ورزش «جودو» یکی از ورزشهای قدیمی در کشور ژاپن و بنیانگذار آن استاد "جیگارو کانو" است. واژه "جودو" از ترکیب دو کلمه "جو" به معنای ملایمت ، و واژه "دو" به معنی اصل و یا روش است.لغت"جو" از ورزش «جوجیتسو» مشتق شده که توسط سامورائی ها مورد استفاده قرار می گرفت . پس جودو را تحت عنوان "روش ملایمت" ترجمه کرده اند.
منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو است و در سال 1932 توسط فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو پایه گذاری شد.وی که 22 سال سن داشت تصمیم گرفت سبک جدیدی بسازد که بتواند در سازندگی نسل جوان جامعه نقش به سزایی داشته باشد. پس در بین فهرست حرکات و تکنیک های جوجیوتسو آنهایی را که به نظرش می رسید برای جوانان موثر است جدا کرد و بقیه را که به نظر خطرناک می آمدند از فهرست کاری هنرجویان رزمی حذف کرد و با گذشت زمان جودو به صورت سبکی مستقل درآمد و روز به روز به موفقیتش افزوده شد.
در سالهای 1921 تا 1931 میلادی، جیگارو کانو از استادهای عالی رتبه یک کودوکان در توکیو تشکیل داد که اصول و فنون اساسی جودو را توضیح بدهد که مهمترین آنها، «کاربرد نیروی مخالف»، «کاربرد منطقی انرژی» و «همیاری و شکوفایی طبیعی» بود.
تاریخچه
تاریخچه جودو از زندگی مؤسس آن جدایی ناپذیر است. پایه‌گذار این هنر رزمی اصیل، استاد جیگورو کانو بنیانگذار سیستم مدرن تربیت بدنی مدارس و دانشگاه‌های ژاپن در اواخر قرن نوزدهم (دوره مِیجی)، دانشمند فرهیخته و متخصص در چندین مکتب قدرتمند و پیشروی جوجوتسو از جمله کیتو-ریو و تِنجین شین یو-ریو بود. استاد کانو نخستین فرد آسیایی بود که به عضویت کمیته بین‌المللی المپیک درآمد. جیگورو کانو در یک خانواده قدیمی و ثروتمند، با سابقه طولانی در تولید و فروش ساکه در ناحیه میکاگه واقع در منطقه هیگاشی نادا در شهر کوبه زاده شد. پدر استاد، جیروساکو مارِشیبا کانو، پسرخوانده کاهن اعظم معبد (ایزدکده ) شینتوییِ هیوشی بود که کسب و کار موروثی خانواده را انتخاب نکرد و در مقام یک روحانی ارشد شینتو زندگی اش را وقف امور مذهبی و آموزشی کرد. او باور عمیقی به ارزش تحصیل و نیروی تعلیم و تربیت داشت و از ابتدا پسر سوم خود، جیگورو را برای کسب علم و معرفت به دست استادان بزرگی چون چوکوئون یاماموتو و شوسِتسو آکیتا سپرد. استاد در سن نه سالگی مادر خود، بانو ساداکو کانو را از دست داد و همان سال پدر، خانواده را به توکیو منتقل کرد. کانوی جوان در مدارس خصوصی ثبت نام کرد و از ابتدا معلم خصوصی زبان انگلیسی داشت. در سال ۱۸۷۴ برای پیشرفت در مهارتهای زبان انگلیسی و آلمانی به مدرسه‌ای تحت مدیریت اروپایی‌ها فرستاده شد. در آن زمان استاد کانو تنها ۱٫۴۷ متر قد و ۴۱ کیلو وزن داشت. روزی بایسِی ناکای، یکی از دوستان خانواده که پیشتر عضو محافظین شوگون نیز بود، درباره جوجوتسو به عنوان بهترین شکل تمرین بدنی صحبت می‌کرد. پس از آن برخی از فنون جوجوتسو را برای کانوی جوان اجرا کرد و به او نشان داد که با هنر چیرگی بر نیروها و درک لطافت و ظرافت فنون قدیمی جوجوتسو چگونه یک شخص کوچک اندام نیز می‌تواند بر حریفی تنومند و بلندقد پیروز شود. با وجود مخالفت ناکای و حتی پدر مبنی بر خطرناک و از مُد افتاده بودن نبرد تن به تن سامورایی، کانو عزم کرد که هنر را بیاموزد.
