ملی‌پوش سابق کشتی آزاد در مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور، تصمیم به خداحافظی گرفت.
به گزارش طرفداری، بهمن تیموری قهرمان کشتی آزاد آسیا در سال 2019 و ملی‌پوش وزن 79 کیلوگرم ایران در مسابقات جهانی نورسلطان، به دلیل مصدومیت از ناحیه کمر، مدت زیادی از تیم ملی و تشک کشتی دور بود.
او یکی از کشتی‌گیران حاضر در وزن 86 کیلوگرم مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور بود. تیموری تلاش خود را برای حضور دوباره در سطح اول کشتی انجام داد اما نتوانست مثل گذشته درخشان ظاهر شود. او رو گذشته (چهارشنبه) بعد از پایان رقابت‌های روز نخست، در صفحه شخصی‌اش از خداحافظی با دنیای قهرمانی خبر داد.
مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور از صبح روز گذشته (28 دی) با رقابت مدعیان اوزان 57، 65، 74، 86 و 97 کیلوگرم در سالن هفت تیر تهران آغاز شد. در وزن 86 کیلوگرم، علیرضا کریمی و هادی وفایی‌پور به فینال رسیدند.
تیموری در این باره نوشت:
از تو ممنونم کشتی، از پدر و (مادرم) و دوستانم ممنونم. می‌خواهم از انتها شروع کنم، از خداحافظی‌ها، چراکه نمی‌دانم شاید نتوانم این خط‌ها را بخوانم. غیرممکن است 17 سال را در چند جمله خلاصه کنم. در طول سالیان اخیر، سعی کردم که خودم را از طریق تمرینات کشتی و مسابقه، بیان کنم. چیزی که همه چیز را از زمان کودکی تاکنون برایم راحت‌تر کرده است.
وی ادامه داد:
امروز، زمان روی شانه‌ام زد و گفت: باید رشد کنیم، از فردا، تو بزرگسال محسوب می‌شوی. آن کفش‌ها و لباس‌ها را دربیاور، چراکه تو فردا یک مرد خواهی بود. نمی‌توانی دیگر بوی خوش تشک کشتی را حس کنی. نمی‌توانی عرق خستگی که به صورتت می‌زند و یا شکستی که از حریف خورده‌ای را تحمل کنی. در طول ماه‌های اخیر همیشه از خودم پرسیده‌ام چرا از این خواب بیدار شده‌ام. تصور کنید که کودکی هستید و رویای خوبی دارید و مادرتان شما را بیدار می‌کند تا به مدرسه بروید. شما می‌خواهید به رویای‌تان ادامه دهید، اما دیگر نمی‌توانید.
آزادکار سابق تیم ملی تصریح کرد:
این دیگر یک رویا نیست، واقعیت است. دیگر نمی‌توان به ادامه آن برگشت. می‌خواهم این دل‌نوشته را به همه شما، همه دوستانی که از من حمایت کردید، تقدیم کنم. اکنون واقعا رقابت با حریفان به پایان رسید، برای آخرین بار پیراهن را از تنم درمی‌آورم. آن را کنار می‌گذارم، حتی اگر دیگر نتوانم به اندازه کافی در مورد آن صحبت کنم و شاید هرگز نتوانم. (بماند که در این چند سال چه‌ها که برایم اتفاق افتاد) من را به خاطر این که نمی‌توانم دیگر باعث شادی و خوشحالی دوستان و هم‌باشگاهی‌هایم شوم عفو کنید اما خاموش کردن چراغ‌ها خیلی سخت است.
تیموری خاطرنشان کرد:
اکنون، زمان آن فرا رسیده که از تمام هم‌رزمانم، تمام رمربیان و تمام کسانی که در این مدت کنار من بودند تشکر کنم. همشهری‌های عزیزم، شما همیشه در زندگی من بودید و هستید و خواهید بود. دیگر نمی‌توانم شما را با مسابقاتم سرگرم کنم اما قلبم همیشه با شما خواهد بود. اکنون از پله‌ها پایین می‌روم و به رختکنی می‌روم که مانند یک کودک از من استقبال کرد و اکنون مانند یک مرد از آن خارج می‌شوم.
وی تاکید کرد:
افتخار می‌کنم و خوشحالم که در این رشته شاید دستاوردی که لیاقتش را داشتم به دست نیاوردم ولی در عوضش دوستان و (برادرانی به دست آوردم که هیچ مادری قادر به زاییدنش نیست) بهمن تیموری فرزند کوچک جامعه کشتی.
