یه زمانی تو هر قهوه خونه ای که میرفتیم این آهنگ رو گذاشته بودن.
خدایا من به هر محفل غریبم
ندارم میل دارو کو طبیبم
طبیبم سخت به کار ساخت و سازه
منم آلوده دود دو سیبم
بیا آتیش بگردون آی زغالچی
زغالدونو بچرخون آی زغالچی
بیا تا کام بگیریم از زمونه
بچاقون دود قلیون آی زغالچی
زغال زندگیم خاکستری شد
همش سوخت عجب دردسری شد
به ولله رفته طعم زندگانی
آی زغالچی مطربی کی عنتری شد
بیا آتیش بگردون آی زغالچی
زغالدونو بچرخون آی زغالچی
بیا تا کام بگیریم از زمونه
بچاقون دود قلیون آی زغالچی
آی زغال داغ بده تا این گلو داغون کنم
شاید از گرمای سوزش دردمو درمون کنم
آی زغالچی کو فَحَم
درد و درمان عجم
تا بگردم رو ز هستی
برکشم دود عدم
برکشم دود عدم
بنازم من به اون قلیون خوشکام
به آن تنگ بلورین خوش اندام
که قلقل میکند مانند قُمری
آی زغالچی دست و پنجه ات پر ز انعام
بیا آتیش بگردون آی زغالچی
زغالدونو بچرخون آی زغالچی
بیا تا کام بگیریم از زمونه
آخ بچاقون دود قلیون آی زغالچی
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
آی زغالچی بیا آتیش بگردو بیا
