ملی‌پوش والیبال نشسته ایران هم از اعمال تبعیض از سوی وزارت ورزش و جوانان میان فوتبال و دیگر رشته‌های ورزشی انتقاد کرد.
به گزارش طرفداری، جنجال اعطای مجوز واردات خودروی خارجی به بازیکنان تیم ملی فوتبال، همچنان ادامه دارد. ستاره‌های ورزشی؛ از کشتی و والیبال تا واترپلو و دیگر رشته‌ها به پرداخت پاداش هنگفت به شاگردان کارلوس کی‌روش، با وجود باخت مقابل آمریکا و حذف در مرحله گروهی معترض هستند و اعتقاد دارند وزارت ورزش و جوانان برای قهرمانی جهان نیز چنین پاداشی برای دیگر رشته‌های ورزشی در نظر نمی‌گیرد.
در جدیدترین واکنش، مرتضی مهرزاد، غول دوست‌داشتنی 2 متر و 46 سانتی متری تیم ملی والیبال نشسته به این اتفاق اعتراض کرده است. او که چندی پیش همراه با تیم ملی والیبال نشسته ایران در خاک بوسنی به قهرمانی جهان رسید، از غیبت مسئولان در فرودگاه برای استقبال گلایه کرد.
مرتضی مهرزاد در واکنش به اهدای حواله خودرو خارجی برای بازیکنان تیم ملی فوتبال و بی‌توجهی به قهرمانی آنها در مسابقات قهرمانی جهان به میزبانی بوسنی اظهار داشت:
من اصلا می‌گویم وزیر ورزش به جای ۱۵ هزار دلار به فوتبالیست‌ها ۱۰۰ هزار یورو بدهد یا به جای یک حواله خودروی خارجی سه حواله بدهد، چه کسی بهتر از ورزشکار‌ها این مبالغ را دریافت کنند؟ آنها برای به اهتزاز درآمدن پرچم ایران تلاش می‌کنند و دل مردم را شاد می‌کنند. این ورزشکاران هم از مردم هستند و چه بهتر که این پول به مردم برسد، ولی وقتی وزیر ورزش ۱۵ هزار دلار به تیم پاداش می‌دهد و قبل از اینکه صعود تیم قطعی شود یک حواله خودرو می‌دهد چرا به ما که در بدترین شرایط در مسابقات جهانی ۷ بازی را سه بر صفر پیروز شدیم توجهی نکرد و حتی یکی از مسئولان برای استقبال از ما به فرودگاه نیامدند؟
وی ادامه داد:
در مسابقات جهان موفق شدیم تیم آمریکا را با نتیجه سه بر صفر شکست دهیم؛ همین آمریکایی که نتایج آن مهم است، مگر ما می‌گوییم به ما پول بدهند اما چرا حتی با یک شاخه گل به استقبال ما در فرودگاه نیامدند؟ حتی وزیر ورزش به جای خودش به معاونانش هم نگفت که به استقبال ما بیایند. البته در این چند سال به بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌ها عادت کرده‌ایم. در هر تورنمنت و مسابقه‌ای که شرکت می‌کنیم به طور حتم یک مدال برای تیم والیبال نشسته کنار گذاشته‌اند ولی مگر ما آدم نیستیم که حتی با یک شاخه گل هم به استقبال ما نیامدند؟ مسئولان ورزش همه پول‌ها را به فوتبالیست‌ها می‌دهند، هیچ اشکالی ندارد بدهند، اما این تبعیض تا کی ادامه دارد؟ ورزشکاران والیبال نشسته و جانبازان و معلولین بچه‌های سرراهی وزارت ورزش و جوانان هستند. این مسائل برای ورزش ایران زشت است.
ملی‌پوش والیبال نشسته عنوان کرد:
سال گذشته بعد از پارالمپیک توکیو به دیدار رهبر انقلاب رفتیم؛ در آن جلسه رهبری به وزیر ورزش تأکید کردند که حرف‌های ورزشکاران را بشنوید و پیگیری کنید. در آن جلسه مقام معظم رهبری این موضوع را به وزیر ورزش تأکید کردند؛ حالا منِ ورزشکار که عضو کوچکی از این جامعه هستم چه می‌توانم بگویم؟ اگر ما باز هم مثل همیشه گلایه‌های خودمان را مطرح کنیم مگر اتفاقی می‌افتد؟ به ما از کودکی یاد دادند که حق گرفتنی است و باید آن را بگیریم. ما از چه کسی حق‌مان را باید بگیریم؟ بار‌ها وزیر ورزش را دیدیم و به او گفتیم ۷۵ درصد کاری که برای المپیک می‌کنید برای پارالمپیک هم در نظر بگیرید، اما متأسفانه هیچ وقت اتفاقی نمی‌افتد. چرا منِ ورزشکار پارالمپیک با دو مدال طلا باید ماهی یک میلیون تومان حقوق بگیرم؟ من حتی رویم نمی‌شود بگویم ماهیانه چقدر حقوق می‌گیرم.
