مطلب ارسالی کاربران
🔥 به بهانه پوکر رونالدو برای النصر، برای او که همیشه «برنده» است/ نوش جانت کریس؛ از فوتبال لذت ببر سالی ۹۰۰۰ میلیارد تومان هم بگیر! (یادداشت)
کریستیانو شب گذشته در پیروزی ۰-۴ تیمش مقابل الوحده، هر چهار گل تیمش را به تنهایی به ثمر رساند (ویدئو) و به وضوح نشان داد سطحش بسیار بالاتر از لیگ عربستان است و لیاقت او همچنان حضور در سطح اول فوتبال اروپاست.
او که با لجبازی تن‌هاخ در بازیهای منچستر نیمکت‌نشین شده بود و مدام بی‌احترامی میدید حالا در عربستان احساس خوشبختی می‌کند. کاپیتان است، فیکس بازی می‌کند، در کانون توجه است، از فوتبال لذت می‌بَرد و با همه‌‌ی این‌ها سالی ۲۰۰ میلیون دلار (سالی ۹۰۰۰ میلیارد تومان) هم دستمزد می‌گیرد. قرارداد او هم ۲ونیم ساله است. یعنی عرب‌ها به او و کیفیتش اعتماد داشته‌اند که علیرغم سن ۳۸ ساله‌اش قرارداد ۶ ماهه یا یک ساله با او ثبت نکرده‌اند. این یعنی اعتماد به رونالدو و احترام به او.
«احترام»؛ چیزی است که رونالدو مدت‌ها در پی آن بود و حالا به آن رسیده است. عرب ها ارزش کریس را دانستند و برایش پول خرج کردند. حالا رونالدو از نظر ذهنی و انگیزشی دوباره احیا شده و شروع به درخشش کرده است. عاشقان فوتبال از رونالدو گلزنی و درخشش میخواستند و کریس هم اعتماد و احترام از سوی تیم و باشگاه. حالا همه به خواسته‌شان رسیدند. حالا همه در حال لذت بردن‌اند. کسی که در 38 سالگی بزرگترین قرارداد مالی تاریخ دنیای ورزش را دریافت می‌کند یک «برنده» است. لطفا اگر چنین شخصی را برنده خطاب نمی‌کنید بازنده هم خطاب نکنید! رونالدو یک ستاره است و یک ستاره باید همیشه در معرض دید باشد و دلبری کند. جای ستاره روی نیمکت و سکو نیست. انتقال از منچستر به النصر افول یک ستاره نبود بلکه تداوم درخشش یک ستاره بود. جایی که به تو احترام نمی‌گذارند جای ماندن نیست. کریس در هیچ مقطع از کریر خود اشتباه نکرد. فلورنتینو پرز (پدرخوانده) که حالا به باج ندادن معروف شده حاضر شده بود در دوئل با ناصر الخلیفی برای جذب ام‌باپه دست به هر کاری بزند اما با عدم تمدید با کریس به خاطر چند میلیون یوروی ناقابل به بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه بی‌احترامی کرد. کاسیاس، رونالدو، راموس و زیدان و... از رئال رفتند (شما بخوانید اخراج شدند) تا تمام افتخارات به پای پدرخوانده نوشته شود. بعد از بازیهای حذفی لیگ قهرمانان سال گذشته که رئالی‌ها جفت شیش می‌اوردند و در هر بازی مجبور به کامبک می‌شدند و به این موضوع افتخار هم می‌کردند و کری می‌خواندند حالا که از بارسای ژاوی عقب افتاده‌اند شاکی شده‌اند که چرا تیمشان خالی از ستاره است و چرا انجلوتی از ترس اخراج تبدیل به «بله‌قربان‌گو»ی پرز شده است و چرا برای جذب بازیکن به باشگاه فشار نیاورد. قهرمانی‌های اروپایی قاطعانه در دوران رونالدو کجا و قهرمانی پارسال کجا! رئال در سال گذشته به اندازه تمام تاریخ خود کامبک زد و کسی سوال نکرد که چرا رئال به عنوان بزرگترین باشگاه جهان باید اینقدر کارش گره بخورد که در هر بازی یا در هر مرحله حذفی مجبور به کامبک شود و حذف یا صعودش به یک مو بند باشد! قهرمانی لالیگا در حضور یکی از نابسامان‌ترین دوران بارسا هم به نظر نمی‌رسد افتخار بزرگی باشد. خودکرده را تدبیر نیست. یوونتوس هم که بعد از رفتن رونالدو در سراشیبی افتاده و چنانچه امسال به سری بی سقوط نکند شانس آورده است. درباره‌ی دستاوردهای تن هاخ برای منچستر هم باید تا پایان فصل صبر کرد. رونالدو اگر برنده تمام این داستان‌ها نباشد قطعا یک بازنده هم نیست. قبلاً هم جایی نوشته بودم که اگر پاری‌سن‌ژرمنی به پشتوانه نفت دولت قطر وجود نداشت که قوانین فیرپلی مالی را مضحکه خود کند مسی هم به احتمال زیاد بعد از ترک بارسا راهی خاورمیانه میشد. رونالدو در رده ملی و در جام‌های جهانی هم یه ناکام نبود. اگر اینگونه باشد در جام‌جهانی یک تیم قهرمان است و بقیه 31 تیم دیگر ناکام! بضاعت هر تیم مشخص است. کمااینکه پرتغال در دوران رونالدو موفق شد بزرگترین افتخار تاریخ فوتبال کشورش را با قهرمانی در یورو 2016 به دست بیاورد. این 4 گل رونالدو هرقدر هم بی ارزش تلقی شود یک تودهنی محکم به افرادی بود که او را بابت پیوستن به النصر مورد تمسخر قرار داده بودند.
اینطور که به نظر می‌رسد ستاره پرتغالی همین امسال خیلی از رکوردهای لیگ عربستان را به نام خود ثبت خواهد کرد و اگر با این ریتم ادامه دهد اقای گلی در لیگ عربستان در پایان همین فصل هم برای او در دسترس است.
ویدئوی ۴ گل کریس مقابل الوحده
