میشائیل تسورک. متولد 25 اوت 1962 در شهر دورتموند. او در سال 1978 به عنوان هافبکی آینده دار به تیم‌های پایه بروسیا دورتموند اضافه شد. در واقع، امضای قرارداد با بروسیا دورتموند تحقق رؤیای جوانی بود که تمام دوران کودکیِ خود را صرف حمایت از تیم محبوبش کرده بود. او به سرعت پیشرفت می‌کرد؛ پس از پشت سر گذاشتن رده‌های پایه، اولین بازی خود برای دورتموند را در اواخر سال 1981 انجام داد، سالی که در آن همراه آلمان به جام جهانی زیر 20 سال راه یافت و قهرمانی اروپای زیر 18 سال را تجربه کرد.
در این زمان، تسورک به سبب موهای بلندش لقب «سوری» را از هواداران دورتموند گرفت و تا به امروز هم این لقب را به همراه دارد. پس از 9 بازیِ دلگرم کننده، تسورک تبدیل به یکی از افراد ثابت تیم شد؛ اما در بازی‌های پیش رو او به هیچ وجه کار آسانی نداشت. در واقع، این درست در زمانی بود که زرد و مشکی‌ها به طرز خطرناکی به سقوط نزدیک شده بودند.
سر انجام روز پلی‌آف از راه رسید. فاصله دورتموند تا سقوط به دسته پایین تر، به اندازه یک تار مو نازک بود. بازی رفت مقابل فورتونا کلن با نتیجه 2 بر 0 به سود کلنی‌ها به پایان رسید. در بازی برگشت، باز هم این کلنی‌ها بودند که در دقیقه 14 به گل رسیدند. تیم تحت فشار قرار گرفته بود، آن‌ها سه گل از رقیب خود عقب بودند و فاصله تا فروپاشی فقط چند دقیقه بود. در لحظاتی که امیدها به ناامیدی تبدیل می‌شد، این تسورک بود که الهام بخش یک بازگشت شگرف شد. تسورک در دقیقه 54 از روی نقطه پنالتی گل نخست تیم را به ثمر رساند. در مجموع، بازی با نتیجه 3 بر 3 به بازی مجدد کشیده شد، جایی که سیاه و زردها توانستند پیروز شوند و خود را در بوندسلیگا حفظ کنند.
میشائیل تسورک سال‌ها بعد درباره گلی که مقابل فورتونا کلن به ثمر رساند، این چنین گفت:
«اگر آن گل به ثمر نمی‌رسید، به احتمال زیاد ما سقوط می‌کردیم. کسی چه می‌داند که تاریخ دورتموند چگونه رقم می‌خورد.»
گل تسورک مقابل فورتونا کلن که موجب بقاء تیم در بوندسلیگا شد
با افزایش نفوذ و تأثیر گذاری تسورک در تیم، جای تعجب نداشت که او در سال 1989 کاپیتانِ نخست تیم باشد. او 9 سال رهبری تیم در مستطیل سبز را بر عهده گرفت. این طولانی ترین مدتی‌ست که بازیکنی بازوبند کاپیتانی بروسیا دورتموند را به بازو بسته.
تأثیر تسورک بر تیم با بازوبند اعجاب انگیز بود. او اولین کاپ قهرمانی خود با بروسیا دورتموند را در جام حذفیِ سال 1989 با پیروزی 4 بر 1 مقابل وردربرمن بالای سر برد.
تنها سه سال پس از قهرمانی در جام حذفی، دورتموند به طرز عذاب آوری با تفاضل گل کمتر نسبت به اشتوتگارت قهرمانی بوندسلیگا را از دست داد. این نزدیک‌ترین رقابت بر سر قهرمانی در تاریخ بوندسلیگا تا کنون است.
