طرفداری | منچستریونایتد با هدایت اریک تن هاخ پیشرفت بسیار زیادی در زمین مسابقه و نحوه بازی خود داشته است، اما این باشگاه همچنان در توافق بر سر مبلغ انتقال‌ها و برنامه‌ریزی برای ترکیب تیم، به شدت آماتور و ناشیانه عمل می‌کند.
منچستریستی تنها در تابستان گذشته به اندازه یک دهه اخیر قرمزهای شهر منچستر از فروش بازیکنان خود درآمد کسب کرد. اگر بخواهیم وارد جزئیات شویم، سیتیزن‌ها 143 میلیون پوند از فروش رحیم استرلینگ، الکساندر زینچنکو و گابریل ژسوس دریافت کردند تا حتی با وجود هزینه 95 میلیون پوندی برای جذب ارلینگ هالند و کالوین فیلیپس، سودآوری داشته باشند.
در سوی دیگر منچستریونایتد تنها 11 میلیون پوند کسب درآمد داشت که بیشتر آن از فروش آندریاس پریرا به فولام بود، آن هم در همان تابستانی که 208 میلیون پوند خرج کرده بود و تنها برای خرید آنتونی 85 میلیون پوند به آژاکس پرداخت کردند. پریرا در فصل گذشته روی 10 گل فولام تاثیرگذار بود و یکی از بهترین بازیکنان این تیم در اولین فصل تاثیرگذار خود در لیگ برتر بود. در حالی که آنتونی در لیگ برتر با ۴ گل و ۲ پاس گل تنها روی 6 گل منچستریونایتد در لیگ برتر تاثیر داشت. ممکن است مقایسه قیمت دو بازیکن با سن، شرایط و مسیر حرفه‌ای متفاوت کمی مغرضانه باشد، اما با توجه به عملکرد آنها در فصل گذشته، شاید منصفانه باشد که نتیجه بگیریم منچستریونایتد پریرا را زیر قیمت فروخته و مبلغ زیادی برای خرید آنتونی پرداخت کرده است.
البته که هر باشگاهی در نقل و انتقالات اشتباه می‌کند چرا که سرنوشت انتقال‌ها از ابتدا معلوم نیست و پس از دیدن عملکرد بازیکن قضاوت می‌شود اما یونایتدی‌ها هم در خرید و هم در فروش بازیکن‌ها مذاکره کنندگان بسیار بدی هستند. به نظر نمی‌رسد آنها همچنان در این زمینه بهتر شده باشند و اخیرا نزدیک به ۶۰ میلیون پوند برای خرید میسون مانت که تنها یک سال از قراردادش باقی مانده بود، هزینه کرده‌اند.
در همین حال آنها پیشنهاد تمدید قرارداد خود به داوید دخیا را نیز پس گرفتند و این باعث شد که دروازه‌بان اسپانیایی در شرایط مضحکی باشگاه را ترک کند. منچستریونایتد در حال حاضر روی انتقال آندره اونانا دروازه‌بان اینتر، راسموس هویلوند از آتالانتا و چند خرید دیگر برای تقویت ترکیب تیم تن هاخ کار می‌کنند اما باشگاه‌های فروشنده می‌دانند که شرایط یونایتد چگونه است و از آن سو استفاده می‌کنند.
هزینه بیش از اندازه برای آنتونی
یکی از دلایلی که باعث می‌شود منچستریونایتد مبلغی بیش از اندازه برای خرید بازیکنان مد نظر خود هزینه کند این است که آنها اغلب روی تنها یک معامله تمرکز می‌کنند و تا زمانی که بازیکن خود را به ترکیب اضافه نکرده‌اند، به دنبال اهداف دیگر خود نمی‌روند.
هلندی‌ها قصد نداشتند وینگر برزیلی خود را بفروشند و می‌دیدند که یونایتد ناامیدانه برای خرید آنتونی تلاش می‌کند. در آن زمان ادوین فن درسار، مدیر اجرایی وقت آژاکس و دروازه بان سابق یونایتد، اعتراف کرد که آژاکس تمام قدرت مذاکره را دارد. او در گفتگو با اتلتیک گفت:
ما دوست داشتیم او را یک سال بیشتر در اینجا نگه داریم، نیاز شدیدی به فروش او وجود نداشت و ما پول کافی در اختیار داشتیم. اما رقم انتقال بسیار بالا بود. ما یونایتد را به چالش کشیدیم که تا آنجا که ممکن است مبلغ انتقال را بالا ببرد.
