طرفداری/ از همان فصل ماتئوس در بروسیا مونشن گلادباخ معلوم بود که جوان 20 ساله آلمانی آینده درخشانی دارد. کامل و همه کاره بودن مهم ترین ویژگی ماتئوس بود و او را از بقیه متمایز می کرد.
62 سال پیش در چنین روزی لوتار ماتئوس چشم به جهان گشود.
اوایل فوتبال
لوتار ماتئوس در سال 1971 و در 10 سالگی به باشگاه 1. FC Herzogenaurach پیوست. او تا 19 سالگی در رده پایه این باشگاه مشغول به بازی بود.
بروسیا مونشن گلادباخ
در سال 1979 ماتئوس به بروسیا مونشن گلادباخ پیوست. او از همان فصل اول او بازیکن فیکس بود و در 41 بازی موفق به زدن 6 گل شد. او 5 سال برای این تیم بازی کرد و با ثبت عملکردی عالی و آمار 51 گل در 200 بازی، به بایرن مونیخ پیوست.او طی فصل هایی که در بروسیا موشن گلادباخ حضور داشت تنها در فصل 1982/83 توانست در ترکیب منتخب لیگ برتر آلمان قرار بگیرد.
بایرن مونیخ
حالا وقت درخشش و کسب افتخار در باشگاهی بزرگ است! او در فصل اولش در 44 بازی 17 گل به ثمر رساند و با قهرمانی بوندسلیگا که اولین قهرمانی باشگاهی بود؛ و حضور داشتن ور ترکیب منتخب لیگ، فصل خوبی را پشت سر گذاشت. او در فصل دومش از نظر فردی کم فروغ تر ظاهر شد اما این بار علاوه بر بوندسلیگا، جام حذفی آلمان را هم به افتخاراتش افزود. او در فصل سوم باز هم به مانند فصل اول درخشید و با کسب سومین بوندسلیگای پیاپی و سوپر جام آلمان، کلکسیون افتخارات داخلی اش را تکمیل کرد. حتی به فینال جام باشگاه های اروپا هم رسیدند و با گل لودویگ کوگل جلو افتادند اما پورتو با 2 گل در دقایق پایانی قهرمان شد و ماتئوس کاپیتان و یارانش نایب قهرمانی را به دست آوردند. ماتئوس در فصل آخر اگرچه از نظر تیمی ناموفق بود اما با زدن 21 گل در 34 بازی و ثبت عملکردی دیدنی در ترکیب منتخب بوندسلیگا قرار گرفت. او پس از این فصل به همراه هم تیمی اش آندریاس برمه به اینتر میلان پیوستند.
اینتر میلان
ماتئوس فصل اولش را با قهرمانی سری آ و سوپر جام ایتالیا به پایان برد. او در فصل 1989/90 بهترین عملکردش را به نمایش گذاشت. اگرچه در رده باشگاهی تنها 29 بازی انجام داد اما در جام جهانی به قدری چشم نواز و دلنشین بود که هر هواداری عاشق درک او از فوتبال می شد. او برنده توپ طلا، جایزه بهترین بازیکن سال فیفا ، توپ نقره جام جهانی، فوتبالیست سال آلمان و جوایز دیگری شد که سالش را رویایی تر رقم زد.
در فصل بعد او موفق شد اولین جام اروپایی خود را با عملکردی خارق العاده به دست آورد. او از یک چهارم نهایی تا فینال در جام یوفا گل زد و در نهایت سومین و آخرین جام خود در اینتر میلان را کسب کرد. او در این فصل در 46 بازی، 23 گل زد و بهترین فصلش در اینتر میلان را سپری کرد و مشترکا با دارکو پانچف و دژان ساویسویچ، پایین تر از ژان پیر-پاپن رتبه دوم توپ طلا را با 42 امتیاز به دست آورد. همچنین او موفق شد جایزه بهترین بازیکن سال فیفا را به دسک آورد. فصل بعد، بر خلاف فصل 1991/92 بدترین فصل ماتئوس در اینتر میلان بود و در لیست توپ طلا جایی نداشت. او پس از این فصل دوباره به بایرن مونیخ بازگشت.
