عبدالرسول حیدریشادی آدمی را مغرور و سرمست می کند و جای ژرف نگری را پر می کند... اندوه آدمی می کاهد و راه بروز استعداد را می بند.حال اگر مربی نتوانست براحساس خود به گونه ای قلبی غلبه کند نباید آنرا بروز دهد تا شاگردان را نیز احساساتی کند تا از باز دهی آنان بکاهد. آدمی میان شادی و غم قدرت تفکر را از دست می دهد و نمی تواند تصمیمی درست و مناسب گیرد.اگر تصمیم نیز بگیرد احساساتی خواهد بود که بدرد کار سازنده نمی خورد.کار مربی این است که علل پیروزی و شکست را مطالعه کرده و در یابد تا خود دچار شکست نشود و راه پیروزی پیدا کند چون پیروز شد بجای شادی سرمستانه باز باید مطالعه کرده دلایل پیروزی را شرح داده ،آنها را تقویت کند.غم شکست یا شادی پیروزی از آن سطحی نگران و ساده انگاران است....................................... نه کار مربی که دریاست.....................فوتبال برای این است که غرورها را بشکند و بت ها را خراب کند و خام طبعی بشر را به پختگی برساند............................مربی گری کار ساده ای نیست آن را به شوخی نگیرید.
