این آهنگ از گروهِ Architects به باور برخی از طرفدارها درباره‌ی شرایط فعلی سیاره‌مون، یعنی زمین است. زمین در حال حاضر شرایط بحرانی‌ای را سپری می‌کند و به سمت نابود پیش می‌رود؛ جمعیت زیاد انسانها، تولید زیاد گازهای گلخانه‌ای، مصرف بیش از حد منابع و ... همگی به نابودی زمین سرعت می‌بخشند. کار تا جایی پیش می‌رود که اکوسیستم زمین دچار تغییرات گسترده می‌شود، شاهد تابستان‌های طولانی‌تر و گرم‌تر خواهیم بود، گونه‌های جانوری زیادی منقرض خواهند شد و از همه مهم‌تر، زندگی و وجودیت انسانها روز به روز بیشتر تهدید می‌شود.
در این میان، کسانی هستند که زندگی و جان خود را در راه نجات سیاره فدا کنند و این کار را با افتخار انجام می‌دهند و ترسی از مرگ ندارند.
عده‌ای دیگر از طرفدارها باور دارند که این آهنگ درباره‌ی خودِ انسانهاست، نه چیزی بیشتر. چیزهایی که گروه اول باور دارند درباره‌ی زمین است، گروه دوم باور دارند که درباره‌ی خود انسانها و زندگی‌هایشان است؛ مثل "خزان برگ‌ها در پاییز" که می‌تواند استعاره‌ای از نابودی امید داشته باشد یا "کلاغ‌ها و کبوترها" که نشانه‌ای از مرگ و زندگی یا آشوب و صلح است.
در کل، این به خود شنونده بستگی دارد که چه تفکری درباره‌ی این آهنگ داشته باشد.
From the cradle to the grave
Destined to break like the waves
Existence is so threatening
It takes a fierce grace to crack us open
A moment sat with our sentencing
And the light comes flooding in, oh, the light comes flooding in
When the leaves fall in the spring
از آغاز تا پایان زندگی،
سرنوشتمان این بوده است که مانند موج‌ها شکسته شویم،
زندگی بسیار خطرناک است،
نگاهی از روی خشم نیاز است تا به خودمان بیاییم؛
لحظه‌ای محکومیتمان را نظاره کردیم،
و روشنایی به سرعت همه جا را فرا گرفت، اوه، روشنایی به سرعت همه جا را فرا گرفت.
وقتی برگ‌ها در بهار خزان کنند
May all the beggars be blessed
Like angels with anhedonia
We're all just doing our best
Repeating, "There's nothing left"
That's why we weed out the wonderers
Maybe there's virtue in emptiness
But I still drown in distress
When the leaves fall in the spring
باشد که تمام بی‌نوایان رستگار شوند؛
مانند فرشتگانی که انهدونیا دارند،
همه‌ی ما نهایت تلاشمان را می‌کنیم،
این کلمات را تکرار می‌کنیم: "دیگر چیزی باقی نمانده"
به همین دلیل است که آدم‌های مردد را از بین می‌بریم؛
شاید در پوچی فضیلتی باشد،
اما با این حال درماندگی وجودم را می‌گیرد.
وقتی برگ‌ها در بهار خزان کنند
["انهدونیا (Anhedonia)" اختلالی است که در آن یک فرد نمی‌تواند احساس رضایت و لذت داشته باشد و این کلمه در برابر "یوفوریا (Euphoria)" قرار می‌گیرد که به معنی احساس شادمانی شدید است.
منظور این بخش این است که حتی (شاید) فرشته‌ها هم احساس رضایت نداشته باشند و به دلیل اینکه مجبور به انجام وظایفشان هستند (طبق گفته‌های ادیان) به انهدونیا مبتلا شده‌اند و ما هم مثل این فرشته‌ها نهایت تلاشمان را برای بر طرف کردن مشکلات کرده‌ایم.]
With the ravens here to stay
And the doves all flying away
Sedation feels so welcoming
In the subtle space, there's an endless ocean
But the devils sing and it's deafening
What a world we're living in, oh, we're never listening
When the leaves fall in the spring
وقتی کلاغ‌ها بیایند و بمانند،
و کبوترها پر بزنند و بروند،
خماری بسیار دلچسب به نظر می‌آید؛
در مکانی کوچک، اقیانوسی بی‌کران قرار گرفته است،
اما شیاطین می‌خوانند و صدایشان کر کننده است؛
چه دنیایی است که در آن زندگی می‌کنیم، اوه، هیچگاه گوش نمی‌دهیم.
وقتی برگ‌ها در بهار خزان کنند
[- "کلاغ" نماد مرگ و "کبوتر" نماد صلح و آرامش است.
- در واقع کلمه‌ی "Sedation" به معنی تسکین یا احساسی که بعد از مصرف مُسَکن پیدا می‌کنیم است؛ اما می‌تواند معانی گسترده‌تری هم داشته باشد که به احساس بعد از مصرف مواد مخدر هم ربط پیدا کند.
- "شیاطین" هم به افکار منفی و حالتهای منفی ذهن ارتباط دارد.]
May all the beggars be blessed
Like angels with anhedonia
We're all just doing our best
Repeating, "There's nothing left"
That's why we weed out the wonderers
Maybe there's virtue in emptiness
But I still drown in distress
When the leaves fall in the spring
باشد که تمام بی‌نوایان رستگار شوند؛
مانند فرشتگانی که انهدونیا دارند،
همه‌ی ما نهایت تلاشمان را می‌کنیم،
این کلمات را تکرار می‌کنیم: "دیگر چیزی باقی نمانده"
به همین دلیل است که آدم‌های مردد را از بین می‌بریم؛
شاید در پوچی فضیلتی باشد،
اما با این حال درماندگی وجودم را می‌گیرد.
وقتی برگ‌ها در بهار خزان کنند
I've got a lot to lose, but I won't lie to you
And make-believe sincerity, I'm praying for a remedy
Beloved distant blue, one day, I'll die for you
And swim in sweet serenity 'cause death is not my enemy
چیزهای زیادی برای از دست دادن دارم، اما به تو دروغ نمی‌گویم
و با صداقت ساختگی، برای چاره دعا می‌کنم.
ای آبیِ عزیز که در دوردست‌هایی، یک روز برایت خواهم مرد
و تمام وجودم را آرامشی شیرین فرا می‌گیرد، زیرا مرگ دشمنم نیست
["آبیِ عزیز که در دوردست‌هایی" به تصویری اشاره می‌کند که فضاپیمای "وویجر ۱ (Voyager 1)" در سال ۱۹۹۰ میلادی از فاصله‌ی تقریبا ۶ میلیارد کیلومتری از کره‌ی زمین ثبت کرد و در آن، این کره‌ی خاکی مثل یک "نقطه‌ی آبی کم‌رنگ (Pale blue dot)" به نظر می‌آید.]
I've got a lot to lose, but I won't lie to you
And make-believe sincerity, I'm praying for a remedy
Beloved distant blue, one day, I'll die for you
And swim in sweet serenity 'cause death is not my enemy
چیزهای زیادی برای از دست دادن دارم، اما به تو دروغ نمی‌گویم
و با صداقت ساختگی، برای چاره دعا می‌کنم.
ای آبیِ عزیز که در دوردست‌هایی، یک روز برایت خواهم مرد
و تمام وجودم را آرامشی شیرین فرا می‌گیرد، زیرا مرگ دشمنم نیست
