معرفی کوتاه لئوناردو بونوچی
لئوناردو بونوچی (Leonardo Bonucci)، فوتبالیست مشهور دنیای فوتبال است که در سال 1987 به دنیا آمده و در حال حاضر 35 ساله است. بونوچی بازیکن اسبق و محصول آکادمی باشگاه ویتربسه به حساب می‌رود و کسب عناوین قهرمانی چون یورو 2020 و سری‌آ ایتالیا در کارنامه‌اش دیده می‌شود. ارزش تقریبی بونوچی در ترانسفرمارکت در حال حاضر 4 میلیون یورو اعلام شده است.
اختصاصی طرفداری| بونوچی از جمله بازیکنان ثابت باشگاه یوونتوس به شمار می‌رود و طی فصل جاری و براساس آماری که تا به اینجای فصل (بهمن 1401) از او ثبت شده، توانسته بیش از 1000 دقیقه در 15 بازی برای تیمش به میدان برود و 2 گل هم به نامش ثبت شده است. در جدول زیر، مروری سریع بر اطلاعات کلی بونوچی کرده‌ایم که مشاهده می‌کنید:
اطلاعات کامل لئوناردو بونوچی
کودکی، زندگی شخصی و ورود بونوچی به فوتبال
بونوچی متولد 1 می در شهر ویتربو، مرکز استان ویتربو واقع در ناحیه لاتزیو است. این بازیکن یکی از دو فرزند خانواده خود در کنار برادر بزرگ‌ترش، ریکاردو بونوچی است. پدر او، کلاودیو بونوچی و مادرش دوریتا بونوچی نام دارند. کلاودیو بونوچی تاجر بود و به فروختن رنگ نیز می‌پرداخت. ریکاردو بونوچی، برادر لئوناردو نیز فوتبالیست بود و عضو تیم شهر خود، ویتربسه بود که در رقابت‌های سری‌سی ایتالیا حضور داشت.
دوران کودکی بونوچی
زادگاه لئوناردو بونوچی، شهر ویتربو، مرکز استان ویتربو در ناحیه‌ی لاتزیو و در قسمت غربی مرکز ایتالیا است که در فاصله شصت و پنج کیلومتری رم واقع شده و با جمعیت حدود شصت هزار نفر، بخش کوچکی را در قلب ایتالیا تشکیل داده است.
لئوناردو بونوچی از همان سنین کودکی که مقداری هم اضافه وزن داشت، علاقه خود را به فوتبال نشان داد و خانواده‌اش نیز اطمینان یافتند که او استعداد کافی برای پیشرفت را دارد. بنابراین لئوناردو به عضویت تیم محلی شهر خود که پیانوسکارانو نام داشت درآمد. در این میان نباید از نقش برادر بزرگ‌تر بونوچی غافل شد. ریکاردو که 5 سال از او بزرگ‌تر، لئوناردو را همه‌جوره حمایت می‌کرد. از بردن لئو به تمرینات گرفته تا محافظت از او و همچنین اطمینان از این که برادر کوچک‌ترش همیشه با لباس‌های تمیز وارد تمرین فوتبال شود. بونوچی پس از اتمام سنین کودکی‌اش، تصمیم گرفت تا برای ادامه دادن مسیر فوتبالی خود، در 13 سالگی عضو تیم زیر 15 ساله‌های ویتربسه شود.
همسر و فرزند بونوچی
همسر و فرزندان بونوچی
لئوناردو بونوچی در سال 2011 با مارتینا ماکاری که یک بلاگر و وب‌لاگ‌نویس موفق است ازدواج کرد. مارتینا همچنین در گذشته به عنوان مدل در صنعت مد نیز فعالیت می‌کرد. او بدلیل موفقیت در شغل خود بسیار معروف است. آشنایی لئو و مارتینا به سال 2008 برمی‌گردد. آن‌ها دو پسر به نام‌های لونزو و متئو و یک دختر به نام ماتیلدا دارند که کوچک‌ترین عضو خانواده است. ناگفته نماند که پسر دوم بونوچی، متئو، بدلیل یک بیماری حاد مجبور به جراحی شد و بونوچی در آن مقطع (سال 2014)، تصمیم به ترک فوتبال برای رسیدگی به پسر خود داشت.
