در انیمیشن (space jam) صحنه‌ای وجود دارد که ناگهان شیطان‌ها توانایی بازیکنان NBA را ربودند و ناگهان با استعداد ترین و بهترین آنها یعنی لبرون جیمز نتوانست اسلم دانک را انجام دهد. داستان تخیلی به واقعیت تبدیل شد، زیرا این اتفاق برای مارکوس رشفورد اتفاق افتاد. پس از فصل های متوالی در سطح جهانی، به نظر می رسید که فارغ التحصیل آکادمی یونایتد در حال تکمیل پتانسیل خود است. اما فصل گذشته انگار یک بیگانه به مغزش شلیک کرده و توانایی‌هایش را دزدیده است و به شدت پسرفت کرد.
از فصل های متوالی با زدن بیش از ۱۵ گل وینگر برقی تنها ۵ گل در فصل گذشته زد. او نمیتوانست دربیل بزند، پاس های ساده بدهد و یا حتی لمس های ساده را هم با مشکل انجام می‌داد. حتی چند تماس بی سر و صدا برای فروش او وجود داشت، اما از زمانی که اریک تن هاگ وارد این نقش شد، رشفورد بهترین نسخه از خود را نشان داده است. سوءمدیریت کاری است که من تا به اینجای کار رشفورد را توصیف می کنم. زمانی که لوئیس فن خال در سال 2016 در اولین بازی رشفورد، او را به عنوان مهاجم بازی داد به نظر می رسید که تا زمانی که راشفورد به یک بازیکن جهانی تبدیل شود زمان زیادی می‌برد. با این حال آشفتگی پیرامون باشگاه باعث شد تا بر رشد او تأثیر بگذارد و به این معنی بود که دستیابی به پتانسیل های او بیش از حد انتظار طول کشید.
بهبودی‌ها
در ابتدای فصل، نشانه های واضحی وجود داشت که رشفورد به بهترین فرم خود بازگشته است. حتی با وجود اینکه او چندین موقعیت را از دست داد، این واقعیت که او در آن موقعیت‌ها قرار می‌گیرد، پیشرفت زیادی را نسبت به فصل قبل نشان می‌دهد که در آن حرکت ها او قبلا مجسمه‌ای پیش نبود. در حمله دقایق پایانی مقابل نیوکاسل در خانه، رشفورد به عنوان مهاجم بازی می کند. در تصویر زیر می توانید ببینید که او در حال دویدن در مقابل سون باتمن است.
در حالی که سانچو پا به توپ است کاسمیرو در کنار خود دارد. زمانی که سانچو توپ رو به کاسمیرو پاس می دهد رشفورد یک قدم رو به جلو برمی دارد و باتمن را درمانده می گذارد، زیرا او قبلاً پای خود را گذاشته است. سپس راشفورد چند قدمی پشت مدافع میانی نیوکاسل برداشته و یک ضربه می زند اگرچه او موقعیت را از دست می دهد، اما این حرکت درخشان به او اجازه داد تا این شانس را به پایان برساند و چیزی است که قبلاً نشان نداده است.
نشانه یک مهاجم خوب پیوسته به این موقعیت ها وارد می شود. به گونه ای که حتی اگر چند موقعیت را از دست بدهد، در نهایت برخی از آنها را گل به ثمر خواهند رساند. اگرچه رشفورد در بازی مقابل نیوکاسل موقعیت را از دست داد، اما حرکت بهتر او باعث شد تا او در این فصل چندین گل پیروزی بحش برای یونایتد به ثمر برساند. در مقابل وستهام، کریستین اریکسن در نیمه سمت راست، رشفورد را مقابل تیلو کرر در تیرک دورتر می بیند. بازیکن دانمارکی توپ را به منطقه ای عالی برای حمله رشفورد در آن منطقه پاس می دهد.