یونایتد در اوایل تابستان اعلام کرده بود که برای آنتونی بیش از 60 میلیون پوند پرداخت نخواهد کرد. آنها در نهایت 85 میلیون پوند برای خرید وینگر برزیلی هزینه کردند که این باعث شد باشگاه در پنجره زمستانی بودجه کافی در اختیار نداشته باشد و با خروج کریستیانو رونالدو و مصدومیت کریستین اریکسن، آنها تنها توانستند ووت وخهورست و مارسل سابیتزر را به صورت قرضی به خدمت بگیرند.
پیشنهاد بالاتر از منچسترسیتی برای مگوایر
داستان خرید هری مگوایر نیز مشابه بود. مدافع میانی تیم ملی انگلیس پس از یک جام جهانی فوق العاده در سال 2018 هدف شماره یک ژوزه مورینیو، با 60 میلیون پوند در دسترس بود، اما یونایتد حاضر نشد از سرمربی پرتغالی حمایت کند. تابستان بعد با عملکرد خوب مگوایر قیمت او بالاتر رفت و پس از اینکه منچسترسیتی به او علاقه نشان داد، لسترسیتی روی مدافع انگلیسی ۱۰۰ میلیون پوند قیمت گذاشت. آخرین پیشنهاد سیتیزن‌ها ۷۰ میلیون پوند بود اما منچستریونایتد وارد داستان شد و با پیشنهادی ۸۰ میلیون پوندی مگوایر را به خدمت گرفت.
چهار سال بعد، مگوایر نفر پنجم مدافعان میانی یونایتد است. او فصل گذشته تنها 8 بازی را در لیگ برتر از ابتدا آغاز کرد و حتی در بعضی بازی‌ها جایگاه خود را به لوک شاو، دفاع چپ تیم، واگذار کرده است. در حالی که مگوایر هم برای سبک بازی مورینیو و هم اوله گونار سولسشر مناسب بود و هنوز هم برای گرت ساوتگیت بازیکنی کلیدی محسوب می‌شود، او با مالکیت توپ و خط دفاعی اریک تن هاخ که بالا بازی می‌کند، به مشکل خورده است.
یونایتد قصد دارد مگوایر را به فروش برساند اما خواسته ۵۰ میلیون پوندی قرمزها باعث می‌شود که خریداران این مدافع کنار بکشند و با ورود به دو سال پایانی قراردادش، حتی بیشتر از اینها افت قیمتی داشته باشد.
شجاعت منچسترسیتی در کنار کشیدن
یکی از مواردی که منچسترسیتی را از یونایتد در مذاکرات متمایز می‌کند، تمایل آنها به کنار کشیدن از یک معامله است. تابستان گذشته آنها به مارک کوکوریا از برایتون علاقه داشتند، اما پس از شنیدن قیمت ۴۵ میلیون پوندی این بازیکن، از علاقه خود دست کشیدند. آنها به جای او با تنها 15 میلیون پوند سرخیو گومز را از بوروسیا دورتموند به خدمت گرفتند. در همین حال، کوکوریا با 55 میلیون پوند به چلسی پیوست و فصل فاجعه باری نیز پشت سر گذاشت. البته گومز هم برای سیتی خوب عمل نکرد و تنها 340 دقیقه در لیگ برتر بازی کرد، اما منچسترسیتی با کنار کشیدن خود از این معامله نشان داد که نمی‌شود این باشگاه را سرکیسه کرد.
گاهی اوقات آنها تمرکز خود را به پست‌های دیگر تغییر می‌دهند. منچسترسیتی پس از اینکه از معامله مگوایر کنار کشید، به این نتیجه رسید که نیازی به یک مدافع میانی جدید ندارد و اریک گارسیا را از آکادمی به تیم اصلی آورد. به جای آن سیتیزن‌ها بودجه خود را برای رودری( 59 میلیون پوند) و ژائو کانسلو( 55 میلیون پوند) هزینه کردند. در این تابستان نیز پس از اینکه پیشنهاد ۹۰ میلیون پوندی این باشگاه برای دکلان رایس رد شد به راحتی میز مذاکره را به آرسنال واگذار کردند.
