نگارش: سیدعلیرضا حسینی
پس از کش و قوس بسیار سرانجام جواد نکو.نام ردای مربیگری استقلال را پوشید تا هم وی بتواند به رویای کودکی خود دست یابد و هم اینکه طرفداران تیم لاجوردی که پس از ناکامی در لیگ و جام حذفی و حذف احتمالی از قهرمانی باشگاه های آسیا فوتبال زده شده بودند دوباره امیدوارانه اخبازر تیم محبوب خود را پیگیری کنند.
با این وجود باید پذیرفت مشکلات استقلال همچنان به قوت خود باقی است، این تیم همچنان مورد بی مهری است، تغییرات پی درپی مدیران عامل، عدم حمایت از تیم به لحاظ مالی، بدهی های سرسام آور که از زمان گذشته تاکنون اوضاع نامطلوبی را برایاین تیم پرطرفدار رقم زده است و حتی مشکلات مالی فعلی، موضوعاتی است که نمیتوان از آن به سادگی گذشت و باید مدیریت آینده این باشگاه برای تغییر شرایط و تبدیل این تیم به یک باشگاه حرفه ای در سه مرحله زمانی (کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت) برنامه ریزی نماید.
جواد نکونام نیز باید اساس اولیه کار خود را در ایجاد آرامش و پرهیز ازحواشی پیرامون تیم استقلال و تاکید بر نظم و دیسپلین تیمی بگذارد و تمرکزخود رابرای ساختن تیمی آماده و همدل مهیاکند، کاری که مجیدی توانست باحمایت مدیرعامل وقت ایجاد کند و البته این شرایط برای ساپینتو جدا ازاشکالات درفرهنگ رفتاریش و شیطنت رقبا، مهیا نبود.
در مورد شرایط فنی تیم استقلال، بی شک نکونام می داند پازل گم شده درتیمش نبود بازیکنی با تجربه و بازی ساز در میانه میدان است تا بتواند تیم را در شرایط بحرانی، مدیریت و هارمونی آن را تنظیم کند تا تیم همچون بازی های بزرگ به ویژه دربی سردرگم و تحت تاثیر جو بازی نباشد، این موضوع که در فوتبال مدرن بازیکنی با چنین خاصیتی جایگاه خاصی ندارد حرف چندان علمی و منطبق برواقعیت فوتبال نیست هرتیمی نیازمند به یک رهبر و تنظیم کننده دارد و البته این موضوع فراتر ازپرداختن به سیستمی است که درآن نقش ها همواره شناور هستند.
در ساختار دفاعی تیم نمی توان از نبود بک دروازه بان ششدانگ و سرپنجه در استقلال به سادگی گذشت؛ افت حسینی به ویژه در روزهای پایانی لیگ و نبود رقیب قوی برای وی موجب شد تا شاهد اشتباهاتی از وی باشیم که ممکن است دروازه بانانی در سطح وی کمتر مرتکب شوند، موضوعی که در تیم رقیب، یحیی به درستی متوجه شد و با جذب دوباره بیرانوند و تاکیدبر حفظ وی سعی کرد که این بخش از تیمش را به نقطه قوت مبدل سازد.
البته جدا این ضعف یکی از نقاط مثبت استقلال، پازل دفاعی این تیم به شمار می رود که طی این دوسال کمتر با نوسان همراه بوده است، اما هنوز این تیم در داشتن یک مدافع میانی کلاسیک مطمئن و ثابت یا بهتر بگوییم رهبر دفاعی دچار سردرگمی است، نبود بازیکن تخصصی دراین بخش که تمایل زیادی به مدیریت خط دفاعی وکل تیم در بازه زمانی مورد نیاز است، می تواند به دیگر بازیکنان درمورد تصمیم گیری ها واتخاذ وضعیت مناسب، کمک قابل توجهی کندو البته باید پذیرفت استقلال دراین عرصه دچار سردرگمی است. این تیم بزرگ دربخش دفاعی خودنیازبه حداقل دوبازیکن دیگراست تاخیال خود را از بابت دغدغه های این پست ها رهایی ببخشد.
در موضوع بال های چپ و راست به نظر می رسد سلیقه نکونام با ساپینتو متفاوت باشد و وی علاقه مند به بازی گرفتن از جلالی و حردانی و البته یامگا باشد هر چند با وجود سلمانی، استقلال به ویژه دربال چپ خود نیازمند بازیکنی مطمئن و باقابلیت بازی با دو پاخواهدبود، موضوعی که می‌تواند به تقویت روش هجومی تیم هم کمک کند.
استقلال همواره یکی ازتهاجمی ترین تیم های لیگ ایران به شمار میروداما این واقعیت را نمیتوان کتمان کرد که استقلال مهاجم تخصصی ندارد و یا افرادی که در این بخش بازی می کنند هنوز نتوانسته اند که خودرا به تیم تحمیل کنند.
طی سالهای اخیر نوسان متعدد در بازی بخش هجومی موجب شده تا جور این بخش بیشتر با بازیکنانی باشد که وظیفه اصلی آنان بازی‌سازی یا مهیا کردن فرصت برای مهاجمان نوک بوده است.، یقینا استقلال حداقل به دو مهاجم نوک با قابلیت بالا نیازمنداست که البته به نظر می رسد برای چنین مهاجمانی استقلال باید به فراتر از مرزهایی جغرافیایی چشم بدوزد.
باتوجه به زمان باقی مانده از شروع لیگ حرفه ای ایران، استقلال باید سریعا نسبت به حفظ بازیکنان بزرگی چونقایدی و محبی و جذب بازیکنان مورد نیاز مربی جدید خود اقدام کندتا با برنامه تمرینی به موقع و حداقل 10 بازی تدارکاتی پیش از شروع لیگ خودرا مهیای بازی در ماراتنی کند که شرایط آن به مراتب سخت تر از گذشته خواهد بود و طبیعی است که نکونام برای چالش پیش رو شرایط سختی پیش رو خواهد داشت.