دوران ابتدایی فوتبال بونوچی
بونوچی بین سال‌های 2000 تا 2004 عضور تیم‌های پایه‌ی ویتربسه بود. ویتربسه یک باشگاه کوچک فوتبال در لاتزیو است که هم‌اکنون در سری سی ایتالیا فعالیت می‌کند. اما بونوچی نوجوان در همین باشگاه کوچک هم درخشید و عملکردش توجه چندین باشگاه را به خود جلب کرد. اینترمیلان لئوناردو را در تابستان 2005 و در 18 سالگی از ویتربسه قرض گرفت. بونوچی در همان تابستان و در بازی‌های پیش‌فصل، دقایقی برای اینتر به میدان رفت و سپس عضو تیم زیر 20 ساله‌های این باشگاه شد. لئوناردو سابقه‌ی یک عنوان قهرمانی در لیگ جوانان ایتالیا با پیراهن اینترمیلان را در کارنامه دارد.
دوران ورزش حرفهای بونوچی
بونوچی اولین بازی خود را در سری‌آ برای اینترمیلان، در آخرین هفته‌ی این رقابت‌ها در ماه می 2006 انجام داد. جایی که در نهایت نراتزوری در مقابل کالیاری با نتیجه 2-2 متوقف شد.
لئوناردو بونوچی در اینتر
مدیران اینتر ابتدا در تابستان 2006 قرارداد بونوچی را دائمی کردند و او را از ویتربسه خریدند؛ اما در تابستان 2007، بونوچی جوان را همراه تعدادی دیگر از بازیکنان جوان‌شان با قرادادی قرضی به تیم ترویزو در سری بی ایتالیا منتقل کردند. بونوچی در آن فصل 27 بازی را در سطح دوم ایتالیا برای ترویزو انجام داد. او تنها بازیکن قرض‌داده شده‌ی نراتزوری بود که برای فصل بعد به اینترمیلان بازگشت؛ اما مجدداً برای فصل 2009-2008 به ترویزو قرض داده شده تا مسیر پرفراز و نشیب بونوچی جوان در اینترمیلان ادامه داشته باشد و طی سه سال حضور در جمع نراتزوری‌ها فقط یک بار برای این ترم به میدان رفت! بونوچی حتی در فصل 2009-2008 نیز از تیم ترویزو به صورت قرضی به تیم پیزا پیوست که آن تیم هم در رقابت‌های سری بی حضور داشت. پاس‌کاری بونوچی توسط اینتر تمامی نداشت. در تابستان 2009، اینترمیلان بونوچی و چندتن دیگر از بازیکنانش را به عنوان بخشی از قرارداد دیه‌گو میلیتو، دومین گلزن برتر سال 2009 لیگ ایتالیا و تیاگو موتا که قرار بود از جنوا به اینتر بپیوندند، به جنوا منتقل کرد. در جولای همان سال نیز جنوا بونوچی را با قرارداری به ارزش 75/1 میلیون یورو به تیم باری فروخت تا باری، آخرین مقصد سفر پرفراز و نشیب مارکوپولوی جوان ایتالیا باشد.
لئوناردو بونوچی در اینتر
لئوناردو بونوچی در یوونتوس
سرانجام باری، تیم تحت هدایت جیان پیرو ونتورا، جایی که بود لئوناردو بتواند پتانسیل‌‌های خود را نشان دهد. سبک دفاعی تیم ونتورا یک طرف و حضور دیگر مدافع مستعد آن سال‌های ایتالیا، آندره‌آ رانوکیا در طرف دیگر، باعث شده بود تا بونوچی عملکرد بسیار خوبی از خو به جای بگذارد و تا اواسط فصل، دومین بازیکن برتر سری‌آ از حیث عملکرد دفاعی باشد.
نمایش‌های خوب بونوچی در لباس باری، یوونتوس را مجاب کرد که او را به خدمت بگیرد. در تابستان 2010، یووه بونوچی را با قرادادی 15 میلیون یورویی از باری خریداری کرد تا دوران درخشان و البته یکنواخت لئوناردو در تورین آغاز شود. او در همان بازی‌های اول فصل توانست در ترکیب اصلی بیانکونری جای بگیرد و نخستین بازی خود را در رقابت‌های یورولیگ مقابل شامروک راورز انجام داد. بونوچی اولین گل خود برای یوونتوس را نیز در همان رقابت‌ها و در برابر استورم‌گراز به ثمر رساند.
