نزدیک شدن به پایان برام تلخ جلوه میکرد، ولی برا هر لیست باید یه پارت چهارم و پایانی وجود داشته باشه. یه پارت پایانی برای سالی که من رو با دنیای راک، متال، ترانه سرایی و نواختن های از تهِ روح بیشتر از 20 سال گذشته آشنا کرد. آلبوم هایی که پشت پنجره و فرمون، زیر بارون و وسط سگی ترین آفتاب های تاریخ پلی شدن و با استثناهای انگشت شمار، تو در آوردن اشک از چشمام پرچم دار شدن. پس بذار بیشتر از این همه چیز رو حماسی جلوه ندم، چون چیزی جز یه مشت تجربه قابل دسترس برا همه نیست. ولی برا من مهمن، حتی اگه برای هزاران نفرِ دیگه نیز هم.
76- Clouds - Doliu (2014)
سبک: Death Doom, Gothic Doom
و Speaking Of حماسی، بهم برای هزارمین بار ثابت شد که ابرها بهترین ابزار برای چکوندن بارون از آسمونن. ولی بذار خیالت رو راحت کنم و بهت قول بدم که این آلبوم دقیقا به اندازه‌ی جملاتم، پر زرق و برقه. پر از اوج، پر از احساس اورگاسم که در ذره ذره‌ی نت های این موسیقی نهفته ست. کلودز نمونه ایده آلی از موسیقی دووم عه. بهترین روش ممکن برای ترکیب وکال هارش و سافت رو انتخاب میکنه و با انتخاب غمناک ترین لیریک های ممکن، یه شاهکار ابدی می‌سازه. پر حرفی بسه، همین الان برو و بهش گوش کن.
ترک مورد علاقه: If These Walls Could Speak
نمره من به آلبوم: 9.3
77- Oceana - The Pattern (2021)
سبک: Heavy Metal, Viking Metal
واقعا پیدا کردن چنین آلبومی آسون نبود، ولی وقتی اون کاور و اون تایتل ها رو ببینی ناخودآگاه ترغیب میشی که بری و اکتشافات رو در حیطه بندهای جدید گسترش بدی، و وقتی آنفورگیون پلی میشه و میفهمی این نه تنها صرفا یه تشابه اسمی نیست، بلکه یه نامسلمون با صدای بی نقصش از لیریک چهل سال پیش تایتان های ثرش دوباره یه بهار تازه آفریده و در بقیه ترک ها، این خلاقیت رو به مرزهای ثرش و هوی متال نزدیک کرده. زیباست، پیشنهادش میکنم!
ترک مورد علاقه: The Unforgiven
نمره من به آلبوم: 8.5
78- Carol Of Harvest - Carol Of Harvest (1978)
سبک: Progressive Rock, Art Rock
یکی از ترک های این آلبوم رو برای یکی از دوستام فروارد کردم و ازش پرسیدم که به نظرت با توجه تایم این ترک، ژانرش چیه؟ گفت یا پست یا پراگ. So True، این آلبوم یکی از پراگ ترین چیزایی بود که تا حالا شنیدم، و خوشحالم که تونستم بدون هیچ گونه معرفی قبلی، این آلبوم زیبا و کلاسیک رو کشف کنم.
ترک مورد علاقه: Try a Little Bit
نمره من به آلبوم: 8
79- Jack Savoretti - Europiana (2021)
سبک: Indie Pop, Folk Pop, Singer-Songwriter
جک ساوورتی یکی از بهترین خواننده های سال های اخیره، ولی این تنها چیزی نیست که این پسر رو برام جذاب میکنه. اون علاوه بر یه صدای فوق العاده گرم، به قدرت ترانه سرایی فوق العاده ای هم مسلحه و ترکیب این دوتا، میتونن از هر 365 روز سالت یه بهشتِ پر از خاطره خلق کنن. مطمئن باش که به اندازه کارهای قدیمیش، برات سوپرایز داره. کاملا مطمئن باش.
ترک مورد علاقه: The Way You Said Goodbye
نمره من به آلبوم: 8.7
80- Hozier - Wasteland, Baby! (2019)
سبک: Soul, Blues Pop
همین چند روز قبلش بود که خیلی اتفاقی، ترک As it was رو پیدا کردم و بهش گوش کردم، و همین چند سال قبل بود که خیلی اتفاقی تر، ترک Movement که اون موقعا حسابی هیت شده بود رو از گوشی یکی از دوستام شنیدم. همه این عوامل، دست به دست هم دادن تا یه بعد از ظهر ابری موودی رو با این شاهکار یک ساعته از هوزیرِ عزیز بگذرونم و با صدای خاص و زیباش زندگی کنم.
