بهروز رهبری فرد تاکید کرد باشگاه پرسپولیس خانه هیچ پیشکسوتی نیست.
به گزارش طرفداری، بهروز رهبری فرد بی شک یکی از چهره های ماندگار تاریخ باشگاه پرسپولیس است. مدافعی که با فراز و نشیب های زیاد در پرسپولیس دهه ۷۰ و ۸۰ برای این تیم بازی کرد و قهرمانی های زیادی را به دست آورد، آن هم در شرایطی که در میان کوچ بسیاری از بازیکنان به تیم های رقیب هرگز پیراهن پرسپولیس را عوض نکرد تا زمانی که اکبر غمخوار او را کنار گذاشت و رهبری فرد برای یک فصل پیراهن پاس را به تن کرد.
همان شماره 20 متعصبی که با یقه های کانتونایی و آستین های بالا زده با تکل های معروفش هر مهاجمی را از دم تیغ می گذارند و وقتی مثل هاشمی نسب با پیشنهاد چند برابری استقلال روبرو شد، نپذیرفت و در پرسپولیس ماند تا یه یکی از برگزیده های تاریخ این باشگاه تبدیل شود.
دربی شماره ۱۰۰ بهانه ای شد تا در طرفداری گفتگویی با بهروز رهبری فرد، کاستاکورتای هواداران پرسپولیس در دهه های 70 و 80 داشته باشیم که این گفتگو را در ادامه می خوانید:
از دربی شروع کنیم؟
چرا که نه. هرچند متاسفانه به صورت کامل بازی را ندیدم. کمی جسته و گریخته به سراغ تلویزیون می رفتم و در نهایت هم خلاصه بازی را تماشا کردم اما در مجموع بازی خوبی بود. شما می دانید از دربی نمی توان توقع یک بازی زیبا و پر گل را داشت. این بازی همیشه به خاطر شرایط احساسی بازیکنان و فشار روانی زیادی که از سوی سکوها و رسانه ها به مربیان و بازیکنان وارد می شود شرایط خاص خودش را دارد. کما اینکه در همین مسابقه دیدیم استقلال با وجود شانس زیادی که برای پیروزی اش قائل بودند، چیز خاصی برای ارائه نداشت و پرسپولیس با ارائه یک بازی حساب شده و منطقی موفق شد به پیروزی برسد.
خیلی ها توقع داشتند استقلال به راحتی در این به پیروزی برسد. شکست ناپذیری در ۱۰ بازی قبل از دربی، هماهنگی بالای بازیکنان و از همه مهم تر خط حمله زهردار این تیم کافی بود خیلی ها استقلال را در این بازی، از پیش برنده بدانند.
همان بحث دربی است. نفراتی که تجربه دربی دارند در استقلال کم بودند. بازیکنان استقلال کاملا اسیر جو بازی شده بودند. به ویژه این که این بازی خلاف چند دربی قبل، با حضور تماشاگر برگزار و همین موضوع باعث شد استرس زیادی به بازیکنان و حتی مربیان استقلال وارد شود. به همین دلیل هیچکدام از استقلالی ها به جز یکی دو نفر، در حد و اندازه های خودشان نبودند. در حالی که خلاف استقلالی ها، بازیکنان پرسپولیس که باتجربه تر بودند، با درک کامل شرایط این بازی به خوبی تمرکز کرده و علاوه بر مهار خط میانی و مهاجمان استقلال، بازی خود را به حریف دیکته کردند.
از مهدی قائدی و محمد محبی توقع بیشتری می رفت. حداقل هواداران استقلال توقع داشتند این دو بازیکن خط دفاعی پرسپولیس را بیش از این آزار دهند.
دقیقا همین طور است. من خودم فکر می کردم قائدی و به خصوص محبی در این بازی برای خط دفاعی پرسپولیس مشکل ساز شوند اما دیدید که محبی در طول ۹۰ دقیقه کاملاً محو بود و قائدی جز یکی دو تک صحنه کاری از پیش نبرد. به همین ها اضافه کنید که پرسپولیس هم تیم دست و پا بسته ای نیست. شما لیست نفرات و بازیکنان تیم را نگاه کنید تا متوجه شوید پرسپولیس از نظره مهره هیچ چیز کم ندارد. از بیرانوند و پورعلی گنجی گرفته تا صادقی، ترابی و رفیعی. همانطور که گفتم پرسپولیسی ها به قول ما قدیمی ترها دربی باز تر بودند. حضور تماشاگران هم باعث شد نفرات باتجربه پرسپولیس تحت تاثیر جو ورزشگاه قرار نگیرند در حالی که استقلالی ها از نظر تجربه شرایط خوبی نداشتند و دیدید که در طول ۹۰ دقیقه کاملا در جریان بازی حل شده بودند.