با حضور مدافعانی چون جورجو کیه‌لینی، آندره‌آ بارزالی و لئوناردو بونوچی، آنتونیو کنته، سرمربی وقت یوونتوس، دردسر شیرینی برای انتخاب زوج خط دفاعی تیم خود داشت. دست آخر برای این که کنته بتواند از هر سه مدافع خوب خود بازی بگیرد و افزون بر آن، عملکرد دفاعی یوونتوس را نیز بهبود ببخشد، از سیستم 2-4-4 به سیستم 2-5-3 روی آورد تا هر سه ستاره خط دفاعی بانوی پیر، به طور همزمان در ترکیب اصلی قرار بگیرند. تغییری که بر روند امتیازگیری یووه نیز تأثیر مثبت گذاشت. آن‌ها فصل 2011-2012 را بدون شکست و با کسب قهرمانی در سری‌آ به پایان رساندند تا بار دیگر اسکودتوی طلایی را پس از سال‌های سیاه کالچوپولی بدست آورند. اما این تازه شروع دوران طلایی بونوچی و یووه بود. آن‌ها 8 فصل پیاپی بر بام فوتبال ایتالیا ایستادند و تیمی توان رقابت با بیانکونری را نداشت. یووه در ژولای 2012، قرارداد 5 ساله جدیدی را با بونوچی امضاء کرد تا آینده درخشان خط دفاعی خود را برای سال‌ها تضمین کند. لئوناردو بونوچی اولین بازی خود را در لیگ قهرمانان اروپا، در فصل 2013-2012 و در مقابل چلسی انجام داد و اولین گل خود در این رقابت‌ها را نیز در برابر شاختار دونتسک به ثمر رساند. خط دفاعی سه نفره یووه، نه تنها در ایتالیا بلکه در اروپا به یکی از بهترین خطوط دفاعی تبدیل شد و سال‌ها مهاجمان حریفان کار بسیار سختی در عبور از این سه نفر داشتند که به طور مستعار آن‌ها را BBC (Bonucci, Barzagli, Chiellini) می‌نامیدند. اگر هم خط دفاعی شکسته می‌شد، سنگربان مطمئنی به نام جان لوییجی بوفون در درون دروازه ایستاده بود.
با ورود ماسیمیلیانو آلگری به یوونتوس، شرایط برای بونوچی و بیانکونری خصوصا در رقابت‌های اروپایی بهتر هم شد. آن‌ها علاوه بر اینکه در ایتالیا یکه‌تازی می‌کردند، توانستند در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۴ به فینال چمپیونزلیگ راه یابند و رئال مادرید، مدافع عنوان قهرمانی را در مرحله نیمه‌نهایی شکست دهند. اما در آخر دست بونوچی و یووه از فتح جام کوتاه ماند و بارسلونا جام را به خانه برد. دو فصل بعد مجدداً یوونتوس به عنوان یک مدعی در اروپا ظاهر شد و بونوچی در آن رقابت‌ها، در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داد. اوج عملکرد فوق‌العاده بونوچی و به طور کلی خط دفاعی یووه، در بازی رفت و برگشت مرحله یک‌چهارم نهایی بود که توانستند در هر دو بازی مقابل بارسلونا دروازه خود را بسته نگه دارند و در نهایت راهی فینال شوند. خط دفاعی یووه پیش از رسیدن به فینال تنها سه گل را در کل رقابت‌ها دریافت کرده بود. اما در بازی نهایی اتفاقات برای آن‌ها جور دیگری رقم خورد و رئال مادرید با درخشش بی‌نظیر رونالدو، یووه را با چهار گل در هم کوبید و مجدداً بونوچی و یوونتوس مسابقات را بدون کسب جام ترک کردند. عملکرد بونوچی در آن فصل به حدی خوب بود که در تیم منتخب فصل یو‌سی‌ال قرار گرفت.
لئوناردو بونوچی در یوونتوس
لئوناردو بونوچی در میلان
بونوچی طی 7 فصل حضور پیاپی در یووه، به ۶ قهرمانی سری‌آ رسید و پشت سر جورجو کیه‌لینی راه جاودانگی و اسطوره شدن را پیش می‌رفت. تا اینکه خبر داغی فوتبال ایتالیا و اروپا را در شوک فرو برد؛ لئوناردو بونوچی به میلان پیوست!
بونوچی این گونه دلیل جدایی خود از یووه را بیان کرده بود: «در آخرین فصل حضورم در یووه مقداری رابطه‌مان شکننده شده بود.» البته لوچانو موجی، رئیس سابق یووه، دلیل جدایی لئوناردو را اختلاف با خود شخص آلگری می‌داند. در هر حال بونوچی با قراردادی به ارزش 42 میلیون یورو راهی سن سیرو شد. سرمربی وقت میلان، وینچنزو مونتلا نیز او را کاپیتان اول تیم خود نامید. اما بونوچی در لباس میلان به هیچ وجه نتوانست عملکرد خود در تورین را تکرار کند. میلان شکننده‌ی آن سال‌ها هم در حدی نبود که بونوچی بتواند به تنهایی مشکلات این تیم را حل کند.
