برگی از تاریخ جام جهانی، عنوان مطالب دنباله دار اختصاصی طرفداری است که کتاب تاریخ جام جهانی را ورق زده و مهم ترین اطلاعات و وقایع آن را مرور می‌کند و تا روزهای منتهی به جام جهانی 2022، در کنار شما خواهد بود.
اختصاصی طرفداری| جام جهانی 1934، بعد از کنفرانس برلین در اکتبر 1932، ایتالیا نامزد برگزاری مسابقات شد و پس از انجام 8 جلسه توسط کمیته اجرایی فدراسیون بین المللی فوتبال، سپس در 9 اکتبر 1932 طی آخرین جلسه‌ای که در استکلهم سوئد برگزار شد، لاجوردی پوشان میزبانی را بدست آوردند چرا که موسولینی تصمیم گرفته بود که 3/5 میلیون لیر ایتالیا را به این رقابت‌ها اختصاص دهد.
عدم شرکت ابرقدرت‌ها در جام جهانی 1934
دومین جام جهانی فوتبال بین 27 می تا 10 ژوئن در ایتالیا برگزار شد. در مجموع 16 تیم پس از انجام مرحله مقدماتی شرکت کردند، نکته‌ی قابل توجه این بود که کشور میزبان هم مجبور به شرکت در مرحله مقدماتی شد. از سوی دیگر، اروگوئه که قهرمان دوره‌ی پیشین بود و در این دوره هم واجد شرایط بود، اما به نشانه‌ی اعتراض از شرکت در آن خودداری کرد زیرا بسیاری از تیم‌های اروپایی چهار سال پیش، زمانی که اروگوئه میزبان جام جهانی بود، از سفر به آمریکای جنوبی پرهیز کردند. از آنجایی که بریتانیا (انگلیس، ولز، ایرلند شمالی و اسکاتلند) تصمیم گرفته بود به فیفا نپیوندد، آنها نیز اجازه‌ی ورود به هیچکدام از تیم‌هایشان را ندادند.
پوستر رسمی و توپ مسابقات جام جهانی 1934
نام این توپ فدرال 102 بود که در کشور ایتالیا ساخته شد.
تیم‌های شرکت کننده در جام جهانی 1934
- آرژانتین
- اتریش
- بلژیک
- برزیل
- چکسلواکی
- مصر
- فرانسه
- آلمان
- مجارستان
- ایتالیا
- هلند
- رومانی
- اسپانیا
- سوئد
- سوئیس
- ایالات متحده آمریکا
مقام اول، دوم و سوم در جام جهانی 1934
- ایتالیا
- چکسلواکی
- آلمان
گلزنان برتر در جام جهانی 1934
- اولریچ نجدلی / چکسلواکی (5 گل)
- آنجلو شیاویو / ایتالیا (4 گل)
- ادموند کانن / آلمان (4 گل)
شهر‌ها و ورزشگاههای جام جهانی 1934
- بولونیا (ورزشگاه لیتوریال)
- فلورانس (ورزشگاه جیووانی برتا)
- جنوا (ورزشگاه لوئیجی فراری)
- میلان (ورزشگاه سن سیرو)
- ناپل (ورزشگاه جورجیو آسکارلی)
- رم (ورزشگاه ناسیونال PNF)
- تریست (ورزشگاه لیتوریو)
- تورین (ورزشگاه بنیتو موسولینی)
میانگین حضور تماشاگران در جام جهانی 1934: 21059 نفر
میزبانی ایتالیا در جام جهانی 1934
در زمان برگزاری جام جهانی 1934، ایتالیا (کشور میزبان) توسط حزب فاشیسمِ بنیتو موسولینی اداره می‌شد. ایل دوسه که چند سال قبل سری آ را تأسیس کرده بود، از فرصت میزبانی برای گسترش تبلیغات سیاسی استفاده کرد و طبق برخی مدارک، دخالت‌های او باعث برگزاری جام جهانی در سرزمین چکمه شد. او یک روز قبل از بازی ایتالیا مقابل اتریش با داور سوئدی ایوان اکلیند شام خورد و در دیدار بعدی نیز اتفاقاتی پیش آمد که داور لطفش را از لاجوردی پوشان دریغ نکرد. قرار بود در فینال یک داور بلژیکی قضاوت را بر عهده بگیرد اما ایوان اکلیند سوئدی ناگهان به جای داور برگزیده شده انتخاب شد. حتی در این دیدار هم می توان ادعا کرد که ایتالیایی‌ها به داور دلخواهشان رسیده بودند، بنیتو، جام جهانی سیاهی را دل تاریخ حک کرد.
