|
مجموعه‌ی world cup fever قسمت دوم
...
چه اهل چسباندن پوستر تیم‌های جام جهانی به دیوار اتاقتان باشید و چه خوره‌ی بازی کامپیوتری جام جهانی، یکی از نخستین تجربه‌های لذتبخش قبل از شروع بازیها، رفتن به سراغ قسمت نارنجی رنگ آنهاست. ورق زدن مجله و رسیدن به پوستری با تصویر ایستاده‌ی یوهان کرویف، گولیت، فان باستن و رایکارد در کنار هم یا تماشای داویدز نشسته در کنار دنیس برکمپ ، انتخاب تیم ملی هلند در بازی فیفا و لذت بردن از لحظه‌ی ورود بازیکنان در میان دریای نارنجی‌رنگ طرفداران.
این، خاص ترین رنگ، در بازی رنگ‌های تابستانی است... و البته این‌بار بازگشت نارنجی‌پوشان به جام جهانی در فصل پاییز. ترکیب بدی نیست، به شرطی که برگهای نارنجی به این زودیها از درخت نیفتند!
|
|
درس‌های دور انتخابی:
نترسیدن! دور انتخابی برای هلند با باخت 4-2 برابر ترکیه آغاز شد. یک نتیجه‌ی ترسناک و یادآور باخت 3-0 برابر ترکها در سال 2015. شکستی که موجبات غیبت هلند از یورو 2016 را فراهم کرد. اما این بار آنها به رقابت بازگشتند. با 6 گل در آمستردام، پاسخ باخت استانبول را به ترکیه دادند و سرانجام در بازی سرنوشت‌ساز روز آخر، برابر نروژ و هالند با دو گل در 10 دقیقه‌ی پایانی به جام جهانی رسیدند. هر چه باشد تنها قهرمانی تاریخ فوتبال هلند، در یورو 88 با شکست برابر شوروی در آغاز راه به دست آمده...
نقطه قوت:
در سال 2014، فن خال با چالش ترکیبی نامتوازن روبرو بود: روبن، اسنایدر و فن‌پرسی ستارگان بزرگ در خط حمله در کنار پسرانی تازه وارد و بی تجربه در خط دفاع. در این جام اما هلند به ترکیبی یکدست رسیده: ویرجیل و ده لیخت ستارگان بایرن و لیورپول در خط دفاع، دی یونگ در میانه‌ی میدان و دیپای و برخواین در خط حمله.
نقطه ضعف:
فاصله‌ی نیمکت و تیم اصلی بسیار زیاد است. هر مصدومیت یا محرومیتی برای ویرجیل ناگوار خواهد بود و در فاز تهاجمی دیپای و دی یونگ آماده یا ناآماده تفاوتهای فراوانی برای کل تیم به وجود می‌آورند.
چه چیزی محمتل است
یک جشن تمام عیار روی سکوهای استادیوم الثمامه از طرفداران نارنجی پوش پس از غیبت در دوره‌ی قبلی جام جهانی.
چیزی که کمتر احتمال دارد
تماشای توتال فوتبال هلندی در زمین!
آرزوی آنها
آخرین رقص فن‌خال هر چقدر باشکوهتر برگزار شود. شاید بالاخره با آن جام طلایی ...
چه رخ خواهد داد؟
نمایشی مقتدرانه و امیدوارکننده در دور گروهی و توقف در جمع 8 تیم برتر جام به خاطر نداشتن ترکیبی از بازیکنان با کلاس جهانی.
|
"فیفا می‌گوید که برگزاری جام جهانی در قطر برای توسعه فوتبال است، اما این یک حرف مزخرفه (bulls***t). همه چیز در آنجا به موضوعات تجاری و پول مربوط است."
لوییس فن خال
آخرین ایستگاه، ایستگاه نامتعارفی است. نه یک خداحافظی باشکوه در آژاکس، نه وداع با شاگردان قدیمی در بارسلونا و مونیخ و منچستر .... لویی فن خال، پا روی خواسته‌هایش گذاشته و علیرغم مخالفت با برگزاری مسابقات جام جهانی 2022 قطر، هدایت تیم ملی هلند را به عنوان سکوی پایانی پذیرفته. ماموریتی که باعث می‌شود حالا نه فقط جنبه‌های تجاری و حقوق بشری و... که تقویم برگزاری مسابقات مسابقات هم بلای جان فن خال باشد. مربی که علاقه دارد تاکتیکها را در بلندمدت وارد ذهن بازیکنانش کند، به بازی با فلسفه‌ای مشخص تکیه دارد، تناسب اندام بازیکنان و ریتم هماهنگ تیمی برایش اهمیت دارد حالا مجبور است با فرصت آماده‌سازی فقط یک هفته‌ای قبل از جام جهانی کنار بیاید.
