رحمان رضایی معتقد است سری آ با داشتن چندین تیم مدعی، یک فصل جذاب و هیجان‌انگیز خواهد داشت و به اعتقاد او حتی تیم‌های لاتزیو و ناپولی می‌توانند شانس مهمی برای قهرمانی داشته باشند.
طرفداری | در این قسمت از میز کارشناس طرفداری که به بررسی فصل جدید فوتبال ایتالیا اختصاص دارد، با رحمان رضایی گفتوگو داشتیم، کسی که پیشگام ایرانی‌ها در فوتبال ایتالیا بوده و سال‌ها برای باشگاه‌های پروجا، مسینا و لیورنو بازی کرده است. من، علیرضا نجاتی با این مدافع اسبق تیم ملی ایران گفت‌وگویی درباره وضعیت تیم‌های ایتالیایی داشته‌‌ام. (توضیح ضروری: این برنامه پیش از شروع بازی‌های هفته پنجم سری آ ضبط شده است)
گفت‌وگوی مفصل طرفداری با رحمان رضایی درباره فوتبال ایتالیا
- در این فصل آاس رم، ناپولی، لاتزیو هم توانسته‌اند خودشان را به عنوان یک مدعی مطرح کنند و یوونتوس هم در تلاش است قدرت گذشته‌اش را پس بگیرد با توجه به شروع فصل جدید سری آ و کم شدن فاصله تیم‌ها با توجه به از بین رفتن سلطه نه ساله یوونتوس، وضعیت تیم‌های سری آ را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بله، خب [از نظر سطح نزدیک شدن تیم‌ها] باید بگوییم فوتبال ایتالیا شبیه ایران شده یا فوتبال ایران شبیه ایتالیا؟ تعداد تیم‌های مدعی و رقیب به نسبت سال‌های گذشته خیلی بیش‌تر شده و همان‌طور که اشاره کردید، بیش از یک سال است که یوونتوس آن سلطه همیشگی و روند قهرمانی‌های متوالی‌اش را از دست داده است. سال گذشته دیدیم که میلان قهرمان شد و اینتر پس از میلان قرار گرفت. بعد از آن‌ها ناپولی و تیم‌های دیگری بودند.
- وضعیت ناپولی و لاتزیو به عنوان مدعیان جدید این فصل:
امسال هم ناپولی تا الان امتیازات خوبی گرفته و اخیرا با فیورنتینا مساوی کرد. فیورنتینا در زمین خودی فوق‌العاده کار کرد و حتی در نیمه اول تیم برتر زمین بود. این بازی مساوی شد و ناپولی انتظار نداشت این بازی به تساوی کشیده شود چون آن‌ها برای برد آمده بودند. غیر از ناپولی، در این فصل اینتر، میلان و حتی رم و لاتزیو مدعی هستند. فکر می‌کنم باید این نکته را در نظر بگیریم که تیم‌هایی مثل لاتزیو و ناپولی سال‌های گذشته هم خیلی خوب بودند اما از آن‌جایی که نیمکت‌هایی قوی نداشتند، رفته‌رفته تحلیل رفتند. حتی ناپولی فصل گذشته تا 5-6 هفته آخر سری آ مدعی قهرمانی بود اما براثر یک سری اشتباهات یا تحلیل رفتن قدرت بازیکنان اصلی و کمبود مهره مناسب روی نیمکت، قافیه را باختند و جا ماندند. لاتزیو جزو تیم‌های بازیکن‌ساز ایتالیا است؛ از دهه 80 و 90 میلادی تاکنون همین بوده است. لاتزیو بازیکنان خیلی زیادی را پرورش داده و حتی سرمربی اینتر، سیمونه اینزاگی هم پرورش یافته باشگاه لاتزیو است. از ورون و ندود گرفته تا پالیوکا در لاتزیو رشد کردند. تیمی با چنین سبقه‌ای که در پرورش بازیکنان توانا است، بازیکنانش را هم از دست می‌دهد. می‌بینید که حتی در پایان فصل برخی از بازیکنان این تیم به اینتر، میلان و یوونتوس می‌روند. این‌چنین لاتزیو قدرتش را از دست می‌دهد و ناپولی هم به همین شکل. البته فکر می‌کنم امسال ناپولی بازیکنان خیلی خوبی گرفته و آن‌ها با سرمربی‌شان سعی می‌کنند راه سال گذشته‌شان را تکمیل کنند و حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند.