ژول ریمه (رئیس وقت فیفا) نیز در مورد جام جهانی 1934 گفت:
جام جهانی 1934 را فیفا برگزار نکرد. این جام، جام موسولینی بود.
موسولینی در حال تماشای دیدار جام جهانی
به دلیل بی احترامی اروپایی‌ها به دوره‌ی قبل جام جهانی، این بار نوبت به تیم‌های قاره‌ی آمریکای جنوبی رسید که تلافی کنند؛ آرژانتین و برزیل با ترکیبی کاملا آماتور و متشکل از ذخیره‌های خود پا به میدان مسابقات گذاشتند و از ترس آسیب دیدگی ستاره‌هایشان، آنها را در کشور خود نگه داشتند، اما اروگوئه (قهرمان دوره‌ی قبل) بطور کامل مسابقات را تحریم کرد.
قالب برگزاری مسابقات جام جهانی 1934
ساختار مسابقات نسبت به اولین دوره‌ی جام جهانی در سال 1930 تغییر کرده بود و مرحله گروهی برای این فرمت کاملاً کنار گذاشته شد (بازی گروهی دوباره در سال 1950 معرفی شد). اگر بازی، بعد از پایان زمان قانونی مساوی می‌شد، یک دوره 30 دقیقه ای وقت اضافه برگزار می‌شد. اگر بازی بعد از وقت اضافه همچنان مساوی می‌ماند، یک مسابقه مجدد در روز بعد یا دو روز بعد ترتیب داده می شد. (پنالتی تا سال 1978 معرفی نشده بود)
ورزشگاههای جام جهانی 1934
مسابقات در هشت شهر و در هشت استادیوم برگزار شد. فینال در ناسیونال PNF شهر رم با ظرفیت 47300 نفر برگزار شد. ورزشگاهی که نامش با فاشیسم عجین شده بود، PNF مخفف Partito Nazionale Fascista (حزب ملی فاشیست) بود.
دیگر ورزشگاه این رقابت‌ها نیز سرنوشت جالبی داشت، زمینی که با نام لیتوریو و در سال 1932 و با ظرفیت 8000 نفری در تریست افتتاح شد و میزبان بازی چکسلواکی و رومانی بود، در سال 1943به دی والمائورا تغییر نام داد اما به خاطر فاجعه‌ی هوایی سوپرگا برای ادای احترام به پسر تورینو به اسم جوزپه گرزار درآمد، این ورزشگاه در سال 1992 و با سر به فلک کشیدن عظمت فوتبال، دیگر نتوانست پا به پای این ورزش رشد کند و به مکان کوچک برای دو و میدانی تبدیل شد.
اتفاقات جام جهانی 1934
درست مانند تورنمنت قبلی جام جهانی، باز هم برخی از بازی‌ها در زمین مسابقه به هم خورد. جنجالی ترین صحنه ها احتمالاً زمانی بود که بازیکنان مجارستان پس از بازی با اتریش داور را محاصره کردند و او را مقصر شکست خود می‌دانستند. یک چهارم نهایی بین ایتالیا و اسپانیا، یکی دیگر از جنگ‌های به یاد ماندنی بود، پر از درگیری‌های خشن و مبارزات متعدد که با سطح اول فوتبال در تضاد بود، بازی اسپانیا و ایتالیا دائما از ریتم خارج می‌شد و پس از تساوی، در یک بازی مجدد اسپانیا با گل مه آتزا شکست خورد. زامورا دروازه‌بان اسپانیا، یکی از بزرگترین غایبان در بازی دوم بود.
در جام جهانی اروگوئه 1930، همه تیم ها از آرایش 2-3-5 استفاده کرده بودند. اما در این جام جهانی از دو سیستم مختلف استفاده شد: W-M و روش سابق که در جام جهانی اروگوئه استفاده می‌شد. ویتوریو پوتزو، مربی ایتالیایی، سبک W-M را با نوعی آرایش 2-3-2-3 توسعه داد و موفق شد.