فن‌خال در گذشته با خط کشیدن روی نامهای بزرگ و انتخاب بازیکنان کم تجربه همه را غافلگیر می‌کرد اما حالا به نظر می‌رسد باید با افت ممفیس دیپای و فرنکی دیونگ در بارسلونا و نیمکت نشینی دیوی کلاسن در آژاکس کنار بیاید. محدودیت‌ها و زمان کوتاه باعث شده فن‌خال که تقریبا تمام دوران مربیگری‌اش را با سیستم 4-3-3 (4-2-3-1 به صورت پیشرفته) گذرانده، بار دیگر و مثل شرایط ویژه در جام جهانی 2014، به سیستم 3-5-2 یا 5-3-2 روی آورد. فقدان یک بال راست کلاس جهانی در خط حمله یکی از این عوامل است. درون دروازه نیز چالش دیگر ال وی جی است. رمکو یسفر در آستانه‌ی 40 سالگی از آژاکس و یسپر سیلسن و حتی تیم کرول - برگ برنده‌ی فن خال در پنالتی‌های سال 2014 - گزینه‌های در دسترس به نظر می‌رسند اما انتخاب اصلی فن خال، مارک فلکن از فرایبورگ است. دروازه‌بانی که به خاطر نوع بازی، توانایی بازی با پا و بازیسازی از انتهای زمین "دروازه‌بان فن‌خال" نامیده می‌شود.
مگر کسی هست که ال وی جی 71 ساله را نشناسد؟ در آمستردام او مربی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا با پسران آژاکس است. در نوکمپ، فن خال را با داستانهای ریوالدو می‌شناسند، در مونیخ، نام او با ورود توماس مولر به ترکیب باواریایی‌ها گره خورده و در منچستر، نخستین جام پس از عصر فرگوسن توسط او به به الدترافورد آمده... با این حال فن‌خال ورای جامها، نتایج، تاکتیکها و ... شخصیت منحصر بفردی دارد. مستند لوییز، به کارگردانی گرتشان لاش، به سراغ زندگی فن خال می‌رود. فیلمی که بیش از یک مستند پرتره، شبیه یک مدیتیشن دو ساعته و اندیشیدن درباره‌ی ذات ورزش، روابط زندکی و اخلاقیات است. زندگی، از دریچه‌ی چشمان آبی رنگ مردی فربه در 70 سالگی. در صحنه‌ای از فیلم، فن خال به ویرجیل فن دایک توصیه‌هایی درباره‌ی زدن پنالتی می‌کند...
فن خال: "تو پنالتی زن اول تیم من هستی..."
ویرجیل: "آه...."
فن خال: "یعنی می‌خواهی به جای من تصمیم بگیری؟"
ویرجیل: "منظورم این نبود..."
سپس فن خال ابرویش را بالا می‌اندازد، با اطمینان به فن دایک لبخند می‌زند و سراغ فرنکی دی یونگ می‌رود.
بازیکنان در تمرین لبخند می‌زنند و فرامین فن خال را اجرا می‌کنند. آنها، عاشق این مرد قدیمی هستند. بی آنکه در آن لحظه خبر داشته باشند مربی‌شان یک کیسه کلستومی زیر لباس ورزشی خود دارد و مستقیم از زمین تمرین، برای درمان سرطان پروستات خود به بیمارستان می‌رود. در سکانسی دیگر، فن‌خال، در بازی سرنوشت‌ساز دور گروهی برابر نروژ با میراثی از زمین خوردن هنگام دوچرخه سواری، مجبور است با ویل‌چیر در کنار زمین حاضر شود. فیلم، بدون روایت، بدون دوبله و آرشیوی قوی ساخته شده اما در واقع یک فیلم معرکه است.
بخش دوست داشتنی دیگر فیلم لوییز، جایی است که فن خال در حال رانندگی است و با برادران دی بوئر که روی صندلی عقب نشسته‌اند در حال و واکاوی علل راه نیافتن هلند به جام جهانی 2002 است. صدای فن خال و ماندن دوربین روی صورت برادران دی بوئر، یادآور قابهای دیوید لینچ است. سپس من یونایتد، سخت‌ترین فن‌خال به نظر خودش، بازگشت به گذشته و صحبت با داویدز و ... پس از اتمام فیلم، بعید است غافلگیر شوید، مسحور شوید یا رویاپردازی کنید. فقط مطمئن خواهید شد که با حضور یک پدر، اوضاع روی نیمکت تیمتان بهتر خواهد شد...
|
سنگال - هلند
دوشنبه 30 آبان 19:30| استادیوم الثمامه
هلند - اکوادور
جمعه 4 آذر؛ 19:30 | استادیوم بین‌المللی خلیفه
هلند - قطر
سه‌شنبه 8 آذر؛ 18:30 | استادیوم البیت
|
