مقام بایسیکلیچند تا از پست های شمارو دیدم خیلی خودتون رو غرق مفهوم زندگی کردید.
تو زندگی باید مثل آدمی باشیم که کنار ساحل دریا با پاهای برهنه ایستاده.. باید به اندازه به آب دریا اجازه بدیم نزدیک پاها بشن که فقط پاهامون خیس شه و شن های ریز به لابلای انگشتان پامون برن اگر خواست آب جلوتر بیاد باید ما هم عقب بیایم به سمت خشکی و ساحل. و وقتی آب به سمت دریا رفت ما هم به سمتش بریم.
همیشه باید این لبه مرز بود. اگر خیلی سمت دریا بریم غرق میشیم و اگر خیلی ازش دور شیم خشک و بی روح میشیم مثل همون رباتی که گفتید.