ترک مورد علاقه: As it was
نمره من به آلبوم: 8
81- Chris Isaak - Heart Shaped World (1989)
سبک: Pop, Rock
اون قدیما پاپ واقعا زیباتر بود، صداها گرم تر بودن، و ترانه ها واقعی تر. کریس آیزاکِ لعنتی شاهکاری خلق کرد که از همسر سابق امبر هرد تا خواننده‌ی خل و چل اسلیپکنوت بگیر، تا چندین و چند هنرمند جوون هم کاورش کردن و هرگز نمیشه از این کار دست کشید. اما جدا از تایتل ترک و بازیِ شیطانیِ تاریخی، بقیه آلبوم هم وظیفه‌ش رو نه تنها به خوبی انجام داد بلکه گام‌ها رو فراتر گذاشت و اتمسفری ساخت که بعید میدونم یه آرتیست پاپ بتونه به راحتی دوباره خلق کنه. جیمز هتفیلدِ افسانه‌ای، برای خوندن آهنگ «نابخشوده» از صدای آقای آیزاک الهام گرفته بود. چه افتخاری بیش از این؟
ترک مورد علاقه: Wicked Game
نمره من به آلبوم: 8.2
82- Bob Dylan - The Freewheelin' Bob Dylan (1963)
سبک: Rock, Folk Rock
این آلبوم از قعر تاریخ راک اند رول میاد، بوی ورقه های چرمی لبریز از ترانه میده، از بریتانیا نیست ولی بارون رو به همراه داره. دومین آلبوم باب دیلنِ کبیر، قبل از اینکه سنگ های غلتانش رو از تپه رها کنه منتشر شد و شامل چند تا از بهترین ترانه هایی میشه که باب دیلن تا حالا نوشـ ... نه، صبر کنین. مگه هر چیزی که باب دیلن تا به امروز به قلم آورده بهترین نیست؟ بیخیال، پیچیدش نکنم، اگه میخوای عشق به یه دختر سوارکار رو تجربه کنی میتونم چنین آلبومی رو بهت پیشنهاد کنم.
ترک مورد علاقه: Love minus zero no limit
نمره من به آلبوم: 9
83- Steven Wilson - Future Bites (2021)
سبک: Synth Pop, Progressive Rock
اگه اشتباه نکنم، تا این لحظه این آخرین آلبوم استودیوئی استیونه (البته اگه آلبوم Porcupine Tree رو در نظر نگیریم). هر چقدر که این بشر همراه با میکائیل خودش رو غرق در دنیای دث متال کرد و با همین بندی که یه خط بالاتر گفتم به تمامی مرز های پراگرسیو متال سرک کشید، همیشه در کریرِ شخصی خودش در حال اکتشاف بود. در حال ساختن چیزای جدید، در حال ساختن موسیقی ای که دنیا تا به حال در خود نداشته. این نوابغ به درد میخورن، میتونی بقیه رو بریزی دور! اگه دنبال یه اثر پراگ طور که به کارهای قبلیِ استیون یا حتی بلکفیلد شبیهه این آلبوم رو پلی کنی شاید ناامید شی، اما شک نکن که برای اینکه بهش سبک «پاپ» رو الحاق کنم زیادی خوبه!
ترک مورد علاقه: 12 Things I Forgot
نمره من به آلبوم: 8.9
84- Opeth - Still Life (1999)
سبک: Progressive Death Metal
و اینجا بود که معجون حیرت انگیز اپث به نهایت طعم خود رسید، و تا وقتی که دنیا بهش نیاز داشت دست از تولیدش نکشید. میکائیل پس از کلنجار رفتن با بلک متال و دث متال، در این آلبوم بود که چیزی که براش به دنیا اومده بود رو به شکل بی نقصی اجرا کرد و بر مسیر تاریکِ آینده ی اپث نور انداخت. اگه Still Life نبود، نه بلک واتر پارک بود و نه گوست ریوریز. شاید ما هم نبودیم، نمیدونم پسر ...