این چنین بود که چشمهٔ جودو از دل صخره کهنسال جوجوتسو جوشید. استاد جیگورو کانو در سال ۱۹۳۸ هنگام بازگشت از سفر کاری خود به مصر با کشتی هیکاوا مارو، در اثر ابتلاء به ذات الریه درگذشت. او با تعریف دوباره هنر رزمی از شیوه‌ای مخصوص برای جنگیدن و پیروز شدن به یک طریقت معنوی در زندگی و سلامتی جسم و روح برای عموم جامعه، میراثی ابدی برای نسلهای آینده بر جای گذاشت.
استاد جیگارو کانو در حال آموزش تکنیک های رشته جودو
هم اکنون محل فدراسیون جهانی جودو در کودوکان ژاپن می باشد. جودو اولین رشته رزمی شرقی است که در المپیک 1964 توکیو وارد المپیک شد.
جودو
جودو یک ورزش و هنر اصیل ژاپنی است که ورزش آن به عنوان یکی از کارآمدترین، تکنیکی‌ترین و سخت‌ترین ورزشهای رزمی در جهان شناخته شده (مجله جهانیFighter news. 1977) و هنر جودو به معانی طریقت نرمی، شیوه ظریف یا راه ملایمت و مدارا است؛ منشأ جودو، هنر جنگی تن به تن سامورایی‌ها جوجوتسو و کُشتی پهلوانی باستانی ژاپن، یاوارا، با بیش از دو هزار سال تاریخ است و در سال ۱۸۸۲ توسط استاد جیگارو کانو پایه‌گذاری و به جامعه ژاپن معرفی شد. استاندارد و مرکز فدراسیون جهانی جودو،سازمان کودوکانKodokan جودو در شهر توکیو پایتخت ژاپن می‌باشد. جودو نخستین رشته رزمی است که در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد بازی‌های المپیک شد.
جودو را روش زندگی می‌دانند.
تاریخچه جودوی ایران و تشکیل فدراسیون جودو
در اواخر دهه 1330 دو نفر افسر پلیس به نام بهروز سرشار و انوشیروان شهیدی (مرحوم) جهت بازدید به آکادمی پلیس سوئد اعزام شدند و درآنجا با تمرینات جودو که توسط دانشجویان انجام می شد آشنا شدند.
در سال 1345 آقایان ایکیدا و ناکامورا به ایران آمده و درسالن ورزش دانشگاه پلیس با انجام نمایشاتی جودو را برای افسران دانشگاه که ورزشکار بودند و تنی چند از پرسنل سایر نیروها معرفی کردند.
در این کلاس علاوه برآقایان سرشار ، شهیدی ، سعادتمند ،مدنی و تنی چند از پرسنل تربیت بدنی نیز حضور داشتند.
ا پیگیری آقای سرشار مربی دیگری از ژاپن به نام اینوئه به مدت 6 ماه به ایران آمد و در تداوم کلاس قبلی کلاس دیگری را تشکیل که در این کلاس آقایان سرشار و شهیدی فنون تا حد کمربند مشکی را فرا گرفتند پس از مراجعت نامبرده باموافقت شهربانی آقایان سروان سرشار و ستوان سعادتمند جهت طی دوره ویژه به کودوکان ژاپن در سال 1347 اعزام و هر دو نفر در مراجعت موفق به اخذ کمربند مشکی دان یک شدند.