خودت با ۱۷ بار حضور در دربی، سومین بازیکن با تجربه شهرآوردهای تهران محسوب می شوی. دلت برای این بازی تنگ نشده بود؟
من همیشه دلتنگ دربی ها هستم. واقعاً دلتنگ کارت زردها بودم و هستم که در دربی های پر از جنگ و فیزیکی دوران ما، از داور های مختلف داخلی و خارجی گرفتم.
با این وضعیت، فکر می کنی درنهایت کدام تیم قهرمان خواهد شد؟
من فکر می کنم تا روز آخر هیچ چیز مشخص نیست. این جدول باز هم می تواند تغییر کند و یحیی و بچه ها باید خیلی مراقب باشند. تردید نکنید قهرمان در بازی آخر وقتی که داور سوت پایان بازی را می زند مشخص خواهد شد و به همین جهت هیچکس نباید فکر کند کار تمام شده و پرسپولیس قهرمان می شود. پرسپولیس سه بازی فینال طور در پیش دارد و بداند هنوز کار تمام نشده. مهم این است سرنوشت قهرمانی دست خود یحیی و پرسپولیسی هاست پس باید خیلی مراقب باشند.
سوال آخرم در مورد اتفاقی است که طی چند روز اخیر سروصدای زیادی به پا کرد و با واکنش های زیادی مواجه شد. حضور وحید قلیچ در تمرین استقلال!
شما می دانید من بی تعارف حرف می زنم و یکی از مشکلاتم هم همین است که بی پرده حرف می زنم. به همین دلیل امیدوارم حرف هایم باعث رنج کسی نشود. واقعیت این است وحید قلیچ پیشکسوت و مربی من بوده و احترام خاصی برای او قائل هستم. نگاه من به این موضوع کلی تر و اساسی تر است. چون این رفتارها واقعا ریشه در مسائل دیگری دارد.
مسائل مالی؟
هم مالی و هم عاطفی. شمایی که جدی تر فوتبال را تعقیب می کنی بهتر از من می دانی برخی پیشکسوتان چه پرسپولیسی و چه استقلالی که اتفاقا تعدادشان کم هم نیست با توجه به وضعیت اقتصادی کشور چه شرایط سختی را تحمل می کنند. خوب طبیعی است آنها از باشگاه شان توقع داشته باشند. خود وحید قلیچ چند وقت پیش صحبت کرد و در مصاحبه به این مووضع اشاره کرد، مگر ما چند پیشکسوت با بالای ده سال سابقه حضور در پرسپولیس داریم؟ خب راست می گوید. سر جمع اگر ۵۰۰ پیشکسوت داشته باشیم تعداد آنهایی که بالای ۱۰ سال در پرسپولیس بازی کردند به ۵۰ نفر هم نمی رسد. خوب این نفرات که عمر و جوانی خود را برای پرسپولیس گذاشته اند نباید هیچ توقعی از باشگاه شان داشته باشند؟ خیلی از پیشکسوتان از نظر مالی در شرایط بسیار سختی هستند. نمی توانند بپذیرند با این همه سال حضور در پرسپولیس لنگ نان شب شان باشند. به همین دلیل چه از نظر مالی و چه از نظر عاطفی دنبال حمایت هستند. وقتی از باشگاه خودشان هیچ حرکتی نمی بینند و با احترام باشگاه های دیگر روبرو می شوند گاهی طبیعی است دست به اقدامات این چنینی بزنند. باید در این شرایط باشید تا متوجه شوید چه می گویم. وقتی مشکل داشته باشی دیگر هیچ فکری نمی کنی و کاملا احساسی تصمیم می گیری. به همین خاطر من فکر می کنم وقتی وحید قلیچ با این همه سابقه حضور در پرسپولیس به تمرین استقلال می رود به معنای همین است. تصمیم احساسی و دیوانه وار. کار قشنگی نبود اما من می گویم باید وحید قلیچ را هم درک کرد.