ترک مورد علاقه: The Moor
نمره من به آلبوم: 9.7
85- Pink Floyd - A Momentary Lapse Of Reason (1987)
سبک: Progressive Rock, Soft Rock
به عنوان کسی که سالهاست نِرد تموم کارهای پینک فلویده، قبل از اینکه به این آلبوم گوش بدم تقریبا همه چیز رو در موردش میدونستم، و خب خودِ آلبوم هم سوپرایزم نکرد. همونطور که آلبومِ قبلی گروه بی شباهت به آلبوم های سولوی راجر واترز نبود، این آلبوم هم تماما برگرفته از ذهن پاک گیلمور بود، و پینک فلویدی که بدون ریچارد در پشت کیبورد، صدای نابش رو گم کرده بود. غیر از سه چهار تا ترک، چیزی نداشت که در صورت گوش ندادن حسرتش رو بخوری. ولی بازم صدای دیوید گیلمورد همیشه می چسبه.
ترک مورد علاقه: On The Turning Away
نمره من به آلبوم: 7
86- Uaral - Sounds Of Pain... (2005)
سبک: Death Doom Metal
فکر کنم توی پارت های قبلی به اندازه کافی در مورد زیبایی آرال برات مرثیه سرایی کرده بودم، پس بذار تا بیشتر از این برات این شاهکار رو اسپویل نکنم. آرال مثل یه آهوی تیر خورده ست، مثل یه شیر توی باغ وحش که دیگه حال نداره نعره بکشه. واقعا دردناکه...
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 9.4
87- Porcupine Tree - Fear Of a Blank Planet (2007)
سبک: Progressive Metal, Progressive Rock
وقتی که خاطراتم رو با دیدن اسم این آلبوم ها به یاد میارم واقعا حس خوبی بهم دست میده، اینکه من کسی بودم که اون لحظه ها رو زندگی کنم، نه کسِ دیگه ... انی وِی این آلبوم پرکپاین تری بازم یه دنیا روایت دردناک برای مخاطب داره و استیون، حتی یه ذره هم توی سرودن اون ترانه ها کم کاری نداشته. این آلبوم هر مخاطبی رو راضی میکنه، چه کسی که از دنیای تول و کاتاتونیا به این سمت اومده و چه کسی که تازه اولین باره که آلبوم بلکفیلد 5 رو شنیده. اما دلیل نمیشه هنرش رو دست کم بگیری. لعنتی، چقد یه بند میتونه خوب باشه!
ترک مورد علاقه: Anesthetize
نمره من به آلبوم: 9.2
88- Tiamat - Clouds (1992)
سبک: Gothic Death Metal
شاید انتظارِ من نباید پس از شنیدن سوئدی بودنِ این بند تا آسمون بالا میرفت، شایدم اصن نباید هیچوقت این آلبوم رو پلی میکردم. نمیدونم چطور بگم، المان های زیبایی از موسیقی گاتیک به همراه داشت، وکالش واقعا خاص بود، اما میدونی؟ بازم کم داشت. باید خیلی بهتر می بود تا بتونه راضیم کنه. شایدم مشکل از سلیقه منه، پس بهتره که دست از بدگویی دربارش بکشم و بذارم که خودت قضاوتش کنی.
ترک مورد علاقه: In a Dream
نمره من به آلبوم: 6
89- Airbag - A Day in the Studio (2022)
سبک: Progressive Rock, Fusion Rock
بازم یه آلبوم از گروهی که هیچ شناختی ازشون نداشتم. خوشبختانه، این دفعه توی پیدا کردن این اثر خوش شانس بودم. این آلبوم آنپلاگد، یه اثر کلاسیک پراگه و در عین حال، نمیذاره خیلی خودت رو تو فضای پراگ دهه 70 گم کنی. گریز هایی میزنه به بندهای جدیدتر، و راه های تازه تر برای سوپرایز کردن مخاطب. هرچند خیلی لحظات شکست میخوره، ولی بازم به اندازه کافی موفقه.
ترک مورد علاقه: Colours
نمره من به آلبوم: 7.2
90- Ebi - Setarehaye Sorbi (1995)
سبک: Pop
دیدی گفتم؟ لیستِ من سرتاسر پر از سوپرایزهای دلنشینه. این آلبوم ابی، احتمالا بهترین آلبوم استودیوئی هست که آقای صدا تو عمرش بیرون داده. ترک لیستش به سنگینیِ دماونده. کی اشکاتو پاک میکنه، شب گریه، قبله و ... چقدر خوش شانسم که با صدای ابی بزرگ شدم. چقد خوش شانسم که وقتی میخونه «وقتِ راهی شدنِ تو، کفترا شعرامو بردن» تموم کلماتش رو حس میکنم، و آرزو میکنم که هرگز راهی نشه تا بتونم به نوشتن شعرام ادامه بدم.