برآورده کردن خواسته‌های چلسی برای مانت
یونایتد این فرصت را داشت که مانت را با مبلغ مناسب‌تری به خدمت بگیرد چرا که این هافبک انگلیسی وارد آخرین سال قرارداد خود با باشگاه دوران کودکی‌اش شده و در جولای 2024 به صورت رایگان در دسترس بود.
چلسی باید قبل از 30 ژوئن، پایان سال مالی، مانت را می‌فروخت تا حساب‌های خود را برای فصل جدید بهتر کرده و با قوانین لیگ برتر در مورد هزینه‌ها مطابقت داشته باشد. این را پیشنهاد اولیه 40 میلیون پوندی آنها نشان می‌دهد که توسط چلسی رد شد. اما یونایتد در نهایت برای بازیکنی که فصل خوبی در استمفوردبریج نداشت و یک سال نیز به پایان قراردادش مانده بود، 55 میلیون پوند پرداخت کرد.
در همین حال منچسترسیتی که همیشه مذاکره کنندگان زیرکی داشته، متئو کواچیچ را که او هم یک سال قرارداد داشت، با تنها ۲۵ میلیون پوند به خدمت گرفت.
دو اشتباه در قرارداد با داوید دخیا
نبود شجاعت در مذاکرات با چلسی برای انتقال مانت، خیلی زود زیر سایه رفتار افتضاح آنها با داوید دخیا قرار گرفت. طبق گزارش ها، باشگاه با قرارداد جدید این بازیکن اسپانیایی موافقت کرده بود و این دروازه بان انتظار داشت در ماه جولای به تمرینات پیش فصل بازگردد اما در کمال تعجب دید که باشگاه پیشنهاد خود را پس گرفته است.
جدایی دخیا و قرارداد با دروازه‌بان مدرنی مانند آندره اونانا همچنان حرکت درستی از سوی منچستریونایتد است، اما این امر باعث می شود یونایتد ناشی و بلاتکلیف به نظر برسد و اهداف این باشگاه و حتی ایجنت‌های آنها را از معامله با باشگاه منصرف کند.
پس گرفتن این قرارداد بدترین حرکت یونایتد با دخیا نبود، بلکه اشتباه بزرگ آنها زمانی بود که در سال ۲۰۱۹ با حقوق هفتگی 375000 پوندی دخیا موافقت کردند و او به پردرآمدترین بازیکن لیگ برتر در آن زمان تبدیل شد. این قرارداد علاوه بر افزایش سقف دستمزد آنها، شانس یونایتد را برای فروش دخیا در آینده به شدت کاهش داد و باعث شد تا او در نهایت باشگاه را به صورت رایگان ترک کند.
نیاز به برنامه برای فروش بازیکنان
دخیا تنها بازیکن سرشناسی نیست که در سال‌های اخیر منچستریونایتد را به صورت رایگان ترک کرده است. پل پوگبا، خوان ماتا، آندر هررا، نمانیا ماتیچ و جسی لینگارد همگی در پایان قراردادشان به طور رایگان از باشگاه جدا شدند و پولی از این جدایی به باشگاه نرسید. به گفته کیران مگوایر، تحلیلگر امورمالی فوتبال، ناتوانی باشگاه در فروش بازیکنان این را توضیح می‌دهد که چرا آنها با تنها 133 میلیون پوند فروش در بین سال‌های 2013 تا 2023 در بین شش تیم برتر لیگ برتر کمترین درآمد را از فروش بازیکنان خود داشته‌اند.
برنامه ریزی ضعیف منچستریونایتد در نقل و انتقالات گذشته به این معنی است که آنها برای تامین بودجه خرید یک مهاجم به شدت به فروش بازیکن در تابستان نیاز داشته باشند، چرا که پیش از این نیمی از بودجه 120 میلیون پوندی خود که مطابق با قوانین سودآوری لیگ برتر بود را خرج کرده‌اند. آنها یا باید خیلی سریع به مذاکره کنندگان بهتری تبدیل شوند یا اینکه بار دیگر اریک تن هاخ را برای خرید قرضی وخهورستی دیگر به بازار بفرستند.
به قلم ریچارد مارتین، سایت گل