سیستم W-M: نوعی از سیستم است که سرمربی را قادر می‌سازد اهدافش را به کار گیرد، بدلیل آرایش بازیکنان که شبیه به حرف M یا W است، این چینش با این نام شناخته می‌شود و ایتالیای 1934 به درستی از آن بهره گرفت، از اصلی‌ترین ویژگی های این سبک میتوان به مشارکت خط هافبک در حمله و دفاع اشاره کرد.
جام جهانی 1934 به تماشاگران گل‌های زیادی را اهدا کرد. در مجموع 70 گل در 17 بازی به ثمر رسید که به طور متوسط، سهم هر بازی 4.11 گل بود. در طول این رقابت‌ها تنها، یک بازیکن از بازی اخراج شد.
مرحله یک هشتم جام جهانی 1934
ایتالیا 7 - 1 آمریکا
اسپانیا 3 - 1 برزیل
اتریش 3 - 2 فرانسه (وقت اضافه)
مجارستان 4 - 2 مصر
چکسلواکی 2 - 1 رومانی
سوئیس 3 - 2 هلند
آلمان 5 - 2 بلژیک
سوئد 3 - 2 آرژانتین
مرحله یک چهارم جام جهانی 1934
ایتالیا 1 - 1 اسپانیا
(در بازی تکرار، ایتالیا 1 - 0 به پیروزی رسید).
اتریش 2 - 0 مجارستان
چکسلواکی 3 - 0 سوئیس
آلمان 2 - 1 سوئد
مرحله نیمه نهایی جام جهانی 1934
ایتالیا 1 - 0 اتریش
چکسلواکی 3 - 1 آلمان
فینال جام جهانی 1934
ایتالیا 2 - 1 چکسلواکی
دیدار رده‌بندی
آلمان 3 - 2 اتریش
فینال جام جهانی 1934
فینال بین ایتالیا و چکسلواکی برگزار شد. چکسلواکی در نیمه دوم پیش افتاد، اما ایتالیا بازی را به تساوی کشاند و برای تعیین نتیجه به وقت اضافه نیاز بود. پنج دقیقه بعد از وقت اضافه آنجلو شیاویو برای ایتالیا گلزنی کرد و در نهایت بازی با نتیجه 2-1 به پایان رسید. ایتالیا دومین قهرمان جام جهانی لقب گرفت.
لحظه به ثمر رسیدن گل آنجلو شیاویو
ترکیب دو تیم در جام جهانی 1934
همانطور که بیان شد، میتوان بار دیگر به این نکته اشاره کرد که باله‌های هجومی ایتالیا به جلوتر نفوذ خواهند کرد تا شکل هجومی تیم به یکی از دو حرف W یا M تبدیل شود.
لوئیس مونتی، مرد دو ملیتی
وقتی به قلب زمین ایتالیا نگاهی بیندازیم مردی را میبینیم که سخت می جنگید، اما ایتالیایی نبود، او یک آرژانتینی بود و آمده بود تا ناکامی 4 سال قبلش را جبران کند.
علاوه بر مونتی، اورسی و انریکه گوایتا هم ملیت خود را به ایتالیا تغییر داده بودند چرا که اجدادی ایتالیایی داشتند و در آن زمان تیم‌های ایتالیایی نسبت به تیم‌های قاره‌ی آمریکای جنوبی پول خیلی خوبی را پیشنهاد می‌کردند.
زمانی که اروگوئه میزبان فینال جام جهانی در سال 1930 بود، مونتی یکی از بهترین عناصر دفاعی آمریکای جنوبی بود. آرژانتین تورنمنت خود را با پیروزی 1-0 مقابل فرانسه آغاز کرد و مونتی تنها گل بازی را به ثمر رساند؛ همچنین مونتی گل افتتاحیه نیمه نهایی را در پیروزی 6-1 مقابل ایالات متحده به ثمر رساند تا فینال را در برابر اروگوئه‌ای که در نیمه نهایی دیگر یوگسلاوی را 6-1 شکست داده بود، رقم بزند.