- دلایل ناکامی یوونتوس مقابل سمپدوریا:
میلان را دیدیم که مقابل آتالانتا مساوی کرد و در هفته‌ای که اینتر باخته بود نتوانست نهایت استفاده را ببرد و فاصله را بیش از پیش کند. از طرفی یوونتوس مقابل سمپدوریا خیلی بد بازی کرد و بد نتیجه گرفت. الگری درباره دلیل این نتیجه گفت مصدومیت‌ها و غایبان خط هافبک و وینگر موثر بودند. بونوچی غایب بود و پوگبا و دی ماریا هم چند بازی است که نیستند. البته کیه زا هم نیست و همه این‌ها باعث شده برنامه‌های سرمربی برای شروع دوره بدنسازی و شروع فصل به‌هم بریزد. سرمربی در شروع فصل، برنامه‌هایی را برای هدف خودش در نظر می‌گیرد اما این برنامه‌ها همین اول فصل با مصدومیت‌های غافل‌گیرانه به هم ریخت.
- یکی از انتقادات وارده به الگری، سبک فوتبال دفاعی است و منتقدان عقیده دارند او در دو فصلی که بیکار بوده، نتوانسته خودش را به‌روز کند. یوونتوس با توجه به مهره‌هایی که دارد، فوتبال زیبایی را ارائه نمی‌کند و در واقع تمام پتانسیلش را به نمایش نمی‌گذارد:
ببینید با وجود دو سه بازیکنی که یوونتوس جذب کرده، باید بگویم یوونتوس مهره‌های آن‌چنانی ندارد و شما بازیکنان یوونتوس را مثلا با بازیکنان اینتر مقایسه کنید. ممکن است یوونتوس یک سری بازیکن اسمی داشته باشد اما الان شما نسبت کیفی بازیکنان سایر تیم‌ها با کیفیت بازیکنان سال‌های گذشته یوونتوس را مقایسه کنید، اصلا قابل قیاس نبودند. فکر می‌کنم دو سال است که یوونتوس بازیکنان بزرگ آن‌چنانی نگرفته. البته امسال چرا، سه چهار بازیکن جدید و خوب جذب کردند که چند نفرشان هنوز نتوانسته‌اند در خدمت تیم باشند اما شما از دهه هشتاد تا به دهه اخیر که آن‌ها نزدیک ده قهرمانی کسب کرده‌اند نگاه کنید، می‌بینید یوونتوس از لحاظ بازیکن بسیار غنی‌تر از سایر تیم‌ها بود. الگری در گذشته خیلی راحت‌تر می‌توانست از مهره‌هایش استفاده کند. شما در نظر بگیرید الگری دو مرتبه یوونتوس را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسانده است. این یعنی یوونتوس در سال‌های گذشته بازیکنان بسیار باکیفیت‌تری داشت. الان حتی برخی از بازیکنان یوونتوس کم‌تر شناخته‌شده هستند و ممکن است اسم آن‌ها را نشنیده باشیم.
- یوونتوس در پست فول‌بک هم مشکلاتی دارد؛ در فوتبال امروز که فول‌بک خلاف گذشته نقش مهمی دارد، یوونتوس از الکس ساندروی نه‌چندان باکیفیت در سمت چپ استفاده کرد و در بازی با رم، ماتیا دی شیلیو مدافع راستش بود. به نوعی می‌توان گفت کناره‌های عقب زمین یوونتوس فلج است:
بله، ساندرو در کار تهاجمی خیلی خوب عمل می‌کند؛ دریبل می‌زند، سانتر می‌کند، سرعت و قدرت بدنی خوبی دارد. اما دی شیلیو بازیکنی راست پا است که در سمت چپ به‌کار گرفته می‌شود. در این صورت او نمی‌تواند کیفیت فنی خوبی داشته باشد. همیشه دی شیلیو در جناح مخالف مورد استفاده قرار گرفته و در حالی که پای چپ او جالب نیست. مطمئننا اگر در تیم بزرگ چنین اتفاقی بیفتد، کیفیت آن تیم در رقابت با تیم‌های هم‌سطح کاهش می‌یابد و تیم ضربه می‌بیند. بازیکن حریف در این جناح می‌داند که بازیکن روبه‌رویش چه نقطه ضعفی دارد. گاهی اوقات می‌بینید برخی بازیکنان بازی در جناح چپ و راست برای‌شان تفاوتی ندارد اما گاهی اوقات می‌بینید بازیکن فقط یک پای تخصصی دارد. بازیکنی که راست پا باشد و در جناح چپ بازی کند، سه روز هم صبر کنید نمی‌تواند سانتر باکیفیتی انجام دهد یا دریبل خوبی بزند. در این صورت این بازیکن نمی‌تواند کیفیتی که تیم نیاز دارد را به نمایش بگذارد.