ترک مورد علاقه: شب گریه
نمره من به آلبوم: 9.7
91- Katatonia - Tonight's Desicion (1999)
سبک: Progressive Metal, Progressive Rock
بعد از اینکه کاتاتونیا از خلق شاهکارهای دث خسته شد، تصمیم گرفت تا مسیری رو شروع کنه که به خلق ده ها ترک افسانه ای پراگ ختم شد. این آلبوم یکی از اولین های این مسیر بود و دیری نگذشت که به کار به Viva Emptiness لعنتی رسید. چندین ترک معرکه داشت که همشون میتونستن به راحتی ترک مورد علاقه ی من از این آلبوم باشن، هرچند الگوهای تکراریِ بقیه ترک ها یکمی تو ذوق میزد. بهرحال، کاتاتونیا اوج افسردگیه. خیلی خوشحالم که سالهاست با کاتاتونیا خاطره دارم و هنوزم چندین آلبوم ازشون هست که بهش گوش نکردم.
ترک مورد علاقه: Right Into The Bliss
نمره من به آلبوم: 9
92- Tim Bowness and Peter Chilvers - Modern Ruins (2020)
سبک: Electronic Prog
اون آلبوم بی نقصی که میخوای ازش بنویسم رو اینجا پیدا نمیکنی، اما اگه رو موود باشی به اندازه کافی موهای تنت رو سیخ میکنه. وکال هارمونی های معرکه ای داره، و مهارتش در آهنگسازی ستودنیه. خیلی بیشتر از این به یاد ندارم که بخوام اینجا بنویسم.
ترک مورد علاقه: Remember
نمره من به آلبوم: 7.1
93- Gary Moore - Still Got The Blues (1990)
سبک: Rock, Blues Rock
آها، خودشه، این همون چیزیه که انگشتام مشتاقن براش بنویسن. این آلبوم گری موور، یه Must listen برای هر گیتاریستی هست که میخواد یه لیک بلوز رو بنوازه. پر از سولوهای تاریخی، وکال زیبای مرحوم، و شعرهای دردناک و فوق العاده. اگه آثار کلاسیک بلوز رو بررسی کنی معمولا با ترانه های خیلی ساده تر مواجه میشی، ولی هرچی بلوز بیشتر به جلو حرکت کرد، جای خالی شاعرانگی ها رو هم در خود پر کرد و این آلبوم، تنها یه گوشه ازشونه. بعد از شنیدن این آلبوم، بقیه آلبوم های گری موور برات خیلی معمولی به نظر میرسن.
ترک مورد علاقه: تایتل ترک (و صد البته Midnight Blues)
نمره من به آلبوم: 9.3
94- John Mayer Trio - Try! Live at Concert (2005)
سبک: Blues Rock
فکر کنم مشخصه که چقدر اون روزها روی موود بلوز بودم، و واقعا پیاده روی زیر بارون با این آلبوم ها حس غیرقابل وصفی بود. اگه برات کیفیت صوتی پایین اجراهای لایو مهم نیست، این آلبومِ نامزد گرمی رو میتونم به عنوان یکی از بهترین کارهای جان میر معرفی کنم. هنرمندی که شاید تو ایران اونقدرها هم معروف نباشه، ولی کارش خیلی درسته و بلوز رو در آبی ترین شکل ممکن می‌نوازه.
ترک مورد علاقه: Gravity
نمره من به آلبوم: 8.6
95- Katatonia - Last Fair Deal Gone Down (2001)
سبک: Progressive Metal, Art Rock
بالاتر از مسیر بی نهایت هموار کاتاتونیا نوشتم، و این آلبوم هم یکی از ده ها مناظر چشم نوازیه که اون وسطای راه، وقتی که از راه رفتن خسته شدی باهاش مواجه میشی. این آلبوم که خیلی هم از فضای دث متال اولین آلبوم های کاتاتونیا دور نیست، پره از لحظاتی که قراره توی ذهنت حک بشن. پر از غم های نهان پشت ریف های گیتار.
