احتمالا وعده دادن، اتفاقی تکراری بین مسئولان ما باشد؛ فرقی نمی کند چه کسی در چه سمتی باشد، ما مدام وعده ها را می شنویم و باور نمی کنیم. مشکل ما نیستیم چرا که ما سال هاست دیگر وعده مسئولان را باور نمی کنیم، مشکل مسئولانی هستند که دست از این وعده های پوچ و خالی نمی کشند!
به گزارش طرفداری، مدت هاست مسئولان مختلف در رویای خودشان کیش را شریک قطر در برگزاری جام جهانی می دانند! رویایی که ما از همان روز اول می دانستیم نشدنی است. البته شاید کلمه رویا درست نباشد، بهتر است بگوییم وعده، وعده ای که هیچکس باورش نداشت.
حداکثر سهم کیش از جام جهانی؛ برگزاری اردوی تیم ملی
از همان موقع که مسئولان چند بار چند بار به کیش می رفتند و در همایش های مختلف شرکت می کردند می دانستیم حداکثر سهم کیش از جام جهانی این است که تیم ملی اردوی خود را در آنجا برگزار کند و تمام.
مسئولان می گفتند هواداران فوتبال از سراسر دنیا می آیند و در کیش اتاق می گیرند و علاوه بر تماشاگران، تیم های بزرگ هم برای برپایی اردوی خود قبل از جام جهانی راهی کیش خواهند شد. وعده هایی که شبیه جوک است و نباید جدی شان گرفت.
هرچند بودند کسانی که این وعده ها را جدی گرفتند. حمید سجادی به عنوان وزیر ورزش یک بار با شهاب عزیزی خادم، رییس وقت فدراسیون فوتبال و سعید محمد که آن زمان رییس مناطق آزاد ایران بود و اخیرا برکنار شده، به کیش رفت.
همه چی گل و بلبل بود و مسئولان یکی پس از دیگری مقابل دوربین ها ژست برنده می گرفتند و کیش را شریک قطر در برگزاری جام جهانی می دانستند.
یک بار دیگر زمان ریاست میرشاد ماجدی در فدراسیون فوتبال، حمید سجادی به همراه او راهی کیش شد که آن ماجراهای بین علی دایی و وزیر ورزش پیش آمد.
جزیره فوتبال کیش یا جزیره وعده های پوچ؟
به وعده ها برسیم. مسئولان مدعی بودند خیلی از فوتبال دوستان که می خواهند جام جهانی را ببینند به جزیره کیش می آیند و در هتل های این جزیره اتاق رزرو می کنند. حتی مسئولان مدعی بودند اگر تعداد نفرات زیاد شد آمادگی دارند تعداد تخت ها و اتاق های هتل ها را بیشتر کنند.
اما واقعیت چه شد؟ شما را با صحبت های سه روز پیش (21 مهر) جمشید حمزه زاده، رییس جامعه حرفه‌ای هتل داران ایران تنها می گذاریم؛
از شش ماه پیش اعلام کردیم که با بیست هزار تخت آمادگی پذیرش مسافران جام جهانی قطر را داریم؛ اما تا الان یک نفر هم رزرو نداشته است.
باورتان می شود؟ در فاصله 36 روز مانده تا شروع جام جهانی یک نفر هم اتاق رزرو نکرده است!
البته شاید خنده تان بگیرد ولی هنوز هم هستند کسانی که ادعا می کنند سنگال، مکزیک و غنا به کیش می آیند، وعده ای الکی که قرار نیست عملی شود، درست مثل وعده های قبلی...
همراهان وزیر ورزش یکی یکی رفتند!
در یکی از سفرهای وزیر ورزش به کیش، شهاب عزیزی خادم که آن زمان رییس فدراسیون فوتبال بود به همراه سعید محمد، رییس وقت مناطق آزاد ایران همراهی اش کردند. شهاب عزیزی خادم را مدتی بعد هیات رییسه عزل کرد و سعید محمد هم اخیرا برکنار شد.