تلخی از دست دادن قهرمانی دوباره تجدید شد. این بار مقابل یوونتوسِ پر ستاره در فینال جام یوفا 1993، جایی که تسورک و هم تیمی هایش در مجموعِ بازی‌های رفت و برگشت با 6 گل مغلوب یووه پرستاره و آماده‌ی آن روزها شدند. با این حال، دورتموند با کاپیتانی و رهبری تسورک در مسیری درست و امیدوار کننده قرار داشت. درست دو سال بعد، تسورک اولین قهرمانی از دو قهرمانیِ بوندسلیگای خود را در مقام رهبر و کاپیتان تیم همراه با باشگاه زادگاهش به دست آورد.
تسورک و قهرمانی در بوندسلیگا
در سال 1997، تسورک موفق به کسب تنها قهرمانی دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا شد، جایی که آن‌ها انتقام فینال جام یوفا 93 را یوونتوس گرفتند. در نهایت، تسورک آخرین افتخار خود با دورتموند را نیز به دست آورد؛ قهرمانی در جام باشگاه های جهان (تویوتا کاپ). جایی که تسورک در شهر توکیو توانست گلزنی کند.
میاشئیل تسورک همراه با جام قهرمانی چمپیونزلیگ
زمانی که تسورک کفش‌هایش را آویخت، آمار 572 بازی و 159 گل را از خود به جای گذاشت. این آماری فوق‌العاده برای یک هافبک بود. همچنین او توانست تمام افتخارات باشگاهی ممکن را همراه با دورتموند به دست بیاورد تا نقش به سزایی در عصر طلایی دورتموند ایفا کرده باشد.
دوران مدیریت؛ برخیز دورتموند!
برای اکثر بازیکنان حرفه‌ای، این دستاوردها کافی است. آن‌ها معمولا مشغول خوشگذرانی می‌شوند و دوران بازنشستگی را می‌گذرانند. اما کار تسورک در دورتموند خیلی دور از ذهن بود. او بلافاصله پس از اتمام کار در مستطیل سبز، فعالیت‌اش را در مدیریت تیم محبوب‌اش ادامه داد؛ جایی که او و هانس یوآخیم واتسکه تیمی در آستانه انحلال و انقراض را به اوج رساندند.
تسورک با هم تیمی سابق خود ماتیاس سامر، به قهرمانی دورتموند در لیگ 2002 کمک شایانی کرد. در همان فصل، آن‌ها در فینال جام یوفا شرکت کردند، اما مغلوب تیم هلندی فاینورد شدند. به نظر می‌رسید دورتموند درحال پیشرفت است، اما تنها در کمتر از سه سال بعد، به لطف خرج‌های هنگفت مدیران پیشین، آن‌ها خود را در ویرانی کامل اقتصادی می‌دیدند. پس از افتضاح مدیران، دکتر راینهاد رائوبال ریاست تیم را برعهده گرفت. رائوبال نیباوم را اخراج کرد و هانس یوآخیم واتسکه را در سمت مدیر عامل هئیت مدیره به جای او نشاند. در نهایت، میشائیل تسورک نیز به سِمت مدیر ورزشی جدید تیم منصوب شد تا این تیم مدیریتی آغازگر صفحه ای جدید از تاریخ بروسیا دورتموند باشند.
هدف تیم مدیریتی جدید و تسورک اینگونه خلاصه می‌شود: جلوگیری از ورشکستی و انحلال در کمتر از سه ماه. در ابتدا 20 درصد از دستمزدها کاهش داده شد. بسیاری از بازیکنان و ستارگانِ تیم جدا شدند. باشگاه به کمک سرمایه گذاران شهر نیاز داشت. اگر 75 درصد از سرمایه گذاران قبول می‌کردند، تیم از خطر ورشکستگی حفظ می‌شد. در غیر این صورت، هانس یوآخیم واتسکه باید به بانک شهر می‌رفت و اعلام ورشکستی می‌کرد و در نتیجه، تیم به دسته سوم لیگ محلی ایالت نورداین وستفالیا سقوط می‌کرد!
نتیجه اعلام شد: تمامی سرمایه گذاران موافق بودند. پروژه تسورک و تیم مدیریتی جواب داده بود!