قبل از فینال در مونته ویدئو، شایعاتی مبنی بر مصدومیت مونتی وجود داشت. او یکی از متوسط‌ترین بازیهای خود را در ورزشگاه سنتناریو به نمایش گذاشت، در حالی که آرژانتین در نیمه اول با اختلاف یک گل جلو بود، اما در پایان بازی 4 - 2 شکست خورد. سال‌ها بعد، لورنا مونتی (نوه‌ی لوئیس مونتی) مصاحبه‌ای کرد و ادعا داشت که چیزی فراتر از مصدومیت، سبک بازی پدربزرگش را تحت تاثیر قرار داده بود:
در نیمه اول، زمانی که آرژانتین 2 به 1 پیش بود، به پدربزرگم گفتند که اگر آرژانتین شکست نخورد، مادربزرگ و عمه‌ام را خواهند کشت.
مونتی همچنین به نوه‌اش گفت که سایر بازیکنان آرژانتین تهدیدهای مخفیانه دریافت کرده‌اند، اما هیچ کدام به اندازه‌ی تهدیدی که به او تحویل داده شده بود، نبود.
در پایان، اروگوئه جام را بالای سر برد، خانواده مونتی در امان بودند و او برای ادامه کار خود به سن لورنزو بازگشت. اما دیدار با دو ایتالیایی قرار بود زندگی و میراث او را برای همیشه تغییر دهد. ماجرا از این قرار است که آن دو فرد در جلسه‌ای به مونتی گفتند که به زودی پیشنهادی از یک باشگاه ایتالیایی دریافت می‌کند و در صورت قبول، دستمزد ماهانه‌اش به 5000 دلار می‌رسد و به او خانه و ماشین می‌دهند. ظاهراً شخصی که این معامله را تبلیغ می کرد کسی نبود جز بنیتو موسولینی.
جام جهانی بعدی قرار بود در ایتالیا برگزار شود و دیکتاتور قصد داشت تا فوتبال کشور را به خط مقدم قدرت‌های جهانی برساند. اجداد مونتی اهل امیلیا رومانیا در شمال ایتالیا بودند. وقتی این پیشنهاد رسید، از طرف لاتزیو نبود، تیمی که موسولینی از آن حمایت می کرد، بلکه از طرف یوونتوس بود. مونتی که توسط هزاران لیر وسوسه شده بود به تورین نقل مکان کرد و شهروند ایتالیا شد. او 16 بار برای آرژانتین بازی کرده بود و توانست 5 گل به ثمر برساند، اما کارش با کشورش تمام شده بود، از آنجا به بعد او را باید با لباس آتزوری می دیدیم.
مونتی در سال 1931 به یوونتوس پیوست و به این باشگاه کمک کرد تا چهار اسکودتوی متوالی را کسب کند. او در طول 9 سال فعالیت خود در تورین، بیش از 200 بازی انجام داد و 20 گل را بعنوان هافبک دفاعی به ثمر رساند و حتی بازوبند کاپیتانی را بدست آورد، اما مونتی فقط برای کسب جام در تورین به ایتالیا نیامده بود. او آنجا بود تا به ایتالیا کمک کند، تا جام جهانی را در سال 1934 برنده شود.
و به این ترتیب، هنگامی که ایتالیا مسابقات را در 27 می 1934 با پیروزی 7-1 در برابر ایالات متحده در ورزشگاه ملی منحل شده‌ی ناسیونال PNF آغاز کرد، مونتی در تیم بود. در همان روز آرژانتین، تیم سابق او، توسط سوئد در بولونیا از مسابقات حذف شد.
پیروزی ایتالیا مقابل ایالات متحده، یک چهارم نهایی را در برابر اسپانیا ایجاد کرد که با نتیجه 1-1 به پایان رسید و باید روز بعد بازی مجدد انجام می‌شد؛ بازی اول بسیار سنگین و پرفشار بود و البته داور در برخورد با بازیکنان تیم میزبان مهربان بود. وقتی اسپانیا برای بازی دوم به میدان رفت، آنها هفت بازیکن خود از جمله ریکاردو زامورا را از دست دادند. بازی مجدد شروع شد اما ماتادورها در 24 ساعت گذشته دردهایشان درمان نشده بود و سه بازیکن اسپانیا مجبور به ترک زمین شدند، سرانجام جوزپه مه آتزا تیر خلاص را زد.