بایرن مونیخ (دوره دوم)
بازگشت دوباره به بایرن مونیخ، اما این بار به عنوان یک بازیکن بزرگ و نامدار!
فصل اول ماتئوس در بایرن مونیخ پس از بازگشت با خوبی پیش رفت اما نه به اندازه ی دوره ی اول حضور در قرمز های مونیخ!
فصل بعد برای ماتئوس چه از نظر فردی و چه از نطر تیمی بهتر بود. او در 40 بازی موفق به زدن 10 گل شد و در کنار آن به چهارمین قهرمانی در بوندسلیگا رسید. این فصل، آخرین فصل ماتئوس با تعداد گل دو رقمی بود.
او طی فصل های 1994/95 تا 1997/98 توانست به همراه بایرن مونیخ 1 قهرمانی بوندسلیگا، 1 جام حذفی آلمان، 2 لیگا پوکال و 1 جام حذفی به دست آورد و آمار 10 گل در 118 بازی را به ثبت برساند. فصل 1998/99 آخرین فصل درخشان ماتئوس بود. او موفق شد قهرمانی لیگ،لیگا پوکال و نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد و عملکردی عالی را به ثبت برساند. او در پایان سال در رتبه دهم توپ طلا قرار گرفت. 1999/2000 آخرین فصل ماتئوس در اروپا بود و آخرین بازی رسمی او برای بایرن مونیخ در 8 مارس و در پیروزی 4 بر 1 مقابل رئال مادرید در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا بود.
نیویورک رد بولز
در طول فصل 1999/2000، ماتئوس از بایرن مونیخ به نیویورک رد بولز پیوست و از ماه مارس تا اکتبر در این تیم بازی کرد و پس از آن کفش هایش را برای همیشه آویخت. بعد از 20 سال بازی، لوتارماتئوسی که بازیساز ماهر، شوت زنی فوق العاده و یکی از کامل ترین هافبک ها بود حال باید خداحافظی می کرد. روزی غم انگیز برای هواداران آلمان و لوتار ماتئوس.
تیم ملی آلمان
ماتئوس خیلی زود و در 19 سالگی به تیم ملی دعوت شد. او در جام ملت های اروپا 1980 اگرچه تنها یک بازی مقابل هلند انجام داد و تاثیری نداشت اما توانست قهرمانی را به همراه تیم ملی آلمان به دست آورد. ماتئوس همچنین در جام جهانی 1982 توانست در بازی مقابل شیلی و اتریش به عنوان بازیکن تعویضی به میدان رفت؛ آلمان موفق شد به فینال برسد اما در مقابل ایتالیا شکست خورد و نایب قهرمانی را به دست آورد. او در تمام جام جهانی تنها 53 دقیقه در بازی حضور داشت یعنی کمتر از دقایق یک بازی کامل فوتبال.
در جام جهانی 1986 ماتئوس به عنوان بازیکن فیکس بازی می کرد. او در یک هشتم نهایی مقابل مراکش با گل دقیقه 88 تیمش را به مرحله بعد رساند و در مقابل مکزیک عملکرد خوبی داشت و در ضربات پنالتی موفق شد ضربه ی خود را گل کند. در فینال اگرچه ماتئوس بازیسازی ماهر بود اما فرانتس بکن باوئر، سرمربی تیم ملی آلمان او را مامور کرد تا دیگو مارادونا را مهار کند اما مارادونا 7 دقیقه مانده پایان بازی، پاس گل پیروزی بخش را برای خورخه بوروچاگا ارسال کرد و آلمان ها برای دومین بار پیاپی به مقام نایب قهرمانی رسیدند.
