، باهوش و همچنین فیزیکی بود، او کلاس خاص خود را داشت.
زانتی درباره قدر نادیده‌ترین بازیکن اینتر در طول زمان بازی‌اش و همچنین بازیکنی که نتوانستند درکش کنند، گفت:
آلوارو رکوبا آن‌طور که باید بزرگی‌اش را نشان نداد. پیرلو نیز در جاهای دیگر عالی بود اما فقط به این دلیل که در زمان مناسبش اینجا نبود.
یکی از لقب‌های اینتر که هوادارانش نیز از آن زیاد استفاده می‌کند، «پاتسا اینتر» به معنای اینتر دیوانه است. زانتی درباره اینکه اگر اینتر چنین ویژگی‌ای نداشت، می‌توانست جام‌های بیش‌تری ببرد، گفت:
اگر اینتر من کم‌تر دیوانه بود، بیش‌تر می‌بردم؟ خب این دیگر اینتر نبود، باشگاهی بسیار رومانتیک و منحصربه‌فرد، من هرگز فکر نکردم که این یک ویژگی منفی است بلکه برعکس، این ما را متفاوت و قادر به انجام هرکاری می‌کند. هیچ محدودیتی در این دیوانگی نداریم. هر کسی که گذرش به اینجا می‌افتد، همواره با خوشحالی به اینتر فکر می‌کند. مدیریت می‌تواند تغییر کند اما ما نباید هویت‌مان را از دست بدهیم. به عنوان یک پیرمرد خودم را فعال می‌بینم و همیشه آماده‌ام همه چیزم را برای اینتر بدهم، حتی اگر نقشی نداشته باشم نمی‌توانم این رنگ‌ها را از بین ببرم.
زانتی درباره هویت خانواده‌اش که بیش‌تر آرژانتینی هستند یا ایتالیایی، گفت:
فرزندان من پس از بازی ایتالیا و سوئد برای جام جهانی از دست رفته، گریه کردند. پس از بازی مقابل فرانسه (جام جهانی 2018 روسیه) نیز گریه کردیم. از سوی دیگر در دوحه، همه آن‌ها آلبی سلسته بودند و ما با هم از خوشحالی گریه کردیم. این هویت دوگانه، زیباست.
زانتی درباره اینکه آیا هنگام قهرمانی آرژانتین در جام جهانی 2022 قطر که در دوحه نیز حضور داشت، حسرت نخورد که کاش در دوران خودش به این موفقیت می‌رسیدند، گفت:
هیچ حسادت و پشیمانی نداشتم. 145 بازی برای تیم ملی انجام دادم که این یک رکورد بود و در طی این مدت، همه توانم را به کار گرفتم. اما ما یکی بودیم و من این را هنگام در آغوش گرفتن مسی، فهمیدم.
