زلاتان: آنها یک تیم واقعی هستند و بازیکنانی فداکار و بسیار با کیفیت دارند.
عکس هارا قاب کردیم و بر دیوار ذهنمان فرار دادیم ...
سمت چپ اشرف را میبینیم که برگونه مادرش بوسه میزند. وسط سوفیان بوفال را میبینیم که دست در دست مادرش عاشقانه میرقصد...گویی از اینکه مادرش اورا چنین سرافراز میبیند، به خویش میبالد. مگر هدف غایی همه ما غیر از این است که خانواده مان به ما افتخار کنند. سمت راست عکس رگراگی را میبینیم که درحالی که به آسمان پرتاب میشود دهان خود را با وهم باز میکند...شاید در مخیله اش نمی گنجید که در بین برترین ها باشند.
صدای فلسطینی بودند که چندان صدای رسایی نداشت ... آنها فارغ از نتیجه بعد از برد و باخت سجده شکر به جا آورند. ... قدرت آن ذکر های زیرلب را نشان دادند... از مراکش ممنونیم برای اینکه برای ما نماد اعتقاد و احترام خالصانه بود.
آنها فستبوال ظهور ستاره ها بودند. آن از مربی توانمندشان ، ولید رگراگی که 9 شهریور هدایت این تیم را به عهده گرفت. زمان کمی بود تا بتواند اعتماد از دست رفته ستارگان این تیم در زمان هدایت خلیلهودزیچ را برگرداند. او در این سالها آن قدر در میکند.سمینار های مربیان بزرگی از جمله آرتتا شرکت کرده بود که حال به عنوان مربی با دانش از او یاد میشد. با قهرمانی در لیگ مراکش و همچنین لیگ قهرمانان آفریقا افتخاراتی هم به نام خود ثبت کرده بود.
ظهور ستاره ای به نام سوفیان آمرابات که آن وسط را به کامل ترین شکل برای اهالی مغرب جمع میکرد. کاری کرده بود که ستارگان اسپانیا از جمله گاوی و بوسکتس مستاصل در نظر آیند.
خط دفاعی مستحکمی را به جهانیان نشان دادند. از همان خط دروازه با یاسین بونو شگفت انگیز که ابایی از حملات مهلک اسپانیا ، پرتغال و فرانسه از خود نشان نداد. تا سایس در آن وسط خط دفاعی .
یوسف النصیری که یک لحظه کوتاه لازم داشت تا در آسمان پرواز کند و گل صعود به نیمه نهایی را برابر پرتغال به ثمر برساند.
بازی چشم نواز سوفیان بوفال و اوناهی را تا مدتها فراموش نخواهم کرد ، هر از گاهی با یک حرکت فانتزی بازی سرد را داغ میکردند. قدرت حمل توپ بی نظیرشان آنهارا در ذهن من در این جام بسیار برجسته کرده است.
و اما ستاره هایی نام آشنا تر از بقیه که کارشان را به نحو احسن انجام دادند. زیاش در چلسی حال و احوال خوبی را نداشت و خیلی ها زیاش مدل آژاکس را نیز بازیکنی میدانند که بیش از اندازه به آن پرداخته شد(overrated . اما همیشه از آن سال موفق با آژاکس زیاش را بازیکن توانمند و قابل احترامی پنداشتم و منتظر خودنمایی دوباره آن بودم تا اینکه در قطر گل من شکفته شد. سمت چپ حریفات را به خاک و خون میکشید . تاثیر عملکردش وقتی بیشتر میشد که اشرف حکیمی بی نظیر را در پشت سر خود میدید . یک سمت راست رویایی برا هر تیمی .
اما قصه به سر رسید با یادگاری هایی از مراکش که آنهارا در ذهنمان جاویدان
دوباره میگم ممنون مراکش که برای ما نماد اعتقاد و احترام خالصانه بودی...