در جام ملت های اروپا 1988 ماتئوس در نیمه نهایی مقابل هلند یک گل از روی پنالتی به ثمر رساند اما هلند با گل کومان از روی نقطه پنالتی و مارکو فن باستن آماده، آلمان را شکست داد. ماتئوس اگرچه به فینال نرسید اما توانست در ترکیب منتخب جام قرار گیرد. ماتئوس در جام جهانی 1990 عملکرد خارق العاده ای داشت. او در مقابل یوگسلاوی 2 گل از 4 تیمش را به ثمر رساند و در برتری 5 بر 1 تیمش مقابل امارات هم توانست 1 گل بزند. ماتئوس در یک چهارم نهایی 1 گل از روی نقطه پنالتی مقابل یوگسلاوی به ثمر رساند و باعث صعود تیمش به نیمه نهایی شد. ماتئوس در فینال مقابل آرژانتین عملکرد خوبی داشت و پنالتی را به آندریاس برمه واگذار کرد و او در دقیقه 85 تک گل بازی را به ثمر رساند و ماتئوس بعد از دو نایب قهرمانی بالاخره به جام جهانی رسیده بود. او توپ نقره را به دست آورد و در ترکیب منتخب نیز قرار گرفت.
او در جام ملت های اروپا 1992 به علت مصدومیت به بازی ها نرسید هر چند آلمان غربی به فینال رسید ولی در نهایت دانمارک با درخشس پیتر اشمایکل 2 بر 0 آلمان را برد و قهرمان شد. ماتئوس در جام جهانی 1994 عملکرد خوبی داشت و با تیمش توانست به یک چهارم نهایی برسد و آمار 1 گل و 1 پاس گل را هم ثبت کند. لوتار ماتئوس به علت اختلاف با کاپیتان بعدی یورگن کلینزمن و سرمربی برتی فوگتس پس از آن به تیم ملی دعوت نشد. در غیاب او آلمان در جام ملت های اروپا با عملکرد رویایی ماتیاس سامر قهرمانی را به دست آوردند. در کمال تعجب او به عنوان جایگزین ماتیاس سامر در جام جهانی 1998 دعوت شد. اگرچه او در همه ی بازی ها حضور نداشت و نتوانست عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد اما توانست با حضور در 5 دوره جام جهانی، به رکورد آنتونیو کارباخال رسید. او همچنین به جام ملت های اروپا 2000 دعوت شد و 3 بازی هم انجام داد. بازی اول او مقابل رومانی افتضاح بود و باعث شد که الیور بیرهوف و سایر بازیکنان خواستار نیمکت نشینی او باشند. صد و پنجاهمین بازی ماتئوس در تیم ملی مقابل پرتغال بود و پس از حذف از مرحله گروهی جام ملت های اروپا، دیگر در تیم ملی بازی نکرد.
دوران مربیگری
یک سال پس از بازنشستگی ماتئوس روی به سرمربیگری آورد. راپید وین اولین تیمی بود که او سرمربیگری او را به عهده گرفت. او همچنین در ادامه ی دوران سرمربیگری اش در پارتیزان بلگراد، تیم ملی مجارستان، اتلتیکو پارانائنزه، ردبول سالزبورگ، مکابی نتانیا و تیم ملی بلغارستان فعالیت کرد اما اصلا در سرمربیگری موفق نبود و افتخاری را به دست نیاورد.
افتخارات
7 قهرمانی بوندسلیگا
2 قهرمانی جام حذفی آلمان
3 قهرمانی لیگا پوکال
1 قهرمانی سوپر جام آلمان
2 قهرمانی جام یوفا
1 قهرمانی سری آ
1 قهرمانی سوپر جام ایتالیا
1 نایب قهرمانی جام یوفا
1 نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا
1 قهرمانی جام جهانی
1 قهرمانی جام ملت های اروپا
2 نایب قهرمانی جام جهانی