بونوچی که فصل گذشته را در فینال چمپیونزلیگ بازی کرده بود، برای روسونری در لیگ اروپا به میدان رفت و به طور کلی فصلی ناامیدکننده را با میلان سپری کرد. شاید تنها صحنه به یاد ماندنی از بونوچی در آن فصل، گلی بود که وارد دروازه تیم سابق خود و بوفون کرد که البته برای جلوگیری از شکست 1-3 میلان کافی نبود. در نهایت بونوچی پس از تنها یک فصل تصمیم به ترک روسونری گرفت. یوونتوس با اسکودتویی که در فصل حضور بونوچی در میلان گرفت، به او ثابت کرد که چیزی را در راه قهرمانی سری‌آ از دست نداده است. همچنین از محبوبیت بونوچی نزد هواداران یوونتوس به خاطر همان انتقال جنجالی کاسته شد؛ به طوری که حتی آلگری نیز در مصاحبه‌ای گفت: «کاپیتان اول من کیه‌لینی و کاپیتان دوم من دیبالاست. بونوچی هم می‌توانست کاپیتان سوم باشد اما یک بار تصمیم به ترک یوونتوس گرفت. او می‌تواند برود از خیابان برای خودش بازوبند بگیرد و با آن سرگرم شود.»
لئوناردو بونوچی در پیراهن میلان
لئوناردو بونوچی در بازگشت یوونتوس
بونوچی که از ترک یووه و پیوستن به میلان پشیمان بود، درخواست خروج داد. مدیران یووه با بازگشت وی موافقت کردند و او را در ازای ماتیا کالدارا و البته گونزالو هیگوایین به صورت قرضی، معاوضه کردند. به هر حال نمی‌شد از قابلیت‌های فنی بونوچی گذشت. افزون بر آن، پا به سن گذاشتن آندره‌آ بارزالی و روی آوردن آلگری به سیستم 2-4-4، یووه را مجاب به استفاده از یک مدافع مستحکم به عنوان زوج جورجو کیله‌لینی در خط دفاعی می‌کرد. بنابراین بونوچی مجدداً توانست جای خود را در ترکیب اصلی یووه برای سال 2019-2018 بدست آورد. او توانست دو سال پیاپی دیگر طعم قهرمانی در سری‌آ را بچشد و یکی از بازیکنان ثابت آلگری و بعد از او، مائوریتسیو ساری بود. اما در دو فصل اخیر با حضور پیرلو و سپس بازگشت آلگری، دست بونوچی و یوونتوس از فتح جام کوتاه ماند. به طور کلی لئوناردو بونوچی بیش از 490 بازی در رقابت‌های مختلف برای یوونتوس انجام داده و 37 گل و 10 پاس گل هم به ثبت رسانده‌است.
بونوچی در تیم ملی ایتالیا
بونوچی در سال 2007 به تیم زیر 21 سال‌های ایتالیا دعوت شد. اما هیچگاه در یک بازی رسمی برای تیم جوانان ایتالیا به میدان نرفت. اولین بازی لئوناردو برای تیم ملی بزرگسالان ایتالیا، مربوط به ماه مارس 2010 بود، جاییکه مارچلو لیپی، سرمربی وقت آتزوری، بونوچی را در بازی دوستانه مقابل کامرون، همراه با جورجو کیه‌لینی و فابیو کاناوارو در خط دفاعی به کار گرفت. بونوچی اولین گل ملی را پیش از جام جهانی 2010 و در مقابل مکزیک به ثمر رساند. او در لیست نهایی لیپی برای جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی قرار گرفت؛ اما در آن رقابت‌ها به میدان نرفت. ایتالیا نیز خیلی زود، با سه تساوی در دور گروهی از مسابقات کنار رفت. با خداحافظی کاناوارو از تیم ملی ایتالیا، بونوچی جای او را در ترکیب اصلی آتزوری برای رقابت‌های یورو 2012 گرفت و ایتالیا تا رسیدن به فینال کمک کرد؛ اما ایتالیای چزاره پراندلی متحمل شکست سنگین 0-4 در دیدار نهایی مقابل اسپانیا شد و لاجوردی‌ها به مدال نقره بسنده کردند. بونوچی مدال برنز جام کنفدراسیون‌های 2013 برزیل را نیز به کارنامه خود اضافه کرد و آماده حضور در جام جهانی 2014 شد.
