مربی و پیشکسوت کشتی فرنگی کشورمان به تحلیل مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال جهان پرداخت.
مسعود هاشم‌زاده، مربی پیشین تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان در گفت‌وگو با طرفداری پیرامون نخستین نمایش حسن رنگرز به عنوان سرمربی تیم ملی در مسابقات کشتی زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان اظهار داشت:
رنگرز یک مربی شناخته شده در سطح ملی و کشتی‌گیر قهرمان بین‌المللی بوده و هست. اگر چه او مدت‌ها نقش اجرایی و مدیریتی داشته و از کار فنی در کشتی دور بوده، اما معتقدم تیم ملی در اسپانیا نتایج خوبی گرفت. رنگرز تازه ورود کرده و نمی‌توان نقاط قوت یا ضعف را فقط به پای او نوشت. اکثر اعضای تیم زیر ۲۳ سال، سابقه مدال جهانی در رده جوانان داشته‌اند و این زحمت سال‌ها تلاش بچه‌ها و مربیان در رده‌های پایه بوده.
وی در ادامه بیان داشت:
در عرض یک ماه که نمی‌شود روی بچه‌ها کار خاصی کرد. البته که در این عنوان قهرمانی هم غیبت روس‌ها به عنوان رقیب سنتی ایران و مدعی قهرمانی تأثیر زیادی داشت و بچه‌ها انگیزه بیش‌تری گرفتند که به این نتایج برسیم. شرایط در اسپانیا به نغع ما بوده و توانستیم قهرمان شویم. البته که اتفاقاتی دیگر هم در سطح فنی در حال رخ دادن است که قابل چشم‌پوشی نیست.
هاشم‌زاده درباره این اتفاقات عنوان داشت:
انتخاب مربی و کادرفنی در تیم ملی نوعی رفیق‌بازی شده و در حالی که مربی‌ها باید تاکتیک‌ها و تکنیک‌های جدید را به کشتی‌گیران انتقال و آموزش بدهند، رفیق‌بازی وارد بدنه تیم شده. مربی خوب در واقع کسی است که چیزی به داشته‌های فنی این بچه‌ها اضافه کند، اصرار بر یک تاکتیک یا نقطه قوت بدون پوشش دادن نقاط ضعف که هنر نیست. مسئله فقط نظم تمرینی نیست؛ تاکتیک‌ها هم خیلی اهمیت دارند و باید کشتی‌گیر از این نظر حمایت شود.
مربی پیشین تیم ملی کشتی فرنگی تأکید داشت:
در بزرگ‌سالان که مربی‌گری فقط شده داد و سوت زدن کنار تشک. این روش منسوخ شده؛ بدون رفع ایراد که نمی‌توان نتیجه بهتری گرفت. کشتی‌گیر شکست می‌خورد، برمی‌گردد و در تمرینات آن نقاط ضعف‌اش برطرف نمی‌شود که مجدد در مسابقه بعدی از همان ناحیه ضربه می‌بیند. از یک سوراخ ما بارها گزیده می‌شویم و این اتفاق خوبی نیست. من مربی تیم ملی بوده‌ام و با شرایط آشنا هستم.
او در مورد نتایج محمدرضا مختاری در وزن ۷۲ کیلوگرم اذعان داشت:
او که در مسابقات بزرگ‌سالان بود و اصلاً نباید به امیدها می‌رفت. باید روی نقاط ضعف او کار می‌شد و آن‌ها پوشش داده می‌شدند، نه این که همان سیستم را باز هم ببینیم. با این روند ما راه به جایی نمی‌بریم. مثلاً به کشتی علی‌اکبر یوسفی هم چیزی اضافه نشده؛ با این که او کشتی‌گیر خوش‌استیلی است اما نمی‌تواند در خاک بارانداز بزند. کل تاکتیک‌ها شده از تشک بیرون بردن. مشکل داریم و باید تکنیک‌ها بهبود پیدا کنند.
هاشم‌زاده در همین رابطه تصریح داشت:
باید اجرای فن ببینیم و اگر کشتی‌گیر یک فن را زد و نتیجه نگرفت، برود سراغ فن بعدی. مثلاً محمدهادی ساروی تاکتیک متنوعی در برابر آرتور الکسانیان ارمنستانی نداشت که شکست را پذیرفت. باید راهکار شکست دادن رقبا به بچه‌ها آموزش داده شود، باید تغییر تکنیکی در دستورکار کادرفنی قرار بگیرد. دست‌مان رو شده، باید چیزی به کشتی اضافه کنیم.
وی در پایان گفت:
مربیان در بزرگ‌سالان باید روی هر کشتی‌گیر به طور مجزا کار کنند که به تکنیک‌های او اضافه شده و به مراتب نقاط ضعفش هم پائین بیایند. چرا هی باید روی یک فن اصرار کنیم؟ مگر در کشتی فن کمی داریم؟ باید روی فنونی تمرکز شود که وقتی کار گیر کرد، کشتی را دربیاورند و امتیازات جبران شود. در غیر این صورت کار سختی خواهیم داشت.