عکس دسته جمعی بازیکنان ایتالیا، قبل از فینال
خارج از ضربه‌ها و کبودی‌ها، ایتالیا باید در نیمه نهایی مقابل تیم بزرگ اتریش با مربیگری هوگو میسل حضور پیدا می‌کرد. آنها یک بازی با پاسکاری منظم را انجام دادند که بر توسعه توتال فوتبال تاثیرگذار بود. تنها راهی که ایتالیا می‌توانست اتریش را مهار کند باید ماتیاس سیندلار، مهاجم مرکزی، کاپیتان و رهبر الهام بخش اتریش را ساکت می‌کرد، مونتی مرد این کار بود.
سبک شناور فوتبال اتریش به دلیل باران شدیدی که در سن سیرو می‌بارید به خطر افتاد، زمین بازی پر از گل شده بود؛ از طرفی مونتی هم سیندلار را مهار کرده بود و در نتیجه مالکیت بالای اتریش جای نگرانی نداشت چون این حفظ توپ به دلیل وجود مونتی به حمله تبدیل نمی شد و در نهایت ایتالیا توانست بازی را با تک گلِ بحث برانگیز برنده شود. در دقیقه 19، مه آتزا به دروازه بان اتریش برخورد کرد و توپ را از چنگ او خارج کرد. در مقابل تیرک قرار گرفت و انریکه گوایتا (بازیکن دیگر ایتالیا و متولد آرژانتین) آن را تبدیل به گل کرد.
ایوان اکلیند، داور سوئدی، به دلیل حمایت از ایتالیایی‌ها در این گل مورد انتقاد قرار گرفت. این اتهام کارنامه‌ی مربیگری او را در آن زمان سیاه نکرد چرا که سوت دیدار فینال نیز به او سپرده شد.
گل بحث برانگیز گوایتا به اتریش
یک روز قبل از فینال، پیامی به هتل تیم ایتالیایی رسید که خطاب به ویتوریو پوتزو و بازیکنان بود. در آن نوشته شده بود:
فردا موفق باشید. پیروزی! اگر اینطور نیست تصادف کنید.
پیام توسط موسولینی امضا شده بود. این بزرگترین بازی زندگی آنها بود و حالا فشار روی بازیکنان حتی بیشتر هم شده بود. قبل از فینال، یک پیام دیگر از موسولینی به پوتزو تحویل داده شد تا برای تیمش بخواند. لورنا (نوه‌ی مونتی) می‌گوید:
پدربزرگم اغلب به ما می‌گفت که باید دو فینال جام جهانی را تحت تهدید و فشار بازی کند. او می گفت که در سال 1930 در اروگوئه می خواستند در صورت پیروزی به او صدمه بزنند. در ایتالیا، چهار سال بعد، می‌خواستند در صورت باخت به او آسیب برسانند.
تشویق دیکتاتور کمک چندانی به بهبود اوضاع در نیمه اول نکرد و ایتالیا نیمه‌ی اول را با شکست 1 - 0 به رختکن رفت؛ درست زمانی که به نظر می رسید فرار از شکست، اجتناب ناپذیر است، رایموندو اورسی در دقیقه 81 برای ایتالیا گل زد تا تماشاگران و موسولینی را روی پای خود بیاورد. اورسی، دیگر ملی پوش سابق آرژانتین که در المپیک 1928 در کنار مونتی بازی کرده بود، فینال را به وقت اضافه برد. در وقت اضافه آنجلو شیاویو هم زهرش را ریخت و جام‌هایی را به چکمه هدیه داد.
اما، چرا جام‌هایی؟
در پایان وقت، آتزوری ها نه تنها جایزه ژول ریمه را دریافت کردند، بلکه جام بزرگی را که موسولینی سفارش داده بود را هم کسب کردند، زیرا او جایزه فیفا را برای نشان دادن شکوه برندگان بسیار کوچک می دانست، ایل دوسه که تمام زیر و بم کار را در دست گرفته بود، از مدت‌ها قبل پیشنهاد ساخت جام دیگری را داده بود، جامی که به نام «جام پیشوا» شناخته می‌شد.
اخلاق موسولینی در پیروزی بسیار گرم تر بود. مونتی یادآور شد:
بعد از بازی، با تصمیم ایل دوسه. ما اجازه داشتیم هر چه می‌خواستیم را بدست آوریم: زن، پول، جواهرات، اتومبیل، خانه. ما انسان های ممتاز ایتالیا بودیم.