بونوچی دو بازی اول را روی نیمکت نشست و در بازی سوم مقابل اروگوئه، اولین و آخرین بازی ملی خود را در جام‌های جهانی انجام، جاییکه با نتیجه 0-1 شکست خوردند و مجدداً در دور گروهی حذف شدند. اما روزگار ایتالیا در جام‌های جهانی سیاه‌تر هم شد. آن‌ها حتی نتوانستند موفق به حضور در جام جهانی 2018 روسیه و 2022 قطر شوند و در مرحله پلی‌آف، به ترتیب مقابل سوئد و مقدونیه شکست خوردند. تنها دوره‌ی درخشان لئوناردو در لباس آتزوری، مربوط به رقابت‌های یورو 2020 بود.
ایتالیای پوست‌اندازی‌کرده‌ی روبرتو مانچینی پس از ناکامی مجدد در یورو 2016 که در یک‌چهارم نهایی آن مسابقات، توسط آلمان در ضربات پنالتی حذف شدند، این بار به دنبال فرصتی بودند تا ناکامی‌های اخیر خود را جبران کنند. بونوچی در کنار کیه‌لینی به عنوان مردان خط دفاع آتزوری، در دور گروهی بسیار درخشیدند و هیچ گلی دریافت نکردند. با احتساب سه بازی دور گروهی، ایتالیا 11 بازی پیاپی بود که هیچ گلی دریافت نکرده بود. با مصدومیت کیه‌لینی در دور گروهی، بونوچی به عنوان کاپیتان موقت ایتالیا برای ادامه مسابقات انتخاب شد. آن‌ها به ترتیب اتریش، بلژیک و اسپانیا را در مراحل حذفی شکست دادند و راهی دیدار نهایی شدند. در بازی فینال ابتدا از انگلیس عقب افتادند، اما این لئوناردو بونوچی بود که در نیمه دوم گل تساوی ایتالیا را به ثمر رساند تا کار به وقت‌های اضافه بکشد. قطعاً این گل، مهم‌ترین گل بونوچی در دوران حرفه‌ای‌اش محسوب می‌شود.
در آخر ایتالیا با پیروزی در ضربات پنالتی، جام را پس از 53 سال از خاک انگلیس، به رم برد. بونوچی به عنوان برترین بازیکن فینال انتخاب شد و فریادهای It's Coming to Rome او به یادماندنی‌ترین سکانس از خوشحالی ایتالیایی‌ها پس از کسب جام بود. همچنین بونوچی در تیم منتخب یورو 2020 نیز قرار گرفت.
بونوچی و جام قهرمانی یورو 2020
رکوردهای مهم و دانستنی‌های جالب در خصوص بونوچی
برخی از رکوردها و شنیدنی‌های جالب در خصوص بونوچی به شرح زیر است:
- مسن‌ترین گلزن تاریخ فینال‌های یورو با 34 سال و 71 روز سن
- تنها بازیکن تاریخ ایتالیا در کنار آندره‌آ پیرلو که در دو یورو پیاپی گلزنی می‌کند
- بونوچی در سال 2019 حاشیه‌هایی را برای خود در خصوص ماجرای نژادپرستی مویزه کین ایجاد کرده بود. او اذعان کرده بود که هم توهین‌کنندگان و هم خود بازیکن سیاهپوست در این قضایا نقش دارند
مهم‌ترین نقل قول‌های بونوچی
برخی از نقل قول‌های شنیدنی در خصوص بونوچی به شرح زیر است:
بازیکنی مانند رونالدو تنها با یک حرکت در بازی سرنوشت آن را عوض می‌کند
جدایی ده‌لیخت برای من یک سورپرایز نبود. از حرفهای او می‌شد فهمید که ماندنی نیست. او باید احترام بیشتری به یووه می‌گذاشت
بونوچی که از سال 2005 فعالیت فوتبالی خود را آغاز کرده، تا ژوئن سال 2024 با باشگاهش قرارداد دارد و باید دید در ادامه دوران فوتبالی خود دستخوش چه رخدادها و اخباری شده و به کدام یک از عناوین ملی و باشگاهی مهم در فوتبال دنیا دست پیدا می‌کند.