درسال 1352 مربی بسیار خوبی از پلیس ژاپن بنام آقای هاتاناگا به ایران آمد که زحمت زیادی برای جودو ایران و پلیس متقبل شد و اکثر جودوکاران آن زمان از کلاس وی تلمذ نمودند در همین سال یکی ازاساتید ژاپن به نام ماتسوشی تا به ایران آمد و اولین کلاس داوری را برای مربیان تشکیل و متعاقب او آقای آندرسن لین از چین تایپه در این زمینه به داوران ایرانی آموزش های داوری ارائه نمود
در 11 دیماه 1354 فدراسیون جودو ایران رسمیت یافت و آقای بهروز سرشار رئیس و آقای فکرت بعنوان دبیر فدراسیون اعلام شدند
پس از انقلاب ، آقای فکرت سرپرست فدراسیون ورزشهای رزمی که از سال 1356 سه رشته جودو ، کاراته و تکواندو در آن ادغام شده بودند گردید و در اولین اقدام خود این سه رشته را از هم منفک و فدراسیون جودو بطور مستقل مشغول گردید.
قهرمانان ایرانی ورزش جودو
از قهرمانان این رشته ورزشی می توان به آقای محمود میران و آرش میراسماعیلی اشاره کرد.
محمود میران
محمود میران (متولد 1353) جودوکای ایرانی و قهرمان جودوی جهان و سرمربی تیم ملی امید ایران است.
مدال های محمود میران
مسابقات جهانی
برنز
2111 مونیخ
+111 کیلوگرم
بازی های آسیایی
نقره
1994 هیروشیما
+95 کیلوگرم
نقره
1998 بانکوک
+111 کیلوگرم
نقره
2112 بوسان
+111 کیلوگرم
نقره
2116 دوحه
آزاد
برنز
2112 بوسان
آزاد
قهرمانی آسیا
طلا
1996 هوشی مین
+95 کیلوگرم
نقره
2111 اوزاکا
آزاد
نقره
2117 کویت
آزاد
نقره
2118 ججو
آزاد
برنز
1993 ماکائو
+95 کیلوگرم
برنز
1993 ماکائو
آزاد
برنز
1996 هوشی مین
آزاد
برنز
1999 ونژو
+111 کیلوگرم
برنز
1999 ونژو
آزاد
برنز
2111 اوزاکا
+111 کیلوگرم
برنز
2113 ججو
آزاد
برنز
2115 تاشکند
آزاد
آرش میراسماعیلی
آرش میراسماعیلی (12 اسفند 1359 خرم آباد) جودوکار ایرانی و قهرمان دو دوره مسابقات قهرمانی جودوی جهان در وزن 66 کیلوگرم است. وی دارنده 2 مدال طلا و 2 مدال برنز جهانی است.
میر اسماعیلی در سال 2111 برای اولین بار در شهر مونیخ آلمان موفق به گرفتن مدال طلای مسابقات جهانی شد و 2 سال بعد در اوزاکا ژاپن توانست قهرمانی جهان خود را تکرار کند او همچنین در سال 2115 موفق به گرفتن مدال برنز جهانی در قاهره شد و مدال برنز خود را در سال 2117 در ریودوژانیرو برزیل تکرار کرد.
آرش میراسماعیلی علاقه مند بود تا بتواند مدال طلای مسابقات المپیک آتن سال 2114 را نیز به دست آورد او در مراحل نخست باید با حریفی از اسراییل به مبارزه می پرداخت و برای آنکه با حریف اسراییلی خود رو به رو نشود به بهانه رعایت نکردن حد وزن مجاز خود، از دور مسابقات کناره گیری کرد.آرش میراسماعیلی که انتخاب اول مجله آمریکایی اسپورتس ایلستریتد(Sports Illustrated) برای کسب مدال طلا در رشته جودو بود، حاضر به انجام مسابقه با ایهود واکس جودوکار اسرائیلی نشد و بنابر قانون المپیک، از دور مسابقات حذف شد.
کاری از حزب منچستر کبیر
برای دیدن بقیه مطالب ما روی برچسب حزب منچستر کبیر کلیک کنید.
