تیم ملی کبدی زنان آماده رقابت در بازی‌های آسیایی هانگژو می‌شود و زهرا کریمی امیدوار است طلای جاکارتا در هانگژو تکرار شود.
به گزارش طرفداری، ایران در سال ۲۰۱۸ و در بازی‌های آسیایی جاکارتا با کسب مدال طلای کبدی زنان و عبور از سد هند به عنوان قدرت قاره، شگفتی‌ساز شد. اکنون دختران ایران خود را آماده می‌کنند تا بار دیگر برای طلای بازی‌های آسیایی بجنگند.
زهرا کریمی بازیکن تیم ملی کبدی زنان و یکی از دارندگان مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا است. او از سال ۹۵ پیراهن تیم ملی را پوشیده و یک مهره مهم برای ایران در دوره آتی بازی‌های آسیایی به شمار می‌رود.
کریمی در ابتدا اظهار داشت:
اردوهای ما از آبان سال ۱۴۰۰ شروع شد و تا اردیبهشت ۱۴۰۱ چندین ماه در اردو حضور داشتیم که متاسفانه به علت لغو مسابقات، اردوهای ما هم در مقطعی تعطیل شد اما از پایان ۱۴۰۱ اردوها را آغاز کردیم و چندین اردوی بدنسازی و فنی را پشت سر گذاشتیم.
وی با اشاره به حضور «شایلا جین» هندی در کسوت سرمربی تیم ملی کبدی زنان گفت:
شرایط در اردو با آمدن مربی هندی به ایران خوب است و با بازگشت او اردوهای کبدی و بحث فنی خیلی جدی تر شروع شده است. همچنین یک مسابقه انتخابی داریم که در آن ۱۲ نفر نهایی تیم ملی کبدی مشخص می شوند.
ملی‌پوش کبدی زنان تصریح کرد:
با توجه به اردوهایی که پشت سر گذاشتیم و برنامه‌هایی که فدراسیون و کادر فنی برای چند ماه باقی‌مانده تا بازی‌های آسیایی در نظر گرفتند، با تمام توان برای تکرار طلای دوره قبل می‌جنگیم و امید به تکرار این موفقیت هستیم. جوانان قوی و سرحالی در تیم داریم و با تجربه بازیکنان قدیمی می‌توانیم برای دومین بار ایرانمان را سربلند کنیم.
کریمی در پاسخ به این سوال که یک روز از زندگی او چگونه می‌گذرد، تاکید کرد:
زندگی روتین من در واقع به سه بخش تقسیم می‌شود که همزمان با هم اتفاق می‌افتد. من همزمان ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کنم؛ دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد فیزیولوژی کاربردی دانشگاه تهران و در عین حال مربی بدنساز هستم.
وی با اشاره به تجربه حضور در رشته‌های مختلف، به افرا ورزش گفت:
من رشته‌های خیلی زیادی را تجربه کردم از جمله دوومیدانی، کاراته، والیبال، اسکیت و حتی شنا که تقریبا این رشته‌ها در سطح مسابقات مدارس، محلات و دانشگاه‌ها بود اما رشته‌ای که با تمام وجود به آن علاقه دارم و عاشقانه کار می‌کنم رشته جذاب و سراسر آدرنالین کبدی است که به نظر من با هیچ رشته دیگری که تا به حال کار کرده‌ام قابل مقایسه نیست. بعد از کبدی، رشته کاراته را دوست دارم که خیلی حرفه‌ای کار می‌کردم و مدال برنز آسیایی یکی از سبک‌ها را در این رشته دارم. متاسفانه نتوانستم کاراته را ادامه دهم اما هنوز هم آن را دوست دارم و اخبار و مسابقات کاراته را دنبال می‌کنم.
ملی‌پوش کبدی زنان خاطرنشان کرد:
مصدومیت‌های زیادی را پشت سر گذاشتم که خوشبختانه خیلی حاد نبودند اما به هر حال روزهایی بود که دستم شکسته و تاندون‌های مچ پا تا حد پارگی پیش رفته بود و آن روزها را سپری کردم. مصدومیت سختی‌های خودش را دارد اما هیچ‌وقت ناامید نشدم تا اینکه تنها اتفاق تلخ و سخت زندگی برایم رقم خورد؛ آن هم از دست دادن پدرم بود. واقعا فکر می‌کردم که دیگر بعد از رفتن او نمی‌توانم راهم را ادامه بدهم اما به‌خاطر خودش بعد از حدود یک ماه کار و درس و ورزش را شروع کردم تا بتوانم به هدفی که هم خودم و هم پدرم برایم برنامه‌ریزی کرده بودیم، برسم تا مایه افتخارش باشم و او را سربلند کنم.
کریمی در پایان گفت:
پدرم در رشته‌هایی که کار می‌کردم در تمرین کمکم می‌کرد و به نوعی مربی و یار تمرینی من بود. دوباره خندیدن خواهر و مادرم انگیزه‌ای شد تا دوباره به میدان ورزش و زندگی برگردم و با قدرت همه چیز را از سر بگیرم.
