سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد به انتقاد از شیوه انتخاب سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال پرداخت.
به گزارش طرفداری، قهرمان سابق کشتی جهان که سال‌ها سرمربی تیم ملی کشتی آزاد ایران بوده، در حال حاضر مشغول آموزش و تمرین با نسل آینده در خانه کشتی منصور برزگر در ولنجک است.
منصور برزگر که به تازگی درگیری لفظی تند و تیزی با عباس جدیدی، دیگر قهرمان سابق جهان داشته، اعتقاد دارد کشتی مثل چاه نفت است. او در ادامه به شیوه انتخاب مربیان در ورزش ایران پرداخت و اعلام کرد هیچ عقل سلیمی در فاصله زمانی اندک تا مسابقات مهم، مربی خارجی جذب نمی‌کند.
وی درباره اینکه چقدر به نسل بعدی کشتی ایران امید دارد، اظهار داشت:
کشتی در ایران مثل چاه نفت است، هر وقت اکتشاف کنند نفت در می‌آید. ما در کشتی ریشه داریم. در رشته‌های دیگر فقط حرف می‌زنیم و مربی از این طرف و آن طرف وارد می‌کنیم چون رشته‌هایی وارداتی هستند. اگر بگوییم کشتی متعلق به ایران است، نه به خاطر محیط و جغرافیای امروز است بلکه محدوده قفقاز که در گذشته از آن ایران بود، این ادعا را اثبات می‌کند. شما مدال‌های توزیع‌شده در کشتی دنیا را ببینید که چقدر از آن مربوط به 17 شهر قفقاز است؛ آنهایی که قبلا از آن ایران بودند. گرجستان، ارمنستان، ازبکستان، آذربایجان و بخشی از روسیه کنونی که کشتی‌خیز است؛ امروز 70، 80 درصد مدال‌های کشتی جهان بین این منطقه توزیع می‌شود. ببینید چند درصد مدال‌های المپیک برای اینجا است.
وی ادامه داد:
در گوشه گوشه ایران کشتی داریم، هر وقت خوب عمل شود و خوب کار کنند، ما مدعی هستیم. مخصوصا حالا که روس‌ها نمی‌آیند. محرومیت و غیبت در مسابقات بد است، در دوره ما، دو دوره المپیک را از دست دادیم، من مربی بودم، به مسکو و لس‌آنجلس نرفتیم و جوان‌های زیادی را از دست دادیم مثل برادران محبی، سوخته‌سرایی، سلیمانی و... که نتوانستند به مدال المپیک برسند در حالی که خیلی شایسته بودند. مثلا المپیک سئول من را نبردند. ما سال 1983 بهترین تیم را داشتیم که اجازه مسابقه به ما ندادند. با این محرومیت‌ها بهترین جوان‌های ما با حداقل مدال و بدون مدال المپیک کارشان تمام شد.
سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد با انتقاد از برگزاری مسابقات کشتی استانی تهران در رودهن با حداقل امکانات، به تسنیم گفت:
ما یک مسابقه نمی‌توانیم در تهران برگزار کنیم. هیات کشتی پایتخت از برگزاری یک مسابقه انتخابی آبرومند عاجز است. مسابقه را به رودهن دادند که اصلا شرایط میزبانی را نداشت. من در این رقابت‌ها دو سه تا کشتی‌گیر داشتم، یکی دماغش شکست و یکی دستش ضرب خورد. واقعا نمی‌دانم چرا به این شکل مسابقه برگزار می‌کنند. ما در تمام ایران از هیات‌ها چه حمایتی می‌کنیم؟ چرا باید کشتی شهرستان‌های ما مثل کرمانشاه و خراسان این وضعیت را داشته باشد. آیا فدراسیون ما به دنبال ریشه‌یابی رفته است؟ ما بهترین جوان‌ها را داریم، چرا باید فقط یک شهر ما به اسم جویبار که شرق مازندران است به کشتی سرویس بدهد؟ ما در این منطقه کشتی‌گیران خوب و جوانی داریم که مدعی تیم ملی می‌شوند اما در استان‌های دیگر هم نفرات خوب کم نداریم که به مرحله مدعی شدن نمی‌رسند. اگر جویبار را هم نداشتیم کشتی ما چطور می‌شد؟ به جای ریشه‌یابی، با رییس هیات‌ها مبارزه منفی می‌کنیم.
قهرمان پیشین کشتی جهان یادآور شد:
وقتی تهران به عنوان پایتخت نتواند یک مسابقه انتخابی برگزار کند از هیات‌های دیگر چه توقعی داریم. یک مسابقه برگزار شد داد همه درآمد. حالا هم گفته‌اند مسابقات نوجوانان یا نونهالان را می‌خواهند در شمیران برگزار کنند. من گفتم حتی اگر بچه‌ها انتخاب شوند هم نمی‌گذارم آنجا کشتی بگیرند که آسیب ببینند. شاید این مناطق برای برگزاری مسابقه باشگاهی خوب باشد ولی در تهران این همه امکانات داریم. چرا مسابقه انتخابی استانی را باید به چنین مناطقی بدهند که شرایط میزبانی را هرگز ندارند؟
برزگر با اشاره به عملکرد تیم ملی فوتبال در جام جهانی 2022 قطر عنوان کرد:
من با هیچ چیزی کار ندارم اما دلم برای کشتی و جوانان می‌سوزد. مظلوم‌ترین رشته ورزشی ما کشتی است. از کشتی و وزنه‌برداری مدال می‌خواهند، بعد پول و دیگر چیزها برای رشته‌های دیگر مثل فوتبال است. هیچ عقل سلیمی یک ماه مانده به جام جهانی یک مربی خارجی را نمی‌آورد، حالا می‌خواهد کی‌روش باشد یا شاهمرادوف (مربی اهل روسیه و یکی از پرافتخارترین مربیان کشتی آزاد جهان). مربی که شناخت ندارد. بعد چرا شکست را گردن این و آن می‌اندازید؟ منطق می‌گوید کسی در آن مدت کوتاه نمی‌تواند کار ویژه‌ای انجام دهد. هر مربی باشد، با هر جایگاهی، در آن فرصت نمی‌تواند فکر و تاکتیک خودش را پیاده کند. بعد هم ما به انگلیسی 6 بر 2 باختیم که بعد اوت شد و خودش هم نتیجه خاصی نگرفت. البته فوتبالیست‌های ما لیاقت بیشتر از این را دارند ولی با این عملکرد به جایی نمی‌رسیم.