یوآخیم واتسکه بعدها درباره آن روزها و همچنین نقش به سزای تسورک در نجات از ورشکستی گفت: «کار ما سه مرحله داشت؛ اولین مرحله حفظ و بقاء تیم بود که میشائیل تسورک مدیر ورزشی تیم در آن مقطع خیلی به ما کمک کرد. ما توانستیم دستمزد تیم را از 75 میلیون به 24 میلیون یورو کاهش دهیم که این اتفاق کار را برای داشتن تیمی قدرتمند سخت می‌کرد. من فکر نمی‌کنم در جایی مثل مادرید یا هیچ جای دیگر، کسی این ریسک را بکند تا با 24 میلیون تیمی را اداره کند. بعد از آن، ما سعی کردیم در طی سه فصل جایگاه تیم را در جدول ثابت نگه داریم. این اولین مرحله ما بود.»
تیم به لطف آکی واتسکه و تسورک توانست از ورشکستگی نجات یابد. اما سه سال طول کشید تا آن‌ها بتوانند از خط قرمز خارج شوند. این دوره ای از تاریخ باشگاه است که تسورک از آن به عنوان چالش برانگیز ترین اتفاق زندگی خود یاد می‌کند: «به محض اینکه بحران مالی باشگاه مشخص شد، من وظیفه داشتم تا بودجه را در طول یک فصل و نیم به نصف برسانم. با این وجود، مردم و هواداران از ما نیز مانند دیگر تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان انتظار داشتند. استادیوم هنوز پر می‌شد. ما خیلی چیزها را نادیده گرفتیم تا جذاب بمانیم. اما دیگر تیم خوبی بری رقابت در سطح بالا نداشتیم... برای من سال‌های 2004 تا 2008 سخت ترین دوران زندگی ام بود. من بسیار سپاسگذارم که آکی واتسکه همیشه حامی من بود.»
تنها از طریق مدیریت زیرکانه بود که دورتموند توانست از روزهای تاریک و سیاه خود بیرون بیاید. آن‌ها این کار را قوی تر از همیشه انجام دادند. در سال 2008، تسورک، یورگن کلوپ مربی نوپای ماینتس را به خدمت گرفت. تسورک به او گفت: «یورگن، تو آخرین امید من هستی...».
تحت هدایت کلوپ، قهرمانی‌های پیاپی سال‌های 2011 و 2012 به دست آمد. دورتموند شاهد اولین دوگانه داخلیِ تاریخ خود بود. همچنین آن‌ها برای دومین بار به فینال لیگ قهرمانان در سال 2013 راه یافتند، جایی که در نهایتِ تأسف با گل آرین روبن در دقایق آخر قافیه را به بایرن مونیخ باختند.
تسورک می‌گوید: «ما به طور مداوم بر جوانان تمرکز کرده بودیم. با پیوستن یورگن به تیم، جان تازه ای به باشگاه دمیده شد. رسیدن به اوج سخت است، اما ماندن در آن بالا سخت تر...»
تسورک، کلوپ و آکی واتسکه همراه با دوگانه داخلی
دورتموند در دوره مدیریت تسورک به عنوان مدیر ورزشی، در سال‌های 2017 و 2021 نیز موفق به قهرمانی در جام حذفی آلمان شد. همچنین دورتموند در 10 فصل قهرمانی پیاپی بایرن مونیخ، 6 فصل را در جایگاه دوم به اتمام رساند. عملکرد فوق العاده تسورک در بازار نقل و انتقالات بزرگترین دلیلی بود که دورتموند می‌توانست با بایرن همگام شود. با جذب بی عیب و نقص بازیکنان، تسورک نه تنها در زمین، بلکه بر روی کاغذ نیز نتایج مثبتی را ارائه می‌دهد. او تضمین می‌کند که دورتموند در این دوره می‌ماند، به دور از فاجعه اواسط دهه 2000.
تسورک پس از 44 سال تلاش بی‌وقفه برای بروسیا دورتموند، به ایستگاه آخر رسید. دیگر خبری از فریادهای او روی نیمکت نیست... تسورک، مردی بود که زندگی اش را وقف بروسیا دورتموند کرد. او فی‌الحقیقه یک دورتموندی تمام عیار بود.
