تیم ملی ژاپن در اوج شایستگی از دور رقابت های جام جهانی حذف شد.
به گزارش طرفداری، بدون شک می توان تیم ملی ژاپن را یکی از الهام بخش ترین تیم های جام جهانی دانست چرا که این تیم با ثبت نتایج و آماری عجیب در اوج شایستگی از دور رقابت های جام حذف شد. در واقع سامورایی ها مصداق بارز عبارت -تیمی که نمی توان آن را دوست نداشت- بودند و به عنوان نماینده آسیا دو ابرقدرت فوتبال اروپا را شکست دادند و یک تنه ساختار فوتبال کشور آلمان را به چالش کشیدند.
تیم ملی ژاپن در دور گروهی باعث حذف آلمانی شد که با هانسی فیلیک و ستاره های جوانش یکی از اصلی ترین بخت های حضور در مراحل نهایی بود و پس از آن اسپانیایی را شکست داد که صاحب یکی از خاص ترین استایل بازی های جام جهانی است. بازیکنان تیم ملی ژاپن در بازی مقابل شاگردان لوییز انریکه تنها با 17.7 درصد مالکیت توپ، کمترین مالکیت توپ ثبت شده، توانستند ماتادورها را شکست دهند و به مرحله بعدی صعود کنند و رقیب کرواسی شوند و در این بازی هم در حالی که از رقیب خود پیش بودند با چاشنی شانس در ضربات پنالتی شکست را پذیرفتند تا به عنوان یک بازنده سربلند ترک قطر کنند. گریه های مسئولین و کارکنان کمپ تیم ملی ژاپن در قطر به خوبی نشان دهنده ارتباط عمیق به وجود آمده بین این تیم و جام بود و حالا بد نیست اندکی به اتفاقات فنی بازی روز گذشته بپردازیم.
- مهار خط هافبک کرواسی با چاشنی ریسک
در بازی روز گذشته تیم ملی ژآپن با سیستم 541 به میدان آمد و در این سیستم تدابیر ویژه ای برای مهار استراتژی های هجومی کرواسی اتخاذ شده بود. در تیم هایی که معمولا مارسلو برزوویچ را در ترکیب خود دارند شما به عنوان رقیب در ابتدا باید برنامه هایی برای حرکات این بازیکن داشته باشید چرا که هم در این اینتر و هم در کرواسی برزوویچ به عنوان پست 6 در خط هافبک نقش دریافت توپ از عقب زمین و انتقال آن را به فاز های بعدی بازی دارد. در همین راستا دابل پیوت میانی تیم ملی ژاپن یعنی موریتا و اندو به تناوب مسئول کاور کردن برزوویچ در طول بازی بودند. حتی زمانی هم که توپ از برزوویچ فاصله داشت یکی از دو هافبک تیم ملی ژاپن اولین گزینه پاس کروات ها که معمولا کواچیچ بود را مارک می کرد و دیگری بروزوویچ را کاور می کرد تا اینگونه کرواسی نتواند از کانال های میانی توپ را به جلو انتقال بدهد. در این شرایط مدافعین کرواسی که آغاز کننده فرایند بازیسازی بودند هیچ آپشنی برای پاس دادن نداشتند و با فشار از جلوی تک مهاجم تیم ملی ژاپن مواجه می شدند.
در ادامه بحث به گل های بازی می رسیم که هر دو روی ارسال های بلند به ثمر رسید و تقریبا شباهت های زیادی به هم داشت.
ژاپن در این بازی گل اول را به ثمر رساند که تقریبا روی یک ضربه شروع مجدد بود در چنین شرایطی ژاپنی ها برنامه خاصی برای توپ های ارسالی به داخل محوطه جریمه تیم کرواسی داشتند اما این توپ ها را از همان ابتدا به صورت بلند به زمین کروات ها ارسال نمی کردند و با نزدیک کردن دو بازیکن به توپ ابتدا کار را با پاس های کوتاه آغاز می کردند و با توجه به این که کرواسی به صورت زونال مارکینگ مقابل توپ های بلند دفاع می کرد همین پاس کوتاه باعث درگیر شدن دو بازیکن کرواسی مقابل توپ می شد و از طرف دیگر تحرکات ژاپنی ها در محوطه جریمه کرواسی باعث در هم گسیختگی بیش از حد معمول می شد؛ دقیقا مثل صحنه ای که روی گل اول بازی برای ژاپن رقم خورد.
با تمام اتفاقات ژاپن در ضربات پنالتی از دور رقابت ها حذف شد تا اتفاقی مشابه جام جهانی 2010 برای این تیم تکرار شود و کابوس پنالتی ها برای این تیم ادامه داشته باشد. ارزش کار ژاپن را در این تورومنت شاید ما به عنوان مخاطبین ایرانی فوتبال بیشتر درک کنیم چرا که سال هاست در حسرت نمایش های اینچنینی از تیم ملی هستیم. -چیزی از ارزش های ما کم نمی شود- شاید بهتر باشد به جای استفاده کردن این جمله برای تیم ملی خودمان، این جمله را به نام تیم ملی ژاپن در جام جهانی 2022 بزنیم تا درک کنیم چنین جمله ای در چه موقعیتی کاربرد دارد و اختلاف سطح خودمان با همسایگان هم قاره را درک کنیم....