سلام
تو این پست میخوام هم از تجربه خودم بگم هم سعی کنم منطقی حرف بزنم در مورد کنکور و زندگی
اول اینکه نگران نتایج نباش الان میگم چرا. ببین زندگی پر از آزمونه. از وقتی بالغ میشی این آزمون ها جدی میشن و از 18 سالگی به بعد تنها چیزی که به زندگیت اضافه میشه مسئولیت پذیری هست. به نظرم تنها تفاوت دوران قبل و بعد 18 سالگی مسئولیت پذیری هست!
نه اینکه قبلش اینطور نباشه ولی تا 18 سالت نشده به طور واقعی نمیتونی مسئولیت پذیری رو حس کنی چون از این به بعد کسی نمیگه فلان کار رو کرد چون بچه ست کار اشتباهی کنی سرزنش میشی و بهت میگن "بزرگ شدی اینکارا چیه؟!". در نگاه اول بد به نظر میاد ولی اینطور نیست. همه چی به تو بستگی داره. هر انسانی خودش انتخاب میکنه موفق باشه یا ناموفق ولی تمام انسان های موفق به نظرم مسئولیت پذیر بودن
کنکورت خوب شد دمت گرم نشد فدای سرت! کنکور فقط یه مرحله از زندگیته و تقریبا اولین آزمون مسئولیت پذیری. از اینجای به بعد زندگی پر از مسئولیت هایی که توش آزمایش میشی و توی هیچکدوم مهم نیست نتیجه کنکورت چی شده! اگر درخشیدی پس یه قدم برای آینده ات برداشتی اگر هم نه بازم همینطور! به عنوان کسی که دانشگاه رو دیده بهت میگم شاید اگر بگم 70 درصد آدمایی که دانشگاه اومدن دارن وقتشون رو تلف میکنن دروغ نگفتم!
این رو چند سال پیش شنیدم ولی جالب بود برات بگم. میگن سوییس یا بهترین دانشگاه های مهندسی یا بهترین شون رو داره ولی طبق چیزی که من شنیدم 30 درصد میرن دانشگاه! شاید فکر کنی اونجا سوییسه اینجا ایران چه ربطی داره ولی واقعیت همینه! در ایران هم اگر هدف موفقیت باشه باید همینطور باشه
سالانه حول حوش یک میلیون نفر کنکور میدن! به نظرت حتی نصف این جمعیت هم نیازه هر سال برن دانشگاه؟! یجا شنیدم ما اندازه چین دانشگاه داریم! چین با 1 میلیارد و خورده ای جمعیت ما با 85 میلیون و خورده ای جمعیت!
پس قضیه چیه؟ قضیه در تمام جهان کسانی هستند که متاسفانه سودشون توی شکست های ماست. میخوان ما پیر بشیم که کرم ضد پیری بهمون بفروشن! میخوان ما فکر کنیم یه عده زشتن تا عمل های زیبایی بیشتر بشه و...! در تمام جهان! خب آدم عاقل چیکار میکنه؟ آدم عاقل اطلاعاتش رو میبره بالا چشمش رو باز میکنه و پنبه رو از توی گوشش در میاره. تحقیق میکنه مشورت میکنه وقت میذاره که توی تله نیفته!
حتما از مافیای کنکور تو هم شنیدی. احتمالا از گردش مالی شون هم شنیدی. به نظرت این موسسات کنکور و خیلی از مشاورا واقعا میخوان ما به جایی که حقمونه برسیم یا هدف شون جیب شونه؟!
میخوام یه آمار بذارم حوصله داشته باش لطفا و بخون: "به گزارش فوربس، مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی از وضعیت آموزش در 124 کشور جهان ایران را از نظر میزان فارغ التحصیلان رشته های مهندسی در رتبه سوم جهان قرار داده است.
بر اساس این گزارش سالانه 233 هزار نفر در رشته های مهندسی، تولید و عمران در ایران فارغ التحصیل می شوند که این رقم تنها از دو کشور روسیه و آمریکا کمتر است.
