کسب مدال نقره بازی‌های هم‌بستگی اسلامی توسط ملی‌پوشان زن والیبالیست کشورمان یک اتفاق بی‌سابقه را در پی داشت.
به گزارش طرفداری؛ والیبال ایران طی یک دهه اخیر به حدی خوب و باکیفیت کار کرده که بی‌تردید پس از فوتبال و کشتی، به صدر لیست پرطرفدارترین رشته‌های ورزشی میان طیف جوان جامعه دست یافته و البته که با افتخارآفرینی‌های مکرر خود، به یکی از امیدهای همیشگی مجموعه ورزش ایران در تورنمنت‌های معتبر بین‌المللی تبدیل شده.
با وجود سنت‌شکنی‌ها و سکونوردی‌های پی‌درپی تیم ملی والیبال مردان ایران در رقابت‌های آسیایی، جهانی و المپیک اما در کارنامه افتخارات بیش از یک دهه‌ای فدراسیون والیبال یک خلأ بزرگ و یک جای خالی مهم وجود داشت. والیبال بانوان برخلاف تیم مردان، نه توجه خاصی را به خود می‌دید و نه افتخار خاصی در رزومه‌اش داشت.
آخرین دستاورد قابل دفاع تیم ملی والیبال زنان به بازی‌های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک باز می‌گشت که تیم زنان در آن روزها به مدال برنز این تورنمنت معتبر رسید. از آن زمان تا همین چند روز پیش، هیچ افتخار مهمی در رده بین‌المللی برای سروقامتان زن ایرانی به‌دست نیامده بود تا نوبت به معجزه اکسیر ایتالیایی و برخاستن ققنوس‌های ایرانی رسید.
تیم ملی مردان پیش از سرمربی‌گری بهروز عطایی، حداقل ۱۰ سال با اعتماد به مربیان مطرح خارجی و سپردن سکان هدایت پسران بلندقامت به ستاره‌هایی مثل خولیو ولاسکو، اسلوبودان کواچ، ایگور کولاکوویچ و ولادیمیر آلکنو به بهترین افتخارات و نتایج تاریخ چند دهه‌ای‌اش دست یافت و این تجربه، نسخه مشترک را برای دیگر تیم والیبال ایرانی پیچید.
اعتماد فدراسیون والیبال به یکی از بارزومه‌ترین و معدود مربیان مؤلف والیبال زنان دنیا یعنی الساندرا کمپدلی، یکی از مهم‌ترین نقاط خاکستری والیبال ایران را هم از بین برد تا دختران باانگیزه و پرتلاش والیبال ایران با هدایت «اُله» بر سکوی نایب‌قهرمانی بازی‌های هم‌بستگی اسلامی ۲۰۲۱ بایستند و پس از ۵۶ سال، افتخاری مهم را رقم بزنند.
الساندرا کمپدلی در بازی فینال والیبال بانوان ایران - ترکیه
کمپدلی علی‌رغم حضور کوتاه‌مدتش در والیبال ایران که شاید شمار ماه‌های آن به ۷ ماه هم نرسد، تاریخ را با دستان دخترانش در قونیه نوشت. شاید به‌خاطر همین ماه‌های کوتاه حضور در اردوهای تیم ملی و یا شرایط میزبانی نامناسب ترک‌ها بود که کمپدلی هم پس از مسابقات، گفت که انتظار کسب این نتیجه تاریخی و مدال نقره را واقعاً نداشته.
قطعاً حضور یک مربی مطرح و معتبر خارجی در اردوی تیم ملی والیبال ایران که پیش از این در قیاس خودشان با تیم ملی مردان قطعاً کمبودهای مهمی را احساس می‌کردند، این باور حیاتی را در ذهن دختران ایرانی پدیدار ساخت که فقط هیچ چیزی برای انگیزه ورزشکار ایرانی غیرممکن نیست؛ حتی شکستن طلسم بیش از نیم قرنی آن هم با شرایط و امکانات محدود.
فدراسیون با اتخاذ تصمیم مشابه با تیم ملی مردان برای بانوان، این باور را به شاگردان کمپدلی تزریق کرد که آن‌ها هم به اندازه بهروز عطایی و پسرانش برای ایران و ورزش ایران اهمیت دارند و همین شارژ روحی-روانی که با اتمسفر جذاب اردویی اُله و تفکرات تاکتیکی این سرمربی ایتالیی همراه شد، مدال نقره‌ای به رنگ طلا را به گردن دختران والیبالیست انداخت.
بی‌تردید اعتمادبه‌نفس و خودباوری از مهم‌ترین حلقه‌های مفقوده تیم ملی والیبال بانوان طی سال‌های اخیر بوده اما حالا با کسب این مدال تاریخی و ثبت یک نتیجه مهم در شجره ورزش ایران، مسیر تازه برای دختران سروقامت و بلندهمت سرزمین آریایی‌ها آغاز شده و دیگر هیچ شرم و یا محدودیتی برای رؤیاپردازی در کار نیست.
اشک‌ها و لبخندها، مهم‌ترین تصویر از سالن کنگره کاراتای قونیه هستند. خورشیدِ فردای والیبال ایران در چشم دخترانی متبلور شده که اشک شوق‌شان به تمام دنیا مخابره شد و سکوی نایب‌قهرمانی‌شان بدون هیچ تردید و شکی در حد یک مدال ناب المپیکی ارزش داشت.