در سفر بعدی هم میرشاد ماجدی، سرپرست موقت فدراسیون فوتبال با وزیر راهی کیش شد.
حالا وقت آن است وزیر ورزش و سینا کلهر، معاون امور فرهنگی و توسعه ورزش همگانی که حرف از اتفاق های بزرگ می زدند بیایند و پاسخگو باشند. آن همه ادعا چه شد؟ کدام شان رنگ واقعیت به خود دید؟
سینا کلهر که با اعتماد به نفس مدعی شده بود همکاری ایران و قطر فراتر از امور ورزشی است و شامل مسائل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هم می شود!
صحبت های سینا کلهر را مرور کنیم:
تنها بخش کوچکی از این موضوع ورزشی بوده و بخش‌های زیادی از آن اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. در واقع بخش بسیار کوچکی از این همکاری ورزشی است.
جالب اینکه ما در همان بخش ورزشی اش هم ماندیم، حالا بحث های دیگرش بماند! تازه کلهر حساب درآمدزایی هم کرده بود و می گفت در حوزه دریانوردی و جذب توریست هم این همکاری برای ما سود دارد، عجب وعده های شیرینی!
پول هایی که حیف و میل شد
چه کسی الان پاسخگو است؟ کدام یک از آن وعده ها عملی شد؟ ما که از روز اول هم انتظار نداشتیم در میزبانی جام جهانی شریک قطر باشیم و کارهای بزرگ انجام دهیم ولی روی صحبت ما با مسئولان است، آن ها که می آیند و بدون درنظر گرفتن ابعاد مختلف پروژه ها، وعده های بزرگ بزرگ می دهند، لبخند می زنند و سوار هواپیما می شوند تا دوباره برگردند و البته این سناریو هر چند ماه یک بار رقم خورده است.
چمن هیبریدی جزیره کیش چه شد؟ مگر قرار نبود اولین چمن هیبریدی در ایران در جزیره کیش افتتاح شود؟ چه شد؟ چقدر از آن چمن تکمیل شده است؟ اصلا استارتش خورده است؟
وعده ساخت چند کمپ مجهز را چه می گویید؟ اصلا کمپی ساخته شده؟ اصلا کلنگی خورده؟
حیف و هزاران حیف که چه بودجه هایی حیف و میل شدند و ما خبر نداریم. آن چیزی که می دانیم و خبر داریم سفرهای بیهوده وزیر ورزش به همراه سعید محمد، شهاب عزیزی خادم و میرشاد ماجدی به جزیره کیش است که هیچ خروجی نداشت.
امتیازی خوبی که به راحتی از دست رفت
جام جهانی 2022 بیخ گوشمان برگزار خواهد شد و بهره ما از آن چیست؟ صفر! شاید مسافران ایرانی که هزینه های قطر برای شان سنگین باشد به کیش بروند و بعد برای بازی ها دوباره راهی قطر شوند ولی جذب توریست چه شد؟
حیف نیست از امتیاز مجاورت استفاده نکردیم؟ آن هایی که هنوز اعتقاد دارند تا جام جهانی زمان باقی مانده و ممکن است تماشاگران راهی قطر شوند، خوش خیال هستند. خارجی ها که مثل ما دقیقه نودی کار انجام نمی دهند، کارهایشان براساس اصول است. اگر قرار بود کسی اتاق رزرو کند، تا الان انجام داده بود.
با برنامه ریزی درست می شد از امتیاز میزبانی بهره ببریم ولی دلبستیم به وعده، وعده و بازهم وعده.
بحثمان دیگر سر نیامدن خارجی ها نیست، بحث سر این است که چرا مسئولان ما وعده هایی می دهند که اصلا کسی انتظار ندارد انجام شود؟ چرا یاد گرفته ایم فقط وعده بدهیم؟ کاری کرده اند که حالا حتی بار معنایی کلمه "وعده" هم برای مان تغییر کرده و وقتی کسی وعده فلان کار را می دهد، ته دلمان می گوییم غیرممکن است آن کار انجام شود...
