رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری در خصوص فروش ساختمان این فدراسیون صحبت کرد.
به گزارش طرفداری، مشکلات فدراسیون دوچرخه سواری روز به روز در حال افزایش است؛ از ساختمان فروخته شده و سرمایه از دسته رفته تا ساختمان نیمه کاره، بدهی میلیاردی، انبارهای خالی از تجهیزات، ورزشکاران بی انگیزه و باشگاه‌هایی که حاضر به سرمایه گذاری کلان روی این رشته نیستند.
در اولین ماه از سال جدید، فدراسیون دوچرخه سواری به دنبال راهی برای حضور رکابزنان در میادین بین المللی بوده که با مشکل جدیدتری روبه‌رو شده و آن هم بدهی ۳۴ هزار یورویی به اتحادیه جهانی است.
رسول اسدی هاشم کندی رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری درباره بودجه تعلق گرفته به فدراسیون از طرف کمیته ملی المپیک، اظهار داشت:
بودجه‌ای که کمیته ملی المپیک به فدراسیون‌های ورزشی تخصیص می‌دهد نقش متمم بودجه اصلی را دارد. این بودجه نسبت به سال گذشته افزایش داشته اما با توجه به هزینه‌های ارزی بالا و میزان تورمی که با آن روبه‌رو هستیم به چشم نمی‌آید.
وی افزود:
به هر حال آن‌ها هم محدودیت‌هایی دارند و امیدوارم مسئولان نگاه ویژه به فدراسیون‌ها و رشته‌های که تجهیزات‌محور هستند داشته باشند. قطعا عملکرد ما و نتایجی که در مسابقات می‌گیریم در حمایت مسئولان تاثیر دارد ولی با توجه به محدودیت‌هایی که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دارند تمام تلاششان را می‌کنند و ما هم سعی می‌کنیم با همین بودجه بهترین عملکرد را داشته باشیم، واقعا رشته‌های تجهیزات‌محور شرایط سختی دارند.
رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری عنوان کرد:
مسئله مهمتر از بودجه این است که هر رقمی تصویب می‌شود باید به‌موقع در اختیار فدراسیون‌ها قرار بگیرد. اوج کاری ما در ۶ ماه اول است و پس از آن مسابقات قهرمانی آسیا در دو بخش جاده و پیست را پیش رو داریم. رقابت‌های قهرمانی جهان و مسابقات کسب سهمیه المپیک و بازی‌های آسیایی هانگژو هم در پیش است. اوج کاری ما تا مهرماه است بنابراین این بودجه را همین حالا نیاز داریم.
اسدی در مورد وضعیت بدهی فدراسیون دوچرخه‌سواری خاطرنشان کرد:
زمانی که من فدراسیون را تحویل گرفتم با انبوهی از بدهی روبه‌رو شدیم. در حال حاضر ما ۸ میلیادر بابت ساختمان فدراسیون بدهی داریم که متاسفانه روز به روز در حال افزایش است. نزدیک به ۳.5 میلیارد به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، بدهی داریم که متاسفانه چندین سال است پرداخت نشده است. ۵ هزار یورو هم به فدراسیون جهانی بدهکار هستیم. من در به وجود آوردن این بدهی‌ها هیچ نقشی نداشتم و برای چندین سال قبل است. در مجموع تقریبا ۱۲ میلیارد بدهی داریم. در دوره سرپرستی من کل بدهی‌ها به یک میلیارد هم نمی‌رسد که بر اساس بودجه مصوبه قابل پرداخت است. بدهی‌های ما در دوره سرپرستی با بدهی‌ها در دوران گذشته قابل مقایسه نیست.
رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری در مورد وضعیت ساختمان دوچرخه‌سواری گفت:
هیچ یک از این بدهی‌ها در دوره من نبوده و متاسفانه پرداخت هم نشده است. پخش حقوقی فدراسیون در حال پیگیری مسائل حقوقی ساختمان فدراسیون دوچرخه‌سواری است. در دوران سرپرستی با جدیت لازم نمی‌توانستیم وارد عمل شویم اما بعد از انتخابات به صورت جدی وارد شدیم تا این موضوع حل شود.
اسدی خاطرنشان کرد:
بخش حقوقی فدراسیون به جد پیگیر این موضوع است. باید مسائل مربوط به بخش حقوقی ساختمان را تکمیل کرده و پس از آن به مسائل عمرانی آن ورود کنیم. تا زمانی که بدهی‌های فعلی این ساختمان را حل نکنیم معقول نیست به مسائل دیگر بپردازیم. متاسفانه فروختن ساختمان فدراسیون یک حرکت غیرمعقول بود که نمی‌دانم با چه منطق و دانشی اتفاق افتاد و بابت آن متاسفم. دوستانی که مسبب آن بودند اکنون در مجموعه وزارت ورزش و جوانان مشغول به کار هستند. می‌توانید از او بپرسید که منطقش برای این کار چه بوده است! او در کانادا نیست و در وزارت ورزش است و به راحتی در دسترس است.
رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری در مورد وضعیت اعزام دوچرخه‌سواری به بازی‌های آسیایی هانگژو، به آنا گفت:
بعد از جلسه ستاد عالی بازی‌ها چندین جلسه در کمیته ملی المپیک برگزار کردیم، مسئولان نظر فنی دارند. ما نمی‌خواهیم تعداد نفرات غیرواقعی برای اعزام اعلام کنیم و نفراتی را به این مسابقات ببریم که شانس مدال ندارند؛ حتی اگر کمیته ملی المپیک این اجازه را به ما بدهد خودم با این موضوع مخالف هستم. قطعا دوست دارم تعداد زیادی از ورزشکاران را به بازی‌های آسیایی هانگژو اعزام کنم اما جایگاه و شخصیت خودم را بیشتر از همه دوست دارم. پیش‌بینی غیرواقعی انجام نمی‌دهیم. تیم کارشناسی ما ارزیابی نزدیک به واقعیت خواهد داشت. رشته دوچرخه‌سواری، رکوردی نیست که ما بگوییم ورزشکار این رکورد را زده و در بازی‌های آسیایی آن را تکرار می‌کند. البته به خاطر احتیاط، شانس مدال را از ورزشکار و فدراسیون‌ها نمی‌گیریم. کمیته ملی المپیک هم این اعتماد را به فدراسیون دارد و تصمیمی نمی‌گیریم که شرمنده جامعه ورزشی شویم.