در روسیه هر سال 454 هزار نفر در رشته های مهندسی فارغ التحصیل می شوند که بالاترین رقم در سطح جهان است. آمریکا با 237 هزار نفر در رتبه دوم از این نظر قرار گرفته است.
کشورهای ژاپن با 168 هزار نفر، کره جنوبی با 147 هزار نفر، اندونزی با 140 هزار نفر، اوکراین با 130 هزار نفر، مکزیک با 113 هزار نفر، فرانسه با 104 هزار نفر و ویتنام با 100 هزار نفر به ترتیب در رتبه های چهارم تا دهم از این نظر قرار گرفته اند.
در این گزارش دو کشور پرجمعیت چین و هند به دلیل نبود آمار کافی لحاظ نشده اند."
این خبر ماله سال 94 هست. ببین ما فقط 4 هزار نفر با آمریکا اختلاف داریم! اقتصاد ما کجاست؟! اقتصاد آمریکا اوله. ما یه جمعیت تقریبا 85 میلیونی داریم آمریکا یه جمعیت حول حوش 300 میلیونی!
ما با اختلاف از ژاپن بیشتر داریم. ژاپن اقتصاد سومه جهانه و جمعیت حول حوش 125 میلیون نفری داره!
پس فهمیدی چرا تعداد زیاد تحصیل کرده بیکار داریم؟! پس مجبور نیستی حتما بری دانشگاه
حالا شاید برات سوال بشه یعنی نرم دانشگاه؟! حتی اگر استعداد و علاقه دارم؟! نه اگر استعداد و علاقه داری اتفاقا دانشگاه جای توئه. ولی خودت باید راهت رو پیدا کنی. با تفکر و تحقیق و مشورت و اگر معتقدی توکل
حالا میخوام از خوبیای دانشگاه برات بگم. من تو این دو ترمی که دانشگاه رفتم شاید به اندازه درصد زیادی از دوران تحصیلم تا دیپلم استرس کشیدم! ولی پشیمونم؟ اصلا؛ حتی یک درصد! چرا؟ چون دانشگاه جای جذابیه. درسا جذاب تر میشن مثل دوران مدرسه. وقتت رو خیلی بهتر میتونی مدیریت کنی. رفیقات یکمی (فقط یکمی😂) از دوران مدرسه عاقل تر شدن. جدا از این بحث ها همه چی مفته. یعنی هرچی پسوند و پیشوند "دانشجویی" میاد براش مفت میشه. برای مثال ما از امکانات ورزشی دانشگاه استفاده میکنیم بدون اینکه ریالی پول بدیم! سلف ما که سلف خوبی هم فکر نکنم بین دانشگاه ها نیست غذا میده مفت. غذا نهایت 6 هزار تومن! حتما تو هم غر های دانشجو ها رو از غذا شنیدی ولی تو این یه سال میتونم بگم در 90 درصد مواقع واقعا غذاش خوب بوده! خلاصه همه چی نه ولی خیلی چیزا خوبه و دوران دانشجوییت لذت میبری.
