«یکی از چیزهایی که برای خوشبختی ما ضروری است لذت قیاس است.
لذتی که از دید بدبختان میتوان به آن دست پیدا کرد
اینکه کسی را ببینیم که آنچه من دارم، او ندارد و از این نداشتن رنج میبرد.
آنجاست که میتوانیم به خود بگوییم من از او شادتر هستم.
هر جا که انسان ها برابر باشند و تفاوتها از بین
برود، خوشبختی نیز وجود نخواهد داشت.
لذتی که از مقایسه ی بین خودم و آنها
حاصل میشود با کمک کردن به آنها از بین میرود. اگر به آنها کمک کنم، مانند من میشوند و دیگر نمی توانم از مقایسه ی بین خودمان لذت ببرم.
در این صورت، برای تقویت این تضاد که برای خوشبختی ضروری است، لازم
است که وضعیت اسفناک آنها را تشدید کرد.»
یک شخصیت ثروتمند خلق شده توسط مارکی دوساد
واقعیت اینه اکثر ثروتمندان ما حتی نمیدونند دیگه چی میخوان از زندگی!
زندگیشون در همین قیاسها فیریز شده!
ماشین نو میخره ولی یک هفته نهایتا از خود اون ماشین لذت میبره!
در ادامه لذت نمیبره؟!
چرا در ادامه هم لذت میبره ولی نه دیگه از ماشینش بلکه از مقایسه ماشینش تو خیابون با بقیه ماشینها!
برای همینه که شما حتما کسی رو اطرافتون میشناسید که میبینید برای نسلهای بعد خودش هم میراث کافی به جا گذاشته ولی همچنان دنبال ثروت اندوزی بیشتره و به اطرافیانش بی توجهه!به جامعه خودش بی توجهه!
حتی بخش زیاد ثروتش رو از ناعدالتی های موجود در جامعه به دست آورده!
در قدیم ثروتمندان ایران تو همون محله ها و کنار بقیه اقشار جامعه زندگی میکردند!
الان واسه خودشون محله دارند!
در قدیم تو کوچه قدم میزدی خونه ثروتمند و فقیر رو از نمای خارجیش نمیتونستی تشخیص بدی در نمای خارجی با اون یکی بو و هر تجملی بود در فضای داخل بود!
در قدیم ثروتمند یک محله خودش رو در قبال هم محلی هاش خیلی مسئول تر از ثروتمند امروزی میدونست!
نسل بعدی ثروتمندان ایران کنه زاده هایی هستند که امروز در شهرها فقط دور دور میکنند!
احتمالا در آینده ما حسرت همین رانتخواران امروزی رو میخوریم!