اگرچه در تصویر بالا، کرر چند متری از رشفورد فاصله داشت، اما به دلیل ارسال توپ و آمدن رشفورد به سوی توپ شانسی برای لوکاس فابیانسکی و کرر باقی نمی گذارد.
حضور در اولدترافورد و پشت این گل وقتی رشفورد این گل را به ثمر رساند دیوانه کننده بود زیرا قدرتی که او پشت ضربه سر ایجاد کرد غیر واقعی بود. این نشان می دهد که او چگونه از نظر هوایی، خطرناک شده است، و این باعث می‌شود که او بیشتر به عنوان یک سلاح تهدید آمیز در برابر بلوک‌های عمیق مطرح شود و او را به عنوان یک بازیکن خطرناک در ضربات هوایی بشناسند.
سیستم تن هاگ به رشفورد اجازه داده است تا توپ را نزدیک‌تر به محوطه جریمه و در موقعیت‌های خطرناک‌تر دریافت کند. او مانند یک گلف باز متعصب توپ های کراس فیلد را در عمق زمین رها نمی کند. او بازی خود را ساده کرده است. با این کار او بی نهایت خطرناک تر شده است. از زمان جام جهانی، هر بار که او توپ را از جناح چپ می گیرد، به نظر می رسد که قرار است اتفاقی بیفتد. چه یک دریبل حیرت انگیز چه یک شوت وحشیانه، هر زمان که شماره ۱۰ یونایتد روی توپ باشد.
یک کلیشه معمولی انیمه ای وجود دارد زمانی است که قهرمان داستان به پتانسیل خود پی می برد، آنها قبل از عمل شروع به تنفس آهسته می کنند و به نظر می رسد زمان کندتر می شود، زیرا همه چیز در اطراف آنها واضح تر می شود. رشفورد در این فصل هر بار که در موقعیت گلزنی قرار می گیرد این احساس را دارد. همه چیز در اطراف او کند می شود زیرا او تصویری از جایی که باید توپ را شکاف دهد و گل بعدی خود را بزند ترسیم می کند. نمونه ای از این گل او به ولورهمپتون است، جایی که او از روی نیمکت آمد تا گل پیروزی بخش را به ثمر برساند.
او توپ را کنار خط می گیرد و بلافاصله در دفاع کناری شروع به دربیل زنی می‌کند.
او سپس با حرکت مدافع زیر را می نشیند و آن را از کنار خوزه سا در دروازه عبور می دهد. او یک تماس اضافی برای ثابت نگه داشتن خود انجام می دهد، بیش از اینکه با توپ گلوله ای شوت کند. آن "نفس آهسته" این صبری است که او از زمانی که تن هاگ وارد تیم شده این نقش را به او آموخته است. قدرت، سرعت و کشندگی این سه نکته کلیدی رشفورد را مقابل ولوز و تمام فصل نشان داد.
قبل از جام جهانی، صحنه های مشابه از آنرا دیده‌ایم، اما کاملاً کارساز نبود. به نظر می رسید که او در ضربات آخر عجولانه است، مانند بازی مقابل تاتنهام که می توانست هت تریک کند. اما از جام جهانی به نظر می رسد که بالاخره همه چیز کلید خورده است. به ثمر رساندن 9 گل متوالی در اولدترافورد، برابر با رکوردی است که از سال 1959 باقی مانده است. او در این فصل ۲۸ گل در ۴۷ بازی به ثمر رسانده
(البته در جام جهانی او ۳ گل در ۵ بازی زده است.) به اینجای اما این فقط تعداد گل ها نیست. او بهبود یافته است.
نقاط قوت او
هر بار که او توپ را برمی دارد، به نظر می رسد هوای اجتناب ناپذیری در اطراف او وجود دارد که او با آن پاهای شگفت انگیزش چیزی را رقم خواهد زد. به جرات می توان گفت او از زمان جام جهانی به نظر می رسد شبیه کیلیان امباپه شده باشد. سبک این دو نفر بسیار شبیه همدیگر است از سرعت تا چابکی. با این حال انتظارات اطراف آنها، پاهای خیره کننده و توانایی ضربه زدن به سرعت رعد و برق و غافلگیر کردن دروازه بان ها به طرز شگفت انگیزی مشابه هستند. یک جنبه متفاوت از این دو نفر وجود دارد و آن هم نوع سبک شوتی زنی است که رشفورد یک مرحله بالاتر از امباپه است.