اگر بگم انتخاب رشته از خود کنکور مهم تره شاید دروغ نگفته باشم! شما یه هفته یا دو هفته دیگه باید انتخاب رشته کنی پس خیلی خیلی فکر کن تحقیق و مشورت کن و اگر معتقدی بازم میگم توکل کن
کنکور یه مرحله از زندگیه مثل خیلی از مراحل دیگه زندگی. مهمه؟ بله. حیاتیه؟ نه. تو 10 سال دیگه هم به این نتیجه برسی که راه رو اشتباه رفتی دیر نیست و میتونی جبران کنی پس استرس اینو نداشته باش
خب تو انتخاب رشته چی مهمه؟ همه چی! از رتبه ات گرفته تا شهر دانشگاهت تا علاقه ات تا شرایط شغلی و مالی رشته ات تا نوع قبولیت (روزانه یا شبانه) و خلاصه همه چی دیگه. همه چی با هم مهمه نه به تنهایی! دقت کن که فقط علاقه یا فقط بازار کار و مسائل مالی مهم نیست. همشون در کنارهم مهمن. قبلنا رشته ی مهندسی برق خیلی مد بود. فکر کنم الانم هست ولی اون موقع خیلی خیلی مهم تر بود. مردم بدو بدو میرفتن این رشته غافل از اینکه چقدر رشته سختیه! خیلیا زده میشدن خیلیا انصراف میشدن خیلیا هم به زور و با هزار بدبختی میگذروندن! تو این اشتباه رو نکن. تحقیق مشورت تفکر و توکل یادت نره! (البته این عزیزان هم میتونن از میلیون ها نفر موفق تر بشن اگر درست حرکت کنن)
پس تا اینجا فهمیدیم زندگی=کنکور نیست. میشه دانشگاه هم نرفت میشه هم رفت و درخشید و خوش گذروند و انتخاب رشته خیلی خیلی مهمه!
(یه چیزی رو توی پرانتز بگم. به اینایی که میگن زندگی=پول توجه نکن. این بحث رو با چندین نفر حتی توی سایت هم کردن. اونایی که براشون زندگی=پول هست دو حالت داره: یا به پول نمیرسن و همیشه افسوس میخورن یا شاید افسردگی میگیرن (اون میزان پولی که مدنظرشونه) یا به پول میرسن و یجورایی زندگی براشون متوقف میشه! تازه میفهمن پول چقدر پوچه و ارزشش رو نداشت. چند ماه پیش یه خبر خوندم که توی سوییس بهشت رفاهی این دنیا دستگاه مخصوص خودکشی ساخته شده! پس هرجا باشی میتونی موفق باشی میتونی هم نشی. به خیلی چیزا بستگی داره قطعا ولی قطعا بیش از 50 درصد ماجرا فقط به خودت بستگی داره (یعنی اکثرش!). مثال های آشنایی اخیرا شاید شنیدیم و شنیدی از افرادی که پول دارن ولی حس خوشبختی ندارن. از مثلا پاوارد که گفته افسردگی گرفته تا حتی اینیستا! افرادی که به پول، شهرت و احترام رسیدن ولی خوشبخت نیستن یا بازیکنایی که در شرایطی مثل دنی آلوز گرفتار شدن! از این مثال ها خیلی خیلی زیاده از خیلی قشرها. ورزشکار هنرمند مدیر و... میتونی تا دلت میخواد بگردی و پیدا کنی. پول خیلی خیلی خیلی (*10) مهمه ولی خیلی چیزای مهم تر از پول هم وجود دارن! پول رو در نظر بگیر همیشه ولی هدف زندگیت نکن!)