ترک مورد علاقه: Passing Bird
نمره من به آلبوم: 9
96- Pantera - Vulgar Display Of Power (1992)
سبک: Thrash Metal, Groove Metal
تا اسم این آلبوم رو توی لیستم دیدم یه لبخند به لبم اومد، چون این آلبوم رو در اولین شب 1401، بعد از 4-0 تو الکلاسیکو گوش دادم و تا ساعات بسیار دیروقتی از بامداد داشتم باهاش هد میزدم و جشن میگرفتم. شاید آلبوم های دهه هشتاد پنترا تو بعضی زمینه ها بهتر بودن، ولی این آلبوم و دو برادر دیگه‌ش طوری اعصاب گردنت رو به هم میریزن که هیچ بند دیگه ای نمیتونه این کار رو بکنه. توی بخش ترک مورد علاقم نمیخوام Walk رو بنویسم چون احتمالا کسی نیست که تا حالا بهش گوش نداده باشه، به جاش یه ترک فوق العاده دیگه از این آلبومِ روانی رو معرفی میکنم.
ترک مورد علاقه: Hollow
نمره من به آلبوم: 9.8
97- Brian May - Back To The Light (1992)
سبک: Soft Rock
درسته که من تا حالا هیچ فول آلبومی از کویین، بند مورد علاقه دوران دبیرستانم گوش ندادم ولی عوضش این شاهکار از برایان می دوست داشتنی رو توی لیستم جا دادم. به یاد دارم که یه شب واقعا هیچ آلبومی رو پیدا نکردم که بهش گوش بدم، تا وقتی که چشمم به این الماس خورد و شبم رو نجات داد. دلیل اصلی ای که برای گوش دادن به این اثر که سبکش خیلی به حالم نمیخورد، شاهکاریه که این پایین برات نوشتم.
ترک مورد علاقه: Too Much Love Will Kill You
نمره من به آلبوم: 8
98- Linkin Park - A Thousand Suns (2010)
سبک: Alternative Rock
بیشتر تینیجرایی که تازه دارن با راک و متال آشنا میشن از هایبرد تئوری و متئورا شروع میکنن و پس از شنیدن همه‌ی آهنگای هیت، میرن سراغ One More Light تا پس از غرق شدن در دریای تراژدیک زندگی چستر، عملیات خز کردن لینکین پارک رو با موفقیت به انجام برسونن و بعد هم احتمالا برن سراغ متالیکا، یا همچین چیزی. اما اگه کسی هرچند اتفاقی به این آلبوم برخورد کنه، عاشقش میشه، و منم با تمام وجودم از اتفاقی که من رو باهاش آشنا کرد متشکرم. فضای دارک این آلبوم، شاید خیلی خاص بنظر نیاد ولی هنوزم میتونه به هر کسی ضربه بزنه.
ترک مورد علاقه: The Messenger
نمره من به آلبوم: 8.1
99- Opeth - Sorceress (2016)
سبک: Progressive Rock
از بین 4-5 آلبومی که اپث در سبک پراگرسیو راک (و نه دث متال) منتشر کرد، این آلبوم شاید بهترین نباشه ولی بدون شک باهویت ترین و برجسته ترین آلبومه. موقع گوش دادن به بعضی آلبوم‌ها، به راحتی میتونی بفهمی که اون بند برای ضبط این آلبوم چه ایده هایی داشته، حتی اگه نتونسته باشه تو نسخه نهایی همه شون رو اجرایی کنه. این آلبوم اپث حتی اگه به زیبایی آلبوم های دهه اول قرن جدید نباشه ولی بازم یه تجربه‌ی نابه!
ترک مورد علاقه: A Fleeting Glance
نمره من به آلبوم: 8
100- Amorphis - Halo (2022)
سبک: Melodic Death Metal
و چقدر خوب که میتونم لیستم رو با چنین شاهکاری تموم کنم. آمورفیس، از خدایان ملودیک دث، یک بار دیگه با منتشر کردن یه آلبوم محشر ثابت کرد که هنرمند کیه و بلده چی خلق کنه. آلبوم جدید آمورفیس پر بود از شاعرانگی‌ها، پر بود از ریف های ملودیک بی نظیر، وکال های دث و کلین. اگه دنبال چیزی هستی که نه از دهه‌ی هشتاد اومده باشه و نه از جمله‌ی بند های پاپ متال، آمورفیس و آلبوم جدیدش بهترین گزینه هستن، و خواهند بود.
ترک مورد علاقه: The Moon
نمره من به آلبوم: 9.6
آخیش :) الان ک دارم اینو مینویسم لیستم از این 100 تا هم فراتر رفته، شاید یه روزِ دور تونستم براتون از صدتای بعدی یاوه گویی کنم.