رحیم استرلینگ اظهار داشت که اگر شوت رشفورد را در اختیار داشت، اصلاً توپ را پاس نمی داد.دکلان رایس هم در مورد سبک شوت زنی او گفته است:واقعا متحیر هستم که او چگونه این شوت ها را می‌زند. این جنبه ای از بازی او بوده است که از ابتدای دوران حرفه ای اش رایج بوده است، و زمانی که شروع به زدن شوت با پاهای خود کرد، واقعاً اوج گرفته است. قبل از آن به نظر می رسید که او خیلی مشتاق به شوت زنی با این تکنیک بود اما هنوز بلد نبود از تکنیک خود به درستی استفاده کند. اما اکنون او در حال یادگیری انتخاب و انتخاب زمان استفاده از این تکنیک است و اکنون به طور موثرتری از آن استفاده می کند. همانطور که آخرین راکت خود در بازی برابر آرسنال نشان داد.
پس از دریافت توپ از برونو در خط میانی، او با
حرکتی درخشان از توماس پارتی عبور کرد. در حالی که سینه‌اش به سمت هدف خم شده و شانه‌هایش رو به جلوی دروازه است و شکم‌هایش منقبض شده، راکتی را با پای خود به سمت دروازه می‌فرستد که توپ به سمت گوشه پایینی دروازه آرون رمزدیل رخنه کرده و او را نا‌امید می‌کند.
آینده
تهدید بیرون و داخل محوطه جریمه در برابر دفاع‌های عمیق یا خطوط بالا هیچ دفاعی صرف نظر از اینکه چقدر محکم محافظت می شود نمی تواند امیدوار باشد که خدمه ویران کننده تک نفره راشفورد را در حال حاضر متوقف کند. راشفورد به کمک تن هاگ نه تنها جنبه های دیگر خود را توسعه داده است، بلکه او اکنون تمام ویژگی هایی را که او را به چنین استعداد شگفت انگیزی تبدیل کرده است به حداکثر رسانده است. این همان مارکوس رشفوردی است که سال‌ها پیش به او وعده داده شده بود. سوال اصلی این است که آیا او می تواند این فرم را نه تنها تا پایان فصل، بلکه در چند فصل آینده و بیشتر از آن ادامه دهد؟
انجام این کار او را نه تنها به گفتگو در میان بهترین های لیگ، بلکه در جهان نیز سوق می دهد. او 116 گل برای منچستریونایتد به ثمر رسانده است. اگر او این کار را ادامه دهد و بقیه دوران حرفه ای خود را در یونایتد بگذراند، رکورد 253 گل وین رونی می تواند به خطر بیفتد. اینها اهدافی است که او باید برای خود تعیین کند زیرا از جام جهانی به بعد بهترین بازیکن لیگ به نظر می رسد. او باید کفش آهنین را بپوشد و ثابت کند که بهترین بازیکن جهان است. مانند آواز وفاداران اولدترافورد، برای او. حال سوال این است که آیا او می تواند یکی از بهترین هایی باشد که پیراهن معروف را بر تن کرده است؟ فقط یک مرد می تواند به آن پاسخ دهد و آن هم خودش با عملکردش است.
هواداران برای او می‌خوانند:
رشفورد قرمز است، رشفورد قرمز است، از ویتنشاو عاشق مبارزه است، او برای بازی کردن به دنیا آمده است. قرمز و سفید پس از نزدیک گوش کنید باید گفت: رشفورد نیز مانند منچستر قرمز است…
(امیدوارم لذت برده باشید)