- از یوونتوس گفتیم؛ وضعیت میلان و اینتر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا این دو تیم شانس‌های اصلی قهرمانی اسکودتو هستند؟
این دو تیم می‌توانند جزو مدعیان باشند. میلان در بازی‌های ابتدایی‌اش به مشکلاتی برخورد کرد. آن‌ها بازیکنانی در هفته‌های پایانی نقل‌وانتقالات جذب کردند تا تقویت شوند.
- میلان شارل دکتلار بلژیکی جوان را جذب کرده که مهره‌ای خلاق است و می‌تواند مهاجمان میلان را به خوبی تغذیه کند:
میلان خلاف سایر تیم‌های مطرح سری آ به دنبال مهره‌های بزرگ نرفت و در عوض یک سری از نقاط ضعفش را به نقطه قوت تبدیل کرد و نقاط قوتش را هم تقویت کرده است.
- وضعیت اینتر را چه‌طور می‌بینید؟
اینتر هم تیمی است که بالانس‌تر از بقیه محسوب می‌شود و فوتبالی روان و خوب بازی می‌کند. آن‌ها سال گذشته در لیگ قهرمانان اروپا هم فوق‌العاده کار کردند. اینتر به نسبت بازیکنانی که داشت و رقبایی که با آن‌ها روبه‌رو شد، یک بازی بسیار هم‌پا و در سطحی بسیار خوب ارائه کرد. این در حالی بود که رقبای فصل گذشته اینتر، تیم‌هایی نامی با بازیکنانی بهتر و سوپراستارهای آن‌چنانی بودند. اگرچه اینتر با باخت 3-1 مقابل لاتزیو سوپرایز شد. این باخت برای تیم اینزاگی خیلی غافل‌گیرکننده بود البته لاتزیو سال قبل هم در المپیکو توانسته بود 3-1 پیروز شود. فکر می‌کنم اینتر در ادامه فصل تیم بسیار خوبی باشد. به خصوص بازگشت لوکاکو و بالا رفتن توان تهاجمی باعث می‌شود اینتر قدرتمند باشد. زوج لوکاکو و لائوتارو، هماهنگ هستند و از نظر فنی و قدرت بدنی کیفیت بالایی دارند. این دو مهاجم شم گل‌زنی خوبی دارند.
- صحبت از لیگ قهرمانان اروپا شد، هفته گذشته بود که شاهد قرعه‌کشی لیگ قهرمانان اروپا بودیم. در این قرعه کشی، قرعه تیم‌های ایتالیایی چندان مساعد نشد. اینتر در گروه مرگ قرار گرفته و با بارسلونا و بایرن مونیخ هم‌گروه است. ناپولی برای صعود باید با لیورپول، آژاکس و رنجرز رقابت کند. از آن سو قرعه میلان و یوونتوس کمی مساعدتر است؛ میلان با سالزبورگ و چلسی رقابت خواهد کرد و یوونتوس در گروه پاری سن ژرمن برای صعود باید با بنفیکا مصاف دهد. تیم‌های ایتالیایی تا چه مرحله‌ای می‌توانند پیشروی کنند؟
به نظر من میلان و یوونتوس نسبت به اینتر و ناپولی شانس بالاتری برای صعود به مرحله حذفی دارند. در مجموع من شانس چندان زیادی برای ایتالیایی‌ها در لیگ قهرمانان اروپا قائل نیستم و به نظرم آن‌ها برای حضور در جمع هشت تیم یا چهار تیم برتر لیگ قهرمانان هم حتی شانس بالایی ندارند. سال گذشته هم اتفاق مشابهی افتاد و اینتر و یوونتوس در یک هشتم نهایی حذف شدند. امسال هم به نظرم همین اتفاق می‌افتد اما برای شروع و مرحله اول، میلان و یوونتوس شانس صعود از گروه‌شان را دارند.
خوش‌بختانه جذابیت لیگ ایتالیا بیش‌تر شده و فکر می‌کنم خیلی از ایرانی‌ها هم خودشان را در این هیجان و احساسات فوتبال ایتالیا خودشان را سهیم می‌دانند چون که سری آ را دوست دارند.