خب بریم سراغ تجربه شخصی خودم که برخلاف شاید علاقه ام میخوام تعریف کنم:
من اصلا دوست ندارم در مورد کنکورم حرف بزنم (البته نه همیشه ولی خب خلاصه کنکور تجربه ناموفق زندگی من بوده طبیعتا نمیخوام خیلی موقعا در موردش حرف بزنم) ولی به نظرم تجربه کمک کننده ای هست پس میگم
من کلاس دهم و یازدهم خیلی خوب درس خوندم و به نظر خودم در مسیر تقریبا درستی بودم. به بهترین نتایج فکر میکردم و منطقی هم بود! یادمه تابستون دهم به یازدهم یه ماه خیلی عالی درس خوندم (البته تقریبا همیشه نه دقیقا). شب زود میخوابیدم صبح خیلی زود بیدار میشدم خیلی تلاش میکردم بیرون نمیرفتم و خلاصه تلاش واقعی
بگذریم. رسیدیم سال کنکور. سال کنکور از تابستون با رفتن کلاس کنکور مدرسه شروع کردم ولی از همون اول کار اشتباهات زیادی داشتم! هرچی میرفتم جلو انگار بیشتر پسرفت میکردم! چرا؟ چون تنبلی کردم. این اصلی ترین دلیلشه ولی خب چیزای دیگه ای مثل تصمیمات غلط مدرسه هم واقعا تاثیر گذار بود
خلاصه ما با این روند داغون رفتیم جلو تا کنکور. کنکور هم تموم شد من خودم گفتم کنکورم بد بود ولی خب تا اعلام نتایج اولیه (همین روزای شما) همه چی خوب و خوش بود تا اینکه یه روز از خواب بیدار شدم دیدم همه دارن از این حرف میزنن که نتایج قراره امروز بیاد! ما هم هر ساعت سایت رو چک میکردیم خبری نبود. یادمه با رفیقم رفته بودیم بیرون ولی بازم هر وقت فرصت میشد چک میکردیم ولی نیومد که نیومد. خلاصه شد نزدیک 11_12 شب ما هم گفتیم امشب نمیاد که تا اینکه یکی از رفیقام زنگ زد گفت نتایج اومده! هرچی رفتم تو سایت نمیومد آخر به هر بدبختی بعد یکی دو ساعت تونستم نتیجه رو ببینم! نتیجه چطور بود؟ فاجعه!
یادمه اون روزا خیلی حرف زدم با افراد مختلف و فکر میکردم کارم تمومه یا باید برم سراغ سال دوم یا درس رو بذارم کنار! بعد کلی مشورت تصمیم گرفتم یه رشته علوم پایه بخونم کاری که توی ایران بعضیا خریت میدوننش! جالبه چند روز قبل انتخاب رشته مدرسه مون یه جلسه در مورد انتخاب رشته گذاشته بود و یه مشاور دعوت کرده بود که برامون توضیح بده. یه قسمت از حرفی که زد این بود: "علوم پایه اصلا نخونید یا اگر میخواید بخونید برید فرهنگیان که معلم بشید". دروغ میگفت؟ نه واقعا وضعیت رشته های علوم پایه خوب نیست ولی من با مشورت زیاد با خونواده و دانشجو های درست حسابی و کلی تحقیق رفتم! اوایل واقعا حس شکست داشتم فکر میکردم من یه بازنده ام (شاید هم باشم😂) و خیلی ناراحت بودم. حتی یادمه اوایل دانشگاه اصلا با دانشگاه حال نمیکردم. ولی حالا بعد از دو ترم چی؟ خیلی استرس کشیدم خیلی لحظات خیلی خیلی سختی رو پشت سر گذاشتم ولی پشیمونم؟ نه اصلا! با فکر و تحقیق و مشورت راهم رو انتخاب کردم و خداروشکر فعلا ازش راضیم
من یه کنکوری ناموفق هستم که از رشته و دانشگاه و راهم خداروشکر در حال حاضر راضیم! پس کنکور=زندگی نیست. زندگی=پول نیست. پول خیلی خیلی خیلی (*10) مهمه ولی خیلی چیزای مهم تر از پول هم هست. انتخاب رشته شاید از خود کنکور مهم تر باشه. باید با تحقیق و مشورت و تفکر و توکل زیاد آینده زندگی رو انتخاب کرد. هیچوقت برای موفق شدن دیر نیست. دانشگاه مناسب خیلیا نیست ولی خیلیا هم تو دانشگاه میدرخشن و موفق میشن پس باید راه و علاقه و استعداد و شرایط خودمون رو بفهمیم و بعد با یه انتخاب درست راه رو بسازیم. زندگی سخته خیلی هم سخته ولی جذابه. و در آخر اینکه میتونی یه کنکوری ناموفق ولی راضی و خوشحال باشی!
خیلی حرف زدم میدونم ولی امیدوارم بخونی. دعا میکنم موفق بشی توام همین دعارو برا من بکن!
اگر مفید بود برای یکی دیگه فکر میکنی میتونه برا اونم مفید باشه بفرست.
ممنون و خداحافظ.
