بدون اغراق والیبال بهترین ورزش توپی ایان است و به اصطلاح پرچم ایران را بالا نگه داشته است فدراسیون والیبال با ریاست محمدرضا یزدانی خرم فقید و در ادامه محمدرضا داورزنی ابتدا شروع به استعدادیابی در شهرهای مختلف کردند و در ادامه برای آموزش استعداد های والیبال اقدام به استخدام مربیان خارجی کردند.
از اواخر قرن بیستم والیبال ایران روند رو به رشد خود را در رده های سنی شروع کرد و از دهه دوم قرن بیستو یک تبدیل به یک تیم فراتر از آسیا در رده بزرگسالان شد تیمی که بعد از مربیان بازیکن سازی مثل پارک کره ای و زوران گائیچ به حسین معدنی فقید سپرده شد اما برای پیشرفت بیشتر فدراسیون سراغ خولیو ولاسکو بزرگ رفت.
در کنار نتیجه گیری در رده بزرگسالان در رده های پایه نیز ایران قدرت بلامنازع آسیا شده و حتی در جهانی نیز عملکرد درخشانی از خود نشان داده و بازیکنان برای طی پروسه پیشرفت به رده بزرگسالان اضافه میشدند.
با جدایی ولاسکو سکان هدایت تیم ملی به یک صربستانی آشنا با والیبال ایران رسید مربی که در سالهای آخر ورزش حرفه ای در پگاه ارومیه کار کرده بود و اولین دوره مربیگری ملی خود را با تحویل تیم اماده ایران از ولاسکو تحویل گرفت که با تشریفات و مراسم رسمی از ایران خارج شده بود.
ایران با کواچ در سال اول فوق العاده عالی بود به نوعی که تبدیل به یک قدرت در والیبال جهان شد و طرفداران این رشته در کشور نیز چند برابر شد اما بعد از کواچ نوبت لوزانو و کلاکویچ بود که با نتایج دور از انتظار جای خود را به آلکنو بزرگ دادند.
تیم آلکنو اما آنقدر بد بود که فدراسیون را مجاب به استخدام مربی داخلی کرد و بین انها نیز شاید بهروز عطایی بهترین انتخاب بود مربی که شاید در لیگ خیلی موفق نبود اما استفاده از جوانان و قهرمانی جوانان جهان او را بهترین مربی ایران کرده بود.
با تغییر ۱۰۰ درصدی در تیم مربی آملی قهرمان آسیا شد و ژاپن را که اوج گرفته بود شکست داد اما نتایج پرنوسان در لیگ ملتها و ضعیف در قهرمانی جهان نشان داد تیم ملی به یک مربی کارنامه دار و یک ترکیب جوان و باتجربه نیاز دارد.
پیش از رقابتها محمد موسوی از تیم ملی انصراف داد و سعید معروف و امیر غفور که از اصلی ترین نفرات نسل طلایی والیبال ایران بودند به تیم ملی دعوت نشدند که دلیل این جوانگرایی در تیم ملی بود.
شاید سعید معروف ۳۷ ساله از نظر سنی پا به سن گذاشته باشد اما جانشین او یعنی محمدطاهر وادی نیز که بعد از سالها نفر اول پاسور تیم ملی شده بود نیز ۳۳ ساله است محمد موسوی ۳۵ ساله و امیر غفور ۳۱ ساله هم به خاطر جوانگرایی دعوت نشدند اما نکته عجیب استفاده از رضا عابدینی ۳۱ ساله و فاضل پژومان ۲۹ ساله در لیگ ملتها و شهروز همایونفرمنش ۳۳ ساله در لیگ ملتها بود که در نوع خود جالب بود.
امیر غفور بدون اغراق یکی از بهترین قطر پاسورهای والیبال جهان بوده که به سبب مصدومیت افت کرده ولی بدون شک بازیکنی که از ۲۰ سالگی فیکس تیم ملی بوده در ۳۱ سالگی که اوج پختگی است عجیب است در لیست سیاه تیم ملی قرار بگیرد که اتفاقا قطر پاسورهای جوان ایران نیز نشان دادند هنوز جای کار دارند و کنار بازی مقابل غفور باتجربه آبدیده میشوند.
یکی از مهم ترین ضعف های ایران همچنین دفاع روی تور بود که علی اصغر مجرد به خاطر مصدومیت و دور از شرایط بازی عملکرد دور از ذهنی داشت و توخته و جلوه نیز عملکرد ضعیفی از خود نشان دادند تا خلا محمد موسوی که همیشه جزو بهترین مدافعان جهان بود احساس شود و در کنار آن پاسورهای ما نیز نشان دادند سایه ای از سعید معروف اعجوبه والیبال ایران نیز نیستند.
ایتالیا با زایتسف ۳۳ ساله یا برزیل با لوکاس و رزنده و والاس ۳۵ ساله یا لهستان با کورک ۳۵ ساله با تمام قوا به مسابقات مختلف پا میگذارند و ما نیز بهترین بازیکنان خود را به خاطر بالا رفتن سن و به قصد جوانگرایی و تغییر نسل کنار میگذاریم تغییر نسلی که بعد از سالها یک پاسور ۳۳ ساله بعد از پشت خط ماندن های مختلف به تیم ملی میرسد.
نکته دیگر عدم دانش کافی کادرفنی نسبت به مربیان سایر تیمها میباشد که نشان میدهد فدراسیون در سالهای اخیر و حضور مربیان بزرگ خارجی نتوانسته یک مربی ایرانی را کنار آنها پرورش دهد عطایی بدون شک بهترین مربی ایران است اما هنوز در حد مربیان بزرگ دنیا نشده است.
بدون شک فدراسیون برای اینکه بهترین ورزش گروهی ایران حرفی برای گفتن داشته باشد باید سراغ استخدام مربی بزرگ خارجی برود مربیانی مانند ویتالی هینن بلژیکی و آندرا آناستازی ایتالیایی یا استفان آنتیگا فرانسوی مربیانی هستند که می توانند این نسل جوان والیبال ایران را پرورش دهند نسلی که حالا با پیشرفت ژاپن در آسیا نیز قدرت اول نیست و با این شرایط شاید دوست داران والیبال و مردم ایران نیز نگران این ورزش باشند که در بین رشته های تیمی دلبری میکرد.