مهرزاد خاطرنشان کرد:
ما نمی‌گوییم به ما پول بدهند، اما انتظار داریم برای ما احترام قائل شوند. تیم والیبال نشسته در جهان قهرمان شد و ما توانستیم پرچم ایران را در جهان به اهتزاز دربیاوریم اما حتی یکی از مسئولان به خودشان زحمت ندادند به فرودگاه بیایند. اما وزیر ورزش به قطر رفت و ۱۵ هزار دلار هم به بازیکنان داد که من گفتم به جای ۱۵ هزار اصلا ۱۰۰ هزار یورو بدهند، یا به جای یک حواله خودرو ۶ حواله خودرو بدهند. ما به فوتبالی‌ها حسادت نمی‌کنیم. اما ای کاش ذره‌ای از توجهی که به فوتبالیست‌ها کردند به ما که قهرمان جهان شدیم هم داشتند.
ملی‌پوش والیبال نشسته ایران خاطرنشان کرد:
من از این ناراحت می شوم که وزیر ورزش خودش از اهالی ورزش است که ای کاش نبود. او چون خودش ورزشی است به خوبی ورزشکاران را درک می‌کند. زمانی که او به عنوان وزیر ورزش انتخاب شد همه ما خوشحال شدیم که وزیر از جامعه ورزش است و حرف ما را به خوبی می‌فهمد اما اوضاع بدتر شد. ما مدت‌ها است که این حرف‌ها را می‌زنیم اما اتفاقی نیفتاده است. ای کاش مسئولان می‌گفتند جرم ما چیست؟
وی ادامه داد:
جرم ما این است که ورزشکار جانبازان و معلولین هستیم؟ مگر ما به پرچم ایران سجده نکردیم؟ مگر پرچم ایران را در سالن مسابقات به اهتزاز درنیاوردیم؟ دوست دارم مسئولان به ما پاسخ بدهند واقعا جرم ما چیست؟ تا کی این تبعیض و بی‌توجهی به ما ادامه دارد؟ ما در ۶ بازی پیروز میدان شدیم و به فینال رسیدیم. در مرحله فینال برابر تیم بوسنی که میزبان این مسابقات بود و یکی از حریفان سنتی و دیرینه ما محسوب می‌شود؛ در آن جو مسابقه توانستیم این تیم را شکست دهیم و قهرمان شویم اما چه اتفاقی افتاد؟ هیچ کس حتی به ما نگفت دست شما درد نکند. مگر ما خارجی هستیم که اینقدر به ما بی‌تفاوت هستند؟ ما از همین خاک و فرزندان ایران هستیم.
وی تاکید کرد:
الان هم من این حرف‌ها را مطرح کردم اما بعید می‌دانم اتفاقی بیفتد. الان چند هفته است که از مسابقات جهانی برگشته‌ام اما حتی یک نفر از وزارت ورزش پیگیر ما نبود. گفتن این حرف‌ها هم زشت است. همیشه وقتی یک ورزشکار از ایران خارج می‌شود و به کشور دیگر می‌رود، به آنها می گویند خیانت کرده اند اما چرا مسئولان یک بار از خودشان نمی‌پرسند چرا این ورزشکار تصمیم گرفته برود و در کشور دیگری فعالیت ورزشی‌اش را انجام دهد؟ مسئولانی که باعث ایجاد چنین شرایطی شدند باید پاسخگو باشند.
مهرزاد در پایان به آنا گفت:
باز هم تاکید می کنم ما به فوتبال حسادت نمی‌کنیم، من طرفدار پرسپولیس هستم و دوست دارم هزاران هزار یورو و دلار به فوتبالیست‌ها پول بدهند اما در کنارش به ما که در مسابقات جهانی و پارالمپیک همیشه پرچم ایران را به اهتزاز درمی‌آوریم هم توجه کنند. این خواسته زیادی نیست. مسئولان با یک شاخه گل به استقبال تیم قهرمان جهان می‌آمدند و حتی پول آن شاخه گل را هم با ما حساب می‌کردند ولی به تیم ما احترام می‌گذاشتند. گفتن این حرف‌ها زشت است. اگر ما فوتبالی بودیم شرایط بهتری داشتیم اما متأسفانه جرممان این است که ورزشکار جانبازان و معلولین هستیم.