مونتی نام خود را به خاطر موفقیت بی‌نظیرش در کتاب رکوردها ثبت کرد. او نه تنها جام جهانی را برای کشور مورد قبول خود برده بود، بلکه تنها فوتبالیستی بود که در فینال جام جهانی برای دو کشور مختلف بازی کرده بود.
سرانجام تلخ ستاره جام جهانی
در صبح روز 23 ژانویه 1939 گوستاو هارتمن در جستجوی یک دوست قدیمی، به آپارتمانی وارد شد. رفیقش را پیدا کرد که برهنه در کنار معشوق بیهوشش دراز کشیده بود.
دوستش ماتیاس سیندلار، بزرگترین فوتبالیست تاریخ اتریش بود که مونتی آرژانتینی الاصل مأمور مهار او شده بود، دلایل زیادی برای مرگ او بیان شد اما محتمل‌ترین گزینه توسط پلیس، مسمومیت با مونوکسید کربن به دلیل مسدود شدن دودکش اعلام شد. این اتفاق سبب مرگ شریک زندگی او کامیلا کاستانیولا هم شده بود.
اما شک و تردیدهای زیادی در مرگ او وجود داشت، او پس از گلزنی در برابر آلمان (در بازیی که «قرار بود» با تساوی به پایان برسد) در مقابل گروهی از نازی های خشمگین جشن گرفته بود و سپس از بازی برای ژرمنی‌ها خودداری کرد. آیا قتل بود؟ پای دولت درمیان بود؟ خودکشی کرد؟ هیچ‌کس به‌طور قطعی نمی‌داند، اما همسایگان کاستانیولا در اوایل ماه از مشکلات دودکش شکایت کرده بودند.
درگذشت سیندلار به منزله‌ی یک پایان غم انگیز برای روزهای طلایی فوتبال اتریش بود؛ روزهایی که با مجادله با مردان قدیمی انگلیسی و جهانگردان اسکاتلندی آغاز شد و با نازی‌ها، توطئه، بدبختی و مرگ به پایان رسید. پرواز در اوج آسمان خیلی زود به دست آمد. سیندلار طی سه سال در 31 بازی 101 گل به ثمر رسانده بود، با تیمش در نیمه نهایی جام جهانی حضور پیدا کرد. توسط ایتالیا و مونتی متوقف شد و گوشه‌ای از تاریکی‌های زندگی‌اش نمایان شد.
داستان فوتبال در اتریش به اواخر قرن نوزدهم و گسترش تجارت بریتانیا در اروپا برمی گردد یعنی سال 1894. فوتبال اتریش پس از اواخر قرن نوزدهم، طی برنامه ریزی سه دهه‌ای به بالاترین سطح خود رسید؛ در سال 1926، سیندلار 23 ساله اولین بازی خود را برای تیم ملی زیر نظر هوگو میسلی انجام داد که در سال 1919 کنترل تیم را بر عهده گرفته بود. مهاجم مرکزی که در ذهنش چیزی جز پیروزی یافت نمیشد. قلم‌هایی که از شمشیر قدرتمندتر بودند، اطرافیانش بازیکنی را دیدند که هنرش با هنر آنها همخوانی نداشت.
آمار 16 بازی 16 گل سیندلار به میسل فهماند که کنار گذاشتن تانک و اعتماد کردن به مرد کاغذی عاقلانه بود. (پیش از سیندلار، اوریدیل مهاجم اتریش بود که بخاطر سبک بازی سنتی و فیزیکی‌اش به تانک مشهور بود و سیندلار به دلیل جثه‌ی نحیفش به مرد کاغذی شناخته می‌شد). ویلی میسل از سیندلار می نویسد:
او واقعاً نمادی از فوتبال اتریش در دوران اوج بود، تکنیکی که با مهارت، ظرافت و مجموعه‌ای تمام نشدنی از ترفندها و ایده‌ها عجین شده بود. او از بازیهای فوتبال لذت می‌برد.
طی ادعاهایی گفته شد که به یکی از مقامات اتریشی مبلغی پول پیشنهاد شده بود تا مرگ برترین فوتبالیست تاریخشان را مسمویت اعلام کند، کم سو شدن نور ستاره، پر از شک و شبهه بود.
