Elton Johnشاید یادتون نیاد ولی سال اولی که برانکو اومد تصمیمات و شیوه مربیگریش برای همه عجیب بود.
ترکیب برانکو همیشه ثابت بود. یعنی سنگ و آتیش از آسمون می بارید نظرش عوض نمیشد.
بازی هایی که اصلن اهمیتی نداشت و باعث مصدومیت و سه اخطاره شدن بازیکنا میشد ولی اهمیتی نمیداد.
در پاسخ به انتقادات با یه لبخند کمرنگ لعنتی جواب می داد که ما بازیکنان ذخیرمون هم کمتر از اصلیا نیستن.
ما بعدها فهمیدیم که دقیقن کار درست و اصولی همین بود.
شما اگه تو یه بازی آسونی که قبل یه بازی مهم هست به بازیکن اصلیت استراحت بدی در واقع داری به بازیکنای ذخیره توهین می کنی و اونا در حد یه جانشین برای بازی های کم اهمیت میخوای.
برانکو این کار رو نمی کرد و آخرشم دیدیم همون بازیکنای ذخیره ما رو تا فینال اسیا رسوندند.
برانکو اصیل بود و می دونست اصالت یعنی چی.
آوردن کریم باقری، دور کردن آدمای سبک و چیپ، احترام به بازیکنا در هر حالتی باعث شده بود یه بازیکن محلات مثل آدام همتی هم در حد بازیکنای قهرمان بازی کنه و بدرخشه.
اینهمه نوشتم که بگم اصیل بودن چقد مهمه و عدم حضور امثال باقری چقد می تونه واسه یه تیم کمرشکن باشه.