یعنی اگر این شرایط برای رهبری فرد هم ایجاد شود، ممکن است به تمرین استقلال برود و چنین حرکاتی انجام دهد؟
من که نه. صحبت من را نکنید. تمام حرف من این است باید قلیچ را درک کرد. نباید در هر شرایطی یک طرفه به میدان رفت و قضاوت کرد. هرچند که معتقدم حرکات این چنینی برای باشگاه و درویش و مدیران باشگاه پرسپولیس مهم نیست. آن که ضربه می خورد هوادار است و به خاطر همین هواداران نباید چنین حرکاتی انجام داد. وقتی ادعا می کنیم عمر و جوانی خود را برای پرسپولیس گذاشته ایم و از هر هواداری عرق و تعصب بیشتری داریم، پس باید هوادار را هم درک کرد.
به نظر می رسد کمی دلخوری. آن شور و نشاط سابق را نداری. دلیلی دارد؟
حرف زیاد است اما می دانید دیگر چرا آدمی مثل بهروز رهبری فرد به اینجا رسیده. آدمی مثل من دیگر لیگ را نمی بیند و گاهی فقط بازی های پرسپولیس را به خاطر همان عشق قدیمی که دارم نگاه می کنم. چاره ای هم نیست. پرسپولیس دیگر با خون و گوشت و پوست من عجین شده. اما دلیل این بی خیالی فقط و فقط به بی مهری برمی گردد که فوتبال و اهالی آن در این سال ها داشته اند. انگار فوتبال غریبه شده. من توقع ندارم و نمی گویم باشگاه پرسپولیس سر تا پای من و امثال رهبری فرد را طلا بگیرد اما وقتی می بینم نه در جشن ها دعوت می شویم نه در عزا، نه در مراسم های دورهمی سراغی می گیرند و نه حتی در دورهمی و بازی های پیشکسوتان و نه حتی در تیم های پایه یادی از بهروز رهبری فرد نمی کنند، طبیعی است از همه چیز زده شوم. انگار نام رهبری فرد از تاریخ پرسپولیس حذف شده است. کاش عزت و احترام همه حفظ شود. باشگاه پرسپولیس که همیشه می گوید خانه پیشکسوتان است، به هیچکس ثابت نکرده خانه من و امثال ما است. پرسپولیس خانه هیچ پیشکسوتی نیست. من توقعی ندارم. اما ای کاش شرایطی فراهم می شد پیشکسوتانی که سال ها در این تیم بازی کرده اند و هیچ منتی هم ندارند، می توانستند به باشگاه به عنوان خانه خودشان رفته و فقط درد و دل کنند. گوشی باشد که بشنوند. ای کاش درهای باشگاه روی ستاره های قدیمی اش باز بود و ....
دربی؟
دربی رو من دست و پا شکسته دیدم. بازی بدی نبود. هر دو تیم موقعیت داشتند. عملا 90 دقیقه محمد محبی را ندیدیم. مهدی قائدی هم جز تک صحنه ها تاثیری نداشت. پرسپولیس بازیکنان با تجربه تری داشت و توانست استفاده کند. من گفتم بازی سختی دارد پرسپولیس. استقلال به شکل تیمی خوب کار می کند. چند مهره خوب هم دارد. اما روز دربی یک استقلال دیگر دیدم. استقلالی دیدم که در روند لیگ ندیده بودم. روز دربی، استقلال آن تیم همیشگی نبود. دو تیم سالی دو سه بار با هم بازی می کنند. یک جوری هست که اصلا نمیشه روی هیچ بازیکنی به عنوان ستاره حساب کرد. بازیکنی موفق هست که از نظر روحی خودش را آماده کرده باشد. من هم همیشه استرس داشتم. این بازی خیلی سخت بود. گل نخوریم، نبازیم، بازی های دیگر چندان مهم نبود. پروین همیشه می گفت به همه بباز، به استقلال نباز. این آویزه گوش مان شده است.
عملکرد یحیی گل محمدی؟
یحیی گل محمدی به نظر من مرد نیمه مربیان است. قطعا عملکرد خوبی داشته است. اینم بگویم مربی را با تیم بزرگ نمی توان سنجید، باید دید با تیم های کوچک تر چه می کند. پرسپولیس با این همه ستاره نباید کارش به روز آخر می کشید اما باز هم با این که مدعی است کفایت می کند. امیدوارم هواداران فوتبالی از این لیگ لذت ببرند.
