تیم ایران زیر نظر امیر قلعه نویی اولین بازی دوستانه خود را مقابل روسیه انجام داد.
به گزارش طرفداری، هنوز زمان بسیار زیادی باقی مانده تا این تیم ملی زیر نظر سرمربی جدید خود به مرحله قضاوت شدن برسد و قطعا ما نمی توانیم روی بازی ای که بنای آن تنها چند جلسه تمرینی و یک اردوی با غیبت برخی از بازیکنان است استناد کنیم اما در این مطلب قصد داریم تا نکات شاخص و سوالاتی را در خصوص شکل بازی تیم ملی مطرح کنیم و قطعا پاسخ به این سوالات و بررسی بیشتر این نکات مستلزم گذر زمان زیادی است در همین راستا در این مطلب ما تنها به بیان یکسری کلیات در خصوص تیم می پردازیم.
پرس از جلو
صحبت در این خصوص را با یک تصویر آغاز می کنیم:
به استقرار بازیکنان تیم ملی در این صحنه توجه کنید...
اگر خط فکری امیر قلعه نویی در سالیان گذشته را دنبال کرده باشید توجهتان به حضور پر رنگ پرس از جلو و تحت فشار قرار دادن حریف جلب می شود، همانطور که در گل گهر هم ما شاهد چنین شاخصه ای در شکل بازی تیم قلعه نویی بودیم خیلی زود و در اولین بازی تیم ملی ایران بازیکنان از همان ابتدا به دنبال تحت فشار قراردادن حریف از جلو و بازپس گیری سریع توپ بودند. اگر بخواهیم لیستی از تغییرات تیم ملی زیر نظر قلعه نویی را لیست کنیم قطعا این قضیه می تواند یکی از جذاب ترین های این لیست باشد، اما باید به این نکته هم توجه کرد که این مهم و اجرای منظم تر آن نیاز به زمان دارد. ایران در این بازی روی همین استراتژی به موقعیت های خوبی رسید که یکی از مهم ترین های آن به شوت دقیقه 53 سعید عزت اللهی ختم شد. در تصویر بالا ما تنها شاهد مهره های هجومی تیم هستیم اما اگر به استایل و زبان بدن قلی زاده توجه کنید کاملا مشخص است پشت این استقرار یک خط حمایتی از بازیکنان میانی ایران حضور دارد که باید در امر پرسینگ به خوبی شرکت کنند،خط حمایتی که اصلی ترین مهر آن سعید عزت اللهی بود. عزت اللهی با استارت های انفجاری خود زمان بازیسازی روس ها معمولا یار شماره 19 این تیم را مارک می کرد.
این تصویر به خوبی می تواند دایره فعالیت عزت اللهی هنگام پرسینگ تیمی را به ما نشان دهد
علاوه بر سعید عزت اللهی ما از سوی بازیکنانی چون رامین رضاییان و حسین کنعانی زادگان و حتی روی چندین صحنه از شجاع خلیل زاده هم چنین استارت های در راستای بازپس گیری توپ دیدیم. این قضیه باعث بالابردن شدت پرس و ریتم آن می شد. البته این استارت های انفجاری روی صحنه های خاصی می تواند خیلی برای تیم خطرناک باشد چرا که ضریب خطای آن پایین نیست و احتمال پشت خوردن برای بازیکنان وجود دارد، حالا سراغ تصویر بعدی می رویم.
به فشردگی بین خطوط تیم توجه کنیم
از استقرار و خط حمایتی پرس تیم ملی ایران که بگذریم باید به قضیه فاصله بین خطوط برسیم. فشردگی بین خطوط یکی از پیش نیاز های اجرای پرس از جلو است و ما این فشردگی را در مقاطعی به خوبی می توانستیم در تیم ملی ببینم. روی همین صحنه اگر توجه کنید تیم در طول تقریبا 20 تا 25 متری فشرده شده است و روی همین صحنه که روس ها در حال آغاز فرایند بازیسازی هستند توپ را از دست می دهند و یکی از موقعیت های خطذرناک ایران در این بازی روی پرس از جلو به دست می آید.
بازیسازی از عقب زمین
تصویر بالا می تواند شرح حال خوبی برای وضعیت مدافعان تیم ملی ایران در نیمه اول باشد. تیم ملی ایران علاوه بر اینکه به دنبال پاس های طولی و بلند برای رسیدن به موقعیت بود توجه ویژه ای هم به بازیسازی از عقب زمین داشت اما در همین بازی اول تیم ملی در اجرای این استراتژی محک بسیار جدی ای خورد. تیم هایی که معمولا به دنبال ساخت بازی از عقب زمین هستند، همواره روز های بسیار سختی را مقابل تیم هایی دارند که به دنبال پرس از جلو هستند و همین اتفاق برای تیم ملی ایران هم رخ داد. حداقل در همان نیمه اول روس ها از همان ابتدا خط دفاعی ایران را تحت فشار قرار می دادند و به همین دلیل حسین کنعانی زادگان و شجاع خلیل زاده برای آغاز بازی از عقب دچار مشکلات بسیاری بودند و به نوعی می توانیم ادعا کنیم که به هیچ عنوان در این بخش از بازی مدافعان میانی ما روز خوبی را پشت سر نگذاشتند و این بخش یکی از همان نقاطی است که تیم ملی برای پیشرفت در آن نیاز به زمان زیادی دارد چرا که در دو دهه گذشته تیم ملی ایران سال های زیادی را تحت تفکرات رادیکال دفاعی گذرانده است و بازیسازی از عقب و پیشرفت در این بخش از بازی برای بازیکنان تیم ملی اندکی غریبه است.
در فاز نهایی بازیسازی هم معمولا دو مدافع کناری تیم ملی روی فلنک ها نفوذ می کردند و دو وینگر تیم روی نیم فضاها جا گیری می کردند و کانال میانی هم معمولا در اختیار طارمی و شهریار مغانلو قرار داشت و در حالت عادی حملات تیم ملی این گونه پرتعداد دنبال می شد اما در مجموع بازی یکی از فاکتورهایی که تیم ملی نیاز مبرمی به آند دارد سرعت دادن به بازی و تغییر جناحین بازی است. معمولا یکی از راهبردهای تیم ها برای به موقعیت رسیدن به عنوان تیم مالک توپ جمع کردن بازی به یک سمت و انتقال سریع توپ به سمت دیگر است و در این فاز هم باید منتظر پیشرفت هایی از سمت تیم ملی ایران باشیم این بخش از صحبت هایمان مکربوط به زمانی است که تیم ملی در عرض بازی خود را می سازد چرا که همانطور که در این بازی دیدیم تیم ملی در طول هم تلاش های مضاعفی برای بازیسازی داشت و البته مجموعا بازیسازی تیم در طول بسیار قابل قبول تر بود.
در مجموع تیم ملی ایران امروز محک خوبی مقابل روسیه خورد و همانطور که در ابتدا هم اشاره کردیم در این مقطع زمانی نمی توان هیچ اظهار نظر قطعی و منطقی ای در خصوص تیم ملی ایران داشت و هدف نوشتار این مطلب مطرح کردن نکاتی بود که باید در آینده بیشتر به آن ها پرداخت.
Alireza Kalhori
