کاپیتان تیم ملی کاراته تاکید کرد هر وقت احساس کند که موثر نیست، خودش می‌رود.
به گزارش طرفداری، ذبیح‌الله پورشیب کاپیتان تیم ملی کاراته ایران سال‌هاست از نفرات اصلی این رشته به شمار می‌رود. قهرمان سه دوره جهان و چهار دوره آسیا در 34 سالگی همچنان قصد دارد به فعالیت حرفه‌ای ادامه بدهد. البته نتایج اخیر ملی‌پوشان باعث شده انتقادات از او و دیگر ملی‌پوشان شدت بگیرد.
ذبیح الله پورشیب در خصوص وضعیت خود اظهار داشت:
تمریناتم را برای مسابقات لیگ دنبال می‌کنم و باید خودم را همیشه تا جایی که امکان دارد، آماده نگه دارم تا ببینم در آینده چه چیزی پیش می‌آید.
وی در پاسخ به این سوال که آیا با وجود آسیب دیدگی، در هفته پایانی لیگ به میدان می‌رود، گفت:
قبل از قهرمانی آسیا آسیب دیدگی داشتم و در هفته اول لیگ نیز این آسیب دیدگی تشدید شد و کارم را سخت کرد. در این مدت تلاش کردم مقداری به مصدومیتم رسیدگی کنم تا در هفته پایانی لیگ، همراه تیم دانشگاه آزاد باشم.
کاپیتان تیم ملی کاراته با اشاره به عملکرد ضعیف دانشگاه آزاد در فصل جاری تصریح کرد:
دانشگاه سال‌ها تیم اول ایران بود. با وجود همه مدعیان، دانشگاه ثابت کرد بهترین تیم ایران است اما امسال شرایط متفاوت بود. قبل از شروع مسابقات نمی‌توان تیمی را قهرمان دانست و در این فصل دیگر تیم‌ها خیلی خوب یارگیری کردند و شرایط به گونه دیگری شد.
پورشیب درباره برنامه‌های خود برای سال آینده گفت:
اول باید مصدومیتم را به طور کامل برطرف کنم. مسابقات مهمی در پیش داریم و همه تلاش می‌کنند تا اعزام شوند. در هر وزن چند ورزشکار خوب و مدعی داریم و از حالا نمی‌توان چیزی را پیش‌بینی کرد. شرایط بدنی و روحی برای تعیین نتایج خیلی مهم است. مسئله مهم این است که کاراته ایران موفق باشد و نباید به نام افراد زیاد توجه کنیم.
وی افزود:
همه ورزشکاران به المپیک و بازی‌های آسیایی نگاه ویژه‌ای دارند چراکه اهمیت زیادی برای ورزش کشورمان دارد. با توجه به زمانی که مانده، امیدوارم بهترین نفرات انتخاب شوند. تلاش می‌کنم به ترکیب اصلی برسم و در هانگژو موفق شوم.
کاپیتان تیم ملی کاراته در خصوص اینکه گفته می‌شود دوران قهرمانی پورشیب، امیر مهدی‌زاده، سجاد گنج‌زاده و بهمن عسگری تمام شده و باید بروند، به ایرنا گفت:
متاسفانه در کاراته این مسئله جا افتاده و انقدر بازیکنان را تحت فشار می‌گذارند که در گذشته برخی قهرمانان در ۲۴ یا ۲۵ سالگی خداحافظی کردند، این در حالی است که کاراته‌کا از ۲۶ سالگی به بعد، کامل می‌شود و در اوج پختگی قرار می‌گیرد. هیچ وقت به این حرف‌ها گوش نداده‌ام و مسیر خود را می‌روم. تا زمانی‌که موثر بوده و توان داشته باشم به ورزش کشور و کاراته کمک کنم، به حضور در دنیای قهرمانی ادامه می‌دهم. باور کنید هر لحظه که بفهمم که دیگر نمی‌توانم، خودم خداحافظی می‌کنم. همیشه روی پای خودم بوده‌ام و این مسئله را فراموش نمی‌کنم.
پورشیب درباره اینکه آیا با توجه به تحصیلات و تجاربی که از دوران قهرمانی دارد به حضور در دنیای مربیگری فکر می‌کند، خاطرنشان کرد:
اکثر ورزشکاران و قهرمانانی که خداحافظی می‌کنند به فکر مربیگری هم هستند و من هم از این مسئله جدا نیستم. سال‌ها در کاراته زحمت کشیده و تجارب زیادی دارم.درس خوانده‌ام، قهرمان شده‌ام و ارتباط بین‌المللی دارم و اگر مسئولان بخواهند، دوست دارم پس از دنیای قهرمانی در عرصه مدیریتی یا مربیگری در خدمت ورزش و کاراته ایران باشم.